ท่านประธานจอมเฮี๊ยบกับยัยหวานใจสุดที่รัก นิยาย บท 485

“มันก็เริ่มดึกแล้วผมตะกลับตอนนี้เลย”

ลีออน กริฟฟินพูดขณะยืนขึ้นเตรียมพร้อมที่จะออกไป

โจเอล ฟอสเตอร์จับข้อมือของลีออน

“เฮ้ นายจะรีบกลับไปทำไม? นายจะไปร้องไห้คนเดียวที่บ้านเหรอ? นายสามารถหาใหม่ได้ มันก็แค่ผู้หญิง ถ้าของเก่าไม่ไป ของใหม่ก็ยังไม่มาหรอก!”

โจเอลขยิบตาให้ กิดเดียน ลีย์หลังจากพูดแบบนั้นและถามว่า “พี่รอง พี่ไม่คิดอย่างนั้นเหรอ?”

กิดเดียนตอบด้วยสีหน้าที่ว่างเปล่าอย่างไม่คาดคิดว่า “ฉันไม่มีของเก่าหรือของใหม่ ฉันมีแค่คนเดียวเท่านั้น”

จากนั้นกิดเดียนก็คว้าตัว เนลล์ เจนนิงส์อย่างรวดเร็วแล้วกอดเธอไว้อย่างเป็นเจ้าของ ในขณะที่เขาพูดจบประโยค

ลีออนรู้สึกปวดใจทันที

นี่ไม่ใช่วิธีที่จะปลอบโยนเขา แต่เป็นการแสดงความรักต่อส่วนรวมแทน

พวกเขาอวดความรักต่อหน้าคนที่อกหักได้อย่างไร? พวกเขาไม่กลัวที่จะโดนฟ้าผ่าหรือไง?

ลีออนโกรธจัด ใบหน้าของเขาเย็นชา ขณะที่เขากำลังจะลุกขึ้น

เมื่อเห็นสิ่งนี้ โจเอลจึงกดเขากลับลงไปบนเก้าอี้

“แกหยุดเดินวนไปวนมาสักที และใบหน้าที่ดูเป็นซอมบี้ของแกได้ไหม? ถ้าแกทนไม่ไหวจริง ๆ และไม่ชอบความคิดที่อยากจะได้คนใหม่ ก็ไปเอาแฟนเก่าของแกกลับมา!”

ลีออนจ้องโจเอลด้วยการถลึงตาอย่างโหดร้ายและโต้กลับ “เธอแต่งงานแล้ว ผมจะได้เธอคืนมาได้ยังไง? พี่คิดว่าทุกคนจะเป็นคนเลวเหมือนพี่หรือไง?”

โจเอลอยากจะด่า แต่เขาไม่ได้โกรธอะไร เขากลับหัวเราะและพูดว่า “แล้วไง ถ้าเธอแต่งงานแล้ว?หลังจากที่พวกเขาแต่งงานกันแล้ว แกก็ต่อแถวรอพวกเขาหย่ากันสิ!”

ขณะที่เขาพูด เขาก็ดื่มชาของตัวเองแล้วพูดต่อ “ฉันเจราจาให้แกได้นะ พวกเขาแต่งงานกับแบบข้ามเชื้อชาติและแฟนเก่าของแกยังไม่เคยไปต่างประเทศมาก่อน การย้ายอย่างกะทันหันแบบนี้จะทำให้เธอตกใจ

“แกควรใช้โอกาสนี้แสดงให้เธอเห็นว่าแกห่วงใยเธอมากแค่ไหน จะเป็นการดีมาก ถ้าแกสามารถทำอะไรบางอย่างที่มีความทรงจำตอนที่อยู่โรงเรียนมัธยมด้วยกัน ท้ายที่สุดมันเป็นรักแรกของแกและแกทั้งคู่อยู่ด้วยกันมานาน แกสามารถเลิกกันได้ แต่ความรู้สึกทั้งหมดที่พวกแกมีต่อกันมันไม่ได้หายไป

“จะไม่ทำอะไรหน่อยเหรอ? ตราบใดที่แกเหวี่ยงจอบได้ดี ไม่มีกำแพงอันไหนที่แกจะไม่สามารถเจาะทะลุได้ รอจนเธอทุบกำแพงแล้วไปขโมยเธอกลับคืนมา! ไม่เห็นด้วยหรือไง?”

ลีออนจ้องมองโจเอลอีกครั้ง

“พี่ฟอสเตอร์ พี่ช่วยพูดอะไรดี ๆ ที่ให้ผมสบายใจหน่อยไม่ได้เหรอ? พี่คิดว่าการทุบมุมกำแพงเป็นสิ่งที่ผมจะทำหรือไง? มีแต่โจรอย่างพี่เท่านั้นที่ทำแบบนี้!”

กิดเดียนเยาะเย้ย

“นี่คือเหตุผลที่แกยังหาภรรยาตัวเองไม่ได้มาจนถึงตอนนี้”

ขณะที่เขาพูดอย่างนั้น กิดเดียนก็กอดเนลล์ไว้ในอ้อมแขนของเขาอย่างโอ้อวด ท่าทางที่เปิดเผยอย่างยิ่งใหญ่ที่เจาะจงแบบโอ้อวด โดยเฉพาะอย่างยิ่งกับสายตาของใครก็ตามที่ไม่ชอบ

เนลล์กลอกตาไปมา

โจเอลปรบมือและหัวเราะ “ในที่สุดพี่รองก็พูดอะไรที่ถูกต้อง”

เราควรรู้ไว้ว่า ถ้าไม่ใช่เพราะสายตาที่เฉียบแหลมของกิดเดียนและมือที่ว่องไว เขาก็คงไม่สามารถขโมยหัวใจของเนลล์ได้

เนลล์คงมีคนอื่นไปแล้ว ขึ้นอยู่กับความนิยมของเธอกับผู้ชาย!

ลีออนกัดฟันและโกรธเคือง “พี่ลีย์! ไม่ต้องภูมิใจขนาดนั้น! ผมคิดว่าเนลล์ยังเด็กและตกหลุมรักพี่เพราะเธอไร้เดียงสา พี่ควรระวังวันที่เธอมีสติสัมปชัญญะ แล้วอย่ามาร้องไห้กับผมแล้วกัน!”

กิดเดียนพ่นลมหายใจอย่างไร้ความรู้สึก

“แกคิดมากเกินไป เราทั้งคู่ได้เซ็นสัญญาว่าจะอยู่ด้วยกันไปตลอดชีวิตแล้ว ไม่มีใครสามารถมาทำลายพวกเราได้ ไม่จริงเหรอคุณภรรยา?”

เนลล์เม้มริมฝีปากเข้าหากันเพื่อยิ้มและพยักหน้า

รู้สึกเหมือนว่าเลือดกำลังเดือด ลีออนจึงตะโกนทันทีว่า “ใครเชิญพวกเขามาที่นี่เพื่อมาฉีกหน้าผม! ใครก็ได้ ช่วยไล่พวกเขาออกไปเดี๋ยวนี้”

ฟินน์ เดวิสนั่งอยู่ข้างๆ อย่างเงียบและสงบ แต่ก็อดไม่ได้ที่จะหัวเราะเมื่อเห็นใบหน้าที่โกรธเคืองของลีออน

อย่างไรก็ตาม ความเศร้าของลีออนจากการโดนทิ้งก็เริ่มลดลง หลังจากการที่มีการล้อเล่นกันอย่างสั้น ๆ