ท่านประธานจอมเฮี๊ยบกับยัยหวานใจสุดที่รัก นิยาย บท 468

เนลล์นั่งลงและคิดในใจก่อนจะหัวเราะออกมาอย่างช่วยไม่ได้

ไม่ใช่ว่าเธอไม่เคยเห็นคนกระตือรือร้นที่จะเอาใจขนาดนี้ ที่มีความแข็งแกร่ง... จริง ๆ เลย...

เธอยกมือขึ้นถุมขมับโดยไม่แสดงความเห็นเพิ่มเติม

ไม่นานก่อนที่เฮเลนจะออกมาพร้อมกับซุป

“พี่สะใภ้ ฉันทำสิ่งนี้เพื่อพี่โดยเฉพาะเลย ซุปนี้เหมาะสำหรับการเติมพลังและบำรุงเลือด มันดีสำหรับการบำรุงร่างกาย เหมาะสำหรับสตรีที่มีครรภ์”

เนลล์มองชามซุปที่มีสีแดงและสีขาวอยู่ข้างหน้าเธอ กลิ่น รูปลักษณ์ และรสชาติมันทำให้น้ำซุปดูน่ารับประทาน

เธอยิ้มให้เฮเลน “ขอบคุณ ลำบากเธอจริง ๆ”

"ไม่เลย ฉันแค่ทำหน้าที่ของฉัน”

แม้ว่าเฮเลนจะพูดจาอย่างสนิทสนม แต่เนลล์ก็ขดริมฝีปากของเธอและไม่พูดอะไร

เธอหันไปเรียกสาวใช้ที่อยู่ใกล้ ๆ “ไปที่โรงยิมเพื่อดูว่าคุณผู้ชายออกกำลังกายเสร็จแล้วหรือยัง เรียกเขามาทานอาหารกลางวัน ถ้าเขาเสร็จแล้ว”

"ค่ะ"

สาวใช้รีบออกไปอย่างรวดเร็ว แต่เมื่อไปถึงประตู เธอก็ได้ยินเสียงร้อง

"คุณผู้ชาย"

ทุกคนหันไปหาต้นเสียงและเห็นกิดเดียนปรากฏตัวที่ทางเข้าห้องอาหารในชุดลำลอง

โรงยิมในวิลล่ามีห้องน้ำในตัว เขาเปลี่ยนเป็นชุดลำลองสีขาวอีกชุดหนึ่ง ซึ่งแตกต่างจากชุดที่เขาใส่ตอนออกไปเมื่อเช้า

ด้วยเส้นผมที่สะอาดสะอ้านของเขาไหลซึมด้วยไอน้ำ เห็นได้ชัดว่าเขาเพิ่งอาบน้ำเสร็จ

เนลล์ยิ้มออกมา “คุณกลับมาแล้ว มากินข้าวกันค่ะ เฮเลนทำมาครึ่งวันเลยนะ”

กิดเดียนกวาดสายตาเหลือบมองจานบนโต๊ะโดยไม่พูดอะไรสักคำ

เขาพยักหน้าเบา ๆ เดินเข้าไปหาเธอก่อนที่จะดึงเก้าอี้นั่งลง

ด้วยเหตุผลบางอย่าง เฮเลนแอบเดินกลับเข้าไปในครัว

เมื่อถึงเวลาที่เธอก็โผล่มาพร้อมกับถือซุปอีกชามอยู่ในมือ เฮเลนพูดด้วยรอยยิ้มว่า “ลูกพี่ลูกน้อง ฉันเตรียมซุปทะเลนี้มาเพื่อพี่โดยเฉพาะ มันมีปลิงทะเลกับดักแด้อยู่ด้วย เพราะพี่สะใภ้กินไม่ได้ ฉันจึงใส่มันไปแทน ลองชิมดูสิ"

หลังจากที่เปลือกตาของเธอกระตุก เนลล์ก็เงยหน้าขึ้นมองเธอ

อย่างไรก็ตาม เฮเลนดูเหมือนเมินเฉยต่อเนลล์ ดวงตาที่สดใสของเธอจับจ้องที่กิดเดียน

เนลล์หัวเราะเยาะเบา ๆ

ทำหน้านิ่วคิ้วขมวด กิดเดียนตอบกลับอย่างเคร่งครึมว่า “ฉันไม่ชอบรสชาติของอาหารทะเล เอามันออกไป!"

โดยไม่ต้องเหลือบมองที่ชามซุป เขาให้ใครคนหนึ่งเทน้ำหนึ่งแก้วให้เขาแทน

ขณะที่รอยยิ้มบนใบหน้าของเฮเลนแข็งทื่อ เธอรีบหันไปมองเนลล์อย่างรวดเร็วเพื่อขอความช่วยเหลือ

เธอทำหน้าบึ้ง เธอพูดด้วยความไม่พอใจ “พี่สะใภ้ มีอย่างที่ไหนกันฉันยังทำดีไม่พอใช่ไหม? ลูกพี่ลูกน้องถึงโกรธฉัน ฉันจำได้ว่าเขาเคยชอบกินอาหารทะเล”

กิดเดียนชอบอาหารทะเลมาก เฮเลนแน่ใจรสนิยมของเขาเลยจัดเตรียมไว้

เนลล์ยิ้มออกมา ด้วยความเคารพต่อแม่ของกิดเดียนและท่านผู้หญิงควินตันที่ล่วงลับไป เธอไม่อยากให้เฮเลนมีช่วงเวลาอันยากลําบาก

“ในเมื่อซุปเสร็จแล้ว ก็ควรชิมสิ!”

กิดเดียนมองเธอด้วยความตกใจ

“คุณอยากให้ผมกินนี่ไหม?”

“เอ๊ะ? มีอะไรผิดปกติเหรอ?”

“... ผมจะกินแล้วนะ”

เนลล์ “...”

เฮเลน “...”