ท่านประธานจอมเฮี๊ยบกับยัยหวานใจสุดที่รัก นิยาย บท 433

ในตอนนั้นเอง

"ปัง!"

เสียงปืน ทุกคนตกใจและหันกลับมาเห็นวิลเลียมนอนอยู่ที่นั่นพร้อมกับรูม่านตาโต มีรูเลือดสีแดงบนหน้าผากของเขาที่มีเลือดพุ่งออกมา เขาตายแล้ว

แมทธิวเป็นคนแรกที่ตอบสนอง เขารีบหยิบปืนออกมาต่อหน้ากิดเดียนและเนลล์ และยืนเตรียมพร้อมสำหรับสำรวจบริเวณโดยรอบ

กระสุนปืนสร้างความประหลาดใจให้กับบอดี้การ์ดคนอื่น ๆ ที่อยู่ใกล้เคียงเช่นกัน พวกเขาทั้งหมดยืนเฝ้าระวัง

เวลาผ่านไป

ไม่มีการเคลื่อนไหวใด ๆ อีก

กิดเดียนขมวดคิ้วเล็กน้อยแล้วพูดว่า “ไม่ต้องตาม ฆาตกรมันคงจะหนีไปแล้ว”

แมทธิวตกใจมาก

กิดเดียนมีสีหน้าที่นิ่งสงบ เขาจับเนลล์ไว้ มีคนจอดเรือหาปลาที่ฝั่งแล้ว

หลังจากขึ้นจากเรือแล้ว ก็เห็นรถตำรวจหลายคันจอดอยู่ริมฝั่ง เลียมมีคนดูแลพร้อมอาวุธครบชุดจำนวนมากในเรือประมง

ชายวัยกลางคนที่ดึงความสนใจจอดขวางก่อนจะก้าวลงจากรถตำรวจ เมื่อเขาเห็นเลียม เขาก็ทักทายทันทีด้วยท่าทางที่รวมกันระหว่างความกลัวและความหวาดระแวง

“นายน้อยเลียม พวกคุณสบายดีไหม? ผมเพิ่งได้รับข่าวและรีบวิ่งเข้ามา ผมไม่อยากจะเชื่อเลยว่ามีคนกล้าลักพาตัวเพื่อนของคุณ! เมื่อผมจับเขา ผมจะนำเขาไปตัดสินอย่างยุติธรรม!”

เนลล์เอามือแตะจมูกของเธอและพูดด้วยน้ำเสียงที่ต่ำ “เขาตายไปแล้ว!”

"อา?" ชายผู้นั้นผงะเล็กน้อย เขาเดินตามด้วยสีหน้าขมขื่นและวิตกกังวล

“นี่ นี่ นี่ นายน้อยเลียม ผมเข้าใจความโกรธของคุณ ผมรู้ว่าคุณกำลังโกรธ แต่การฆ่าใครสักคน… ผมรู้ว่าเขาเป็นผู้ต้องสงสัยและเรากำลังมา แต่…”

“คุณเคยเห็นผมฆ่าใครเมื่อไหร่?” เลียมยังคงนิ่งเงียบ “ผู้ร้ายมีการขัดคอกันบางอย่างกับผู้สมรู้ร่วมคิดของเขาก่อนจะถูกฆ่าตายและพยายามที่จะปิดปากเขา ผู้กำกับเจสซี่! ผมหวังว่าคุณจะสามารถให้คำอธิบายเกี่ยวกับสิ่งนี้ที่เกิดขึ้นในเขตปกครองของคุณได้อย่างเร็วที่สุด!”

เจสซี่ตกตะลึง

มีผู้สมรู้ร่วมคิดเหรอ?

เขาได้รับรายงานว่ามีผู้ต้องสงสัยเพียงคนเดียวไม่ใช่เหรอ?

ขณะที่เขากำลังจะดำเนินเรื่อง เลียมเลิกสนใจเขาแล้วและส่งสัญญาณให้กิดเดียนซึ่งกำลังอุ้มเนลล์อยู่ มุ่งหน้าไปยังฮัมเมอร์ซึ่งจอดอยู่ด้านข้าง

ขณะที่ผู้กำกับเจสซีกำลังจะหยุดเขา แมทธิวหยุดเขาจากด้านหลังและพูดด้วยรอยยิ้มว่า “สวัสดีครับท่าน ถ้าท่านมีคำถามอะไรถามผมได้ตามสบาย! ผมอยู่ในที่เกิดเหตุตอนผู้ต้องสงสัยถูกสังหาร ผมสามารถกลับไปชี้แจงกับท่านได้!”

--

เนลล์เข้าไปในรถพร้อมกับกิดเดียน

รถเคลื่อนตัวไปอย่างมั่นคงบนถนนที่เปิดกว้าง ด้านหน้ามีฮัมเมอร์สองคันและอีกสองคันที่ด้านหลังเช่นกัน รถที่พวกเขานั่งอยู่ตรงกลางเป็นตำแหน่งที่ปลอดภัย

รถกว้างขวางและเงียบมาก นอกจากเนลล์และกิดเดียนแล้ว ยังเป็นเพียงแค่คนขับเท่านั้น

เนลล์ไม่เคยเห็นคนขับมาก่อน เขาอาจจะไม่ได้รับการแต่งตั้งจากเลียมในนาทีสุดท้าย ลักษณะของเขาดูโดดเด่น เขาจดจ่อกับการขับรถ

ผู้โดยสารในรถด้านหน้าและด้านหลังอาจเป็นบอดี้การ์ด เนลล์รู้สึกว่ามีบางอย่างเกี่ยวกับบอดี้การ์ดเหล่านี้ที่แตกต่างจากบอดี้การ์ดที่เธอมักจะเห็น แต่เธอไม่สามารถเข้าใจความแตกต่างได้อย่างชัดเจนเกี่ยวกับพวกเขา

เธอตกใจเล็กน้อย

กิดเดียนไม่ได้พูดอะไรแม้แต่คำเดียวตั้งแต่พวกเขาเข้าไปในรถ คิ้วของเขาขมวดเข้าหากัน และดูเหมือนเขาจะคิดอะไรบางอย่าง

เนลล์กลัวว่ามันจะรบกวนเขา ดังนั้นเธอจึงเงียบตลอดเวลา เธอค่อย ๆ เช็ดรอยฟกช้ำที่ข้อมือซึ่งเกิดจากการถูกมัดไว้

“เจ็บไหม?”

ชายคนนั้นพูดด้วยน้ำเสียงทุ้มต่ำ จู่ ๆ กิดเดียนก็จับข้อมือของเธอไว้

รอยฟกช้ำที่เกิดจากเชือกปรากฏบนข้อมือสีซีดของหญิงสาว รอยฟกช้ำกลายเปลี่ยนเป็นสีเขียว

คิ้วที่หล่อเหลาของกิดเดียนขมวดคิ้วเล็กน้อย