ท่านประธานจอมเฮี๊ยบกับยัยหวานใจสุดที่รัก นิยาย บท 467

เธอยิ้มหวานอย่างใจกว้างก่อนจะพูดว่า “เมื่อวานฉันไปเยี่ยมท่านผู้หญิงและได้ยินว่าพี่สะใภ้ท้องฉันก็เลยแวะมา อ้าว? แล้วพี่สะใภ้อยู่ไหน?”

ตาของกิดเดียนอ่อนลงเมื่อเอ่ยถึงเนลล์ เขาตอบอย่างนุ่มนวลว่า “เธออยู่ชั้นบน เธอจะลงมาในภายหลัง”

“เอ่อ ฉันขึ้นไปหาเธอได้ไหม?”

สายตาของกิดเดียนหยุดนิ่งบนใบหน้าที่สวยงามและไร้เดียงสาของเธอ ในที่สุดเขาก็ปฏิเสธ

“ไม่จำเป็นสำหรับสิ่งนั้น เธอไม่ชอบให้คนนอกไปที่นั่น”

ทั้งห้องเงียบกริบกับคำพูดเหล่านี้

คนนอก...

คำนี้ขังเธอไว้นอกประตู ทิ้งให้ฉากนั้นดูค่อนข้างอึดอัด

ถึงอย่างนั้น ดูเหมือนว่าเขาจะยังไม่รู้ความจริงนั้น รอยยิ้มบนใบหน้าของเฮเลนหยุดนิ่งและต้องใช้เวลาสักพักกว่าที่เธอจะสามารถปรับเปลี่ยนอารมณ์ของเธอได้

“ก็ได้ ฉันจะรอเธอที่นี่”

กิดเดียนหันไปสั่งสาวใช้เตรียมอาหารกลางวันโดยไม่ตอบ จากนั้นเขาก็ปล่อยให้เฮเลนทำด้วยตัวเอง ก่อนที่เขาจะออกไป

ประมาณสิบนาทีต่อมา เนลล์ก็เดินลงบันไดหลังจากเปลี่ยนเสื้อผ้า

“พี่สะใภ้” เฮเลนลุกขึ้นจากโซฟาแล้วทักทายเธอด้วยรอยยิ้ม

พูดตามตรง เนลล์ไม่ได้สนิทกับลูกพี่ลูกน้องที่ห่างไกลคนนี้เลย

อย่างไรก็ตาม เธอเป็นแขก เนลล์พยักหน้าแล้วยิ้ม “ฉันขอโทษที่ทำให้รอนาน”

“ไม่ ฉันควรจะบอกให้เธอทราบล่วงหน้า พี่สะใภ้ฉันหวังว่าฉันคงจะไม่ได้ก้าวก่ายเธอ”

เนลล์ส่ายหัว “ไม่ ฉันดีใจที่คุณอยู่ที่นี่”

ด้วยใบหน้าที่ตรงไปตรงมา เธอหันไปถามป้าจอยซ์ว่ากิดเดียนอยู่ที่ไหน และตกตะลึงเมื่อรู้ว่าเขาไปที่ยิมในวิลล่า

อย่างไรก็ตาม เธอรีบมาจัดการกับสถานการณ์ เขาไม่สามารถออกกำลังกายได้เนื่องจากอาการบาดเจ็บ ดังนั้นอาจเป็นเพราะเขาไม่ต้องการมาดูแลลูกพี่ลูกน้องคนนี้และยิมเป็นข้ออ้างที่ทำให้หนีไป ดังนั้นเนลล์ไม่ได้แสดงความคิดเห็นเพิ่มเติม

เธอสั่งให้สาวใช้เตรียมอาหารพิเศษสำหรับมื้อกลางวัน เฮเลนต้องการช่วย แต่เนลล์ไม่ให้ไปช่วย

แม้ว่าพวกเขาจะไม่ได้สนิทกัน แต่เฮเลนก็ยังเป็นแขก เนลล์จะให้แขกไปทำงานในครัวได้ยังไง?

เธอประหลาดใจ เฮเลนตอบด้วยรอยยิ้มว่า “พี่สะใภ้ พี่ไม่จำเป็นต้องสุภาพกับฉัน ฉันเรียนเอกพยาบาลที่โรงเรียนและค่อนข้างเชี่ยวชาญด้านอาหารสำหรับสตรีมีครรภ์ แม้ว่าวิลล่าจะมีสาวใช้ แต่ทำไมพี่ไม่ลองให้ฉันทำอาหารดูล่ะ มันจะถือได้ว่าเป็นการพิสูจน์ได้ว่าการเรียนของฉันได้ผล ถ้าพี่คิดว่ามันดี”

เนลล์ดูสุภาพและเหินห่างเกินไปหากเธอปฏิเสธในตอนนี้

เธอพยักหน้าและยิ้ม “อย่าทำงานหนักเกินไป เธอมาไกลเพียงเพื่อให้เธอเตรียมอาหาร ถ้าพูดออกไป คุณยายคงบอกว่าฉันรังแกคุณ”

เฮเลนยิ้มออกมา ใบหน้าสวยของเธอทาบลัชออนอาย

“ไม่ ท่านผู้หญิงบอกให้ฉันคอยดูอาหารของเธอเมื่อฉันมา อย่างไรก็ตามมันคือเป็นวิชาเอกของฉัน”

หลังจากหยุดชั่วคราวเธอกล่าวเสริม “แน่นอน ว่าสาวใช้ที่เธอจ้างก็ไม่ได้แย่ขนาดนั้น แต่สุดท้ายพวกเขาก็เป็นคนนอก อาหารที่เธอทานมีความสำคัญมากในตอนนี้ และจะดีกว่าถ้าเธอมีคนคอยดูแล”

เนลล์ขยับสายตาของเธอและมองเธอแวบหนึ่ง

เฮเลนยังคงยิ้มอย่างอ่อนหวาน ขณะที่ป้าจอยซ์ที่อยู่ข้าง ๆ กลับทำหน้าบูดบึ้ง

สาวใช้ทั้งหมดในวิลล่า ตั้งแต่ล็อบบี้ไปจนถึงห้องครัว อยู่ภายใต้อำนาจของป้าจอยซ์

ความสามารถและอุปนิสัยของสาวใช้ แม้แต่แม่บ้านที่เป็นแม่ม่ายที่เตรียมพร้อมก็ได้รับการคัดเลือกจากเธอ ไม่มีปัญหาสำหรับพวกเขา

คำพูดของเฮเลน ทั้งทางตรงและทางอ้อม ชี้ให้เห็นความไม่น่าเชื่อถือของคนในวิลล่า

แต่เธออยู่นี่แล้ว ช่วยพวกเขาสอดแนมตัวตุ่นด้วยความเมตตา

เนลล์มองไปที่ป้าจอยซ์อย่างเฉียบขาด

ถึงกระนั้นเธอก็ไม่พูดอะไรและยิ้มแทน “ขอโทษที่ทำให้คุณลำบาก”

“ยินดีเพื่อ พี่สะใภ้”

เฮเลนถูกพาไปที่ห้องครัว ขณะที่เนลล์ยังคงอยู่ที่นั่นด้วยสายตาที่หดหู่ใจอยู่ครู่หนึ่งก่อนจะกลับไปที่ห้องนอน

เธอหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาและโทรหาท่านผู้หญิงควินตัน