ท่านประธานจอมเฮี๊ยบกับยัยหวานใจสุดที่รัก นิยาย บท 580

ไม่นาน เนลล์ก็สามารถถอดรหัสได้

เธอดาวน์โหลดอีเมลและอ่านเนื้อหาทั้งหมด

ภายในอีเมลมีคำอธิบายเฉพาะของสมาคมจีน และเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นกับสมาชิกก่อนที่อาวุโสเคจะเสีย

มีเหตุการณ์เกิดขึ้นมากมาย ถ้าเธอสามารถชี้เน้นประเด็นสำคัญที่น่าสงสัย ขอบเขตของการสืบสวนคงมีขนาดใหญ่

แต่ถึงอย่างไร ใครที่เป็นคนส่งอีเมลฉบับนี้มา คงเป็นผู้เชี่ยวชาญเกี่ยวกับการสืบสวนก็สำคัญเหมือนกัน ดังนั้นแทนที่จะพูดถึงชื่อของผู้ต้องสงสัยที่ไม่อยากจะถูกเกี่ยวโยง จึงหันมาเน้นเพียงแค่ไม่กี่คนที่เกี่ยวข้องกับอาวุโสเคเท่านั้นดีกว่า

เนลล์ไม่สนใจผู้ต้องสงสัยคนอื่น ๆ และมุ่งความสนใจต่อคนใดคนหนึ่ง

ชายคนหนึ่งมีใบหน้าผอมแห้งและซีดเซียว เขาไม่สูงมาและคงจะสูงประมาณ 1.74 เมตร ถึง 1.75 เมตร เขาสวมใส่เสื้อแจ็คเก็ตสีดำ เขาหัวโล้น และดูค่อนข้างซีด

ใบหน้าของเขาดูไม่มีเนื้อมากและมีลักษณะคล้ายคนเอเชียทั่วไป เขาไม่ได้ดูดึงดูดมากเกินไปและไม่น่าเกลียด เป็นเป็นคนที่สามารถกลมกลืนกับฝูงชนได้อย่างง่ายดาย

มากไปกว่านั้น คงเป็นสายตาของเขาที่ดูไม่ปกติ

สายตาคู่นี้ดูไม่ธรรมดา ชายคนนี้ผอมแต่ดวงตาของเขาไม่ได้มีสุขภาพที่ย่ำแย่ ในทางตรงกันข้าม สายตาของเขาเฉียบแหลมและตื่นตัว คล้ายกับนกอินทรีที่พร้อมทะยานขึ้นฟ้า เพียงแค่ชำเลืองมองเขาก็สามารถทำให้เกรงกลัวได้

ทันใดนั้น เนลล์ก็มีลางสังหรณแปลก ๆ

เธอเหมือนจะเคยเห็นดวงตาคู่นี้มาก่อนจากที่ไหนสักแห่งแต่จำไม่ได้ เนลล์มีความรู้สึกที่แปลกหลังจากได้จ้องมองสายตาของผู้ชายคนนี้

ดูคุ้นเคยเหมือนเมื่อนานมาแล้ว เธอเคยจ้องมองลึกไปที่ดวงตาคู่นี้และแม้กระทั่งเคยมีการติดต่อกับเขามาก่อน

เกิดขึ้นเมื่อไหร่นะ?

เธอขมวดคิ้วของเธอทำให้เกิดรอยย่นที่ระหว่างคิ้ว แต่ด้วยเหตุผลบางอย่าง เธอก็เริ่มที่จะปวดหัวขึ้นมา

เธอครุ่นคิดนานและเต็มที่แต่ก็ยังไม่ได้ข้อสรุป

สุดท้าย เนลล์ส่ายหน้า สูดหายใจเข้าลึกและพยายามสลัดความเจ็บปวดที่อยู่ในหัวของเธอออกไปได้

เธอขยับเมาส์และเลื่อนลงมา

ในอีเมลระบุว่าชายคนนี้เชื่อมโยงกับอาวุโสเค

ในตอนนั้น ผู้สูงอายุที่เดินผ่านไปผ่านมาเห็นว่าเขาออกมาจากบ้านของอาวุโสเค

หลังจากไม่กี่นาทีที่ชายคนนั้นออกไป มีใครบางคนเข้าไปภายในบ้านและพบศพของอาสุโสเค

ดังนั้นถ้าไม่มีหลักฐานชิ้นอื่น หรือถ้าไม่มีอุบัติเหตุอื่น ผู้ชายคนนี้ก็อาจจะเป็นฆาตกรที่ฆ่าอาวุโสเค

เนลล์ขมวดคิ้วและจดหัวข้อลงไปเพื่อวิเคราะห์

เวลาผ่านไปทำให้เธอเหลือบไปมองนาฬิกาอีกครั้ง เธอสันนิษฐานว่ากิดเดียนคงจะยังไม่ถึงปลายทางแน่นอน ดังนั้นเธอจึงส่งต่ออีเมลให้เขา เมื่อเขาลงจากเครื่องแล้ว เขาจะสามารถเปิดอ่านได้ทันที

หลังจากนั้น เธอปิดคอมพิวเตอร์ของเธอ และนั่งลงที่เก้าอี้พร้อมกับถอนหายใจเสียงดัง

จากนั้นเธอลุกขึ้น ยืดเส้นยืดสายและลงไปข้างล่าง

ในตอนกลางวัน เนลล์และลิซซ่าทานมื้อเที่ยงด้วยกันที่บ้าน

หลังจากนั้น คนขับรถของครอบครัวก็พาพวกเข้าไปข้างนอก

นิทรรศการศิลปะตั้งอยู่ที่ห้องโถงนิทรรศการใจกลางเมือง

มีสถานที่สำหรับเด็ก ๆ อยู่ใกล้เคียงอีกด้วย แต่ถึงอย่างนั้น ลิซซี่ดูเหมือนจะไม่อยากจะไปที่สถานที่พวกนั้น เพื่อนของเธอได้ที่นั้งแล้ว ดังนั้นเธอจึงคุ้นเคยกับมัน

เนลล์ยื่นตั๋วและเข้าไปภายในห้องโถง ในขณะที่จับมือของลิซซี่ไว้

เธอคิดว่ามันคงเป็นแค่นิทรรศการศิลปะทั่ว ๆ ไป แต่บังเอิญต้องพบกับสองใบหน้าที่คุ้นเคย

พวกเขาคือ โจเอลและลูซี่

โจเอลและลูซี่กำลังเดินมาทางเธอ