ท่านประธานจอมเฮี๊ยบกับยัยหวานใจสุดที่รัก นิยาย บท 582

“เฮอะ! ลูกขอทานจะมีปัญญาซื้อได้ยังไง?”

ผู้หญิงข้างเออซูล่าเยาะเย้ย “อย่ามาเหยียบที่นี่ถ้าเธอไม่มีปัญญาจะซื้ออะไรได้! เธอมันแค่คนไร้ค่า”

ลูซี่ขมวดคิ้ว “ที่นี่เป็นพิพิธภัณฑ์…ของครอบครัวเธอเหรอ?”

หญิงสาวหัวเราะ “ไม่ใช่ แต่ตอนที่พิพิธภัณฑ์แห่งนี้ถูกสร้างขึ้น ครอบครัวของฉันบริจาคไปเกือบห้าสิบล้าน ฉันสงสัยจริง ๆ ว่าคนอย่างเธอจะเคยเห็นเคยจำนวนมหาศาลเท่านี้มาก่อนในชีวิตหรือเปล่า!”

“ฉันแนะนำให้เธอออกไปเดี๋ยวนี้เลย ถ้าเธอมาทำให้พี่แชนนอนรำคาญใจละก็ เธอจะส่งคนมาเตะเธอออกไปหรืออาจจะทำยิ่งกว่า!”

ลูซี่ขยับริมฝีปากของเธอ ที่จริงแล้วคนพวกนี้ชอบที่จะใช้อำนาจของอีกคนเพื่อมารังแกคนอื่น

เธอรู้ดีเกี่ยวกับหารบริจาคของครอบครัวของแชนนอล เธอยังจำได้อีกว่าโจเอลเป็นคนปล่อยให้ครอบครัวปีเตอร์ ดำเนินเรื่องเกี่ยวกับการบริจาค

แต่ถึงอย่างไร คนพวกนี้กลับแสดงเหมือนว่าพวกเขาเป็นคนใจกว้าง เธอรู้สึกแดกดันขึ้นมาเมื่อเธอนึกถึงเรื่องนี้

“นี่! ฉันกำลังคุยกับเธออยู่นะ ได้ยินหรือเปล่า?”

หนึ่งในหญิงสาวรู้สึกโกรธ เมื่อลูซี่ไม่ได้แสดงท่าทีอะไรต่อคำพูดของเธอ ดังนั้นจึงผลักลูซี่

บาดแผลที่ขาของลูซี่ที่เธอได้มาจากอุบัติเหตุตอนถ่ายทำก่อนหน้านี้ยังไม่หายดี เธอหลบไม่ทัน สูญเสียการทรงตัว และล้มถอยหลังลงไป

เธอไม่ได้คาดคิดว่าผู้หญิงอีกคนจะทำร้ายร่างกายของเธอ มันทำให้เธอคิดว่าเธอโชคร้ายขนาดไหน และเตรียมใจสำหรับการล้มลง แต่ก็ได้ชายหนุ่มคนหนึ่งคว้าเธอไว้ที่เอวและช่วยเธอไว้

กลุ่มผู้หญิงตกตะลึง เมื่อพวกเขาสังเกตุเห็นว่าผู้ชายคนนั้นเป็นใคร และพวกเขาถึงกับกลั้นหายใจ

เขาคือใคร? เขาหล่อมาก!

เขาเป็นทายาทจากตระกูลที่ร่ำรวยหรือเปล่า? ด้วยเสน่ห์และดูดี เขาอาจจะเป็นดาราคนต่อไปก็ได้!

เออซูล่าผู้ที่กำลังเขินอายกำลังจะเอ่ยปากพูด แต่ชายหนุ่มได้พูดขึ้นมาก่อนด้วยเสียงที่ต่ำ และดุดัน “เกิดอะไรขึ้น? ผมหายไปแค่นาทีเดียว และคุณปล่อยให้คนพวกนี้รังแกคุณเหรอ?”

ลูซี่ที่กำลังมึนงง ตอบสนองและพูด “เปล่านะ”

“งั้นเกิดอะไรขึ้น?”

เขามองไปที่ผู้หญิงตรงข้ามเขา

สายตาของเขาเหมือนกับลูกศรอันแหลมคม ที่พร้อมส่งแรงสั่นสะเทือนลงไปยังกระดูกสันหลังของผู้หญิงทั้งสามคนตรงหน้าเขา ลมหายใจของพวหเขากลายเป็นเสียงหอบด้วยความสยดสยอง

เออซูล่าขมวดคิ้วของเธอ “คุณเป็นใคร? เราแค่กำลังคุยกันเฉย ๆ อย่าเข้ามายุ่งดีกว่า!”

พี่น้องครอบครัวปีเตอร์สันได้ไปศึกษาอยู่ต่างประเทศ และพึ่งจะกลับมาบ้านเมื่อแค่หกเดือนที่แล้ว

ตลอดเวลาหกเดือนที่ผ่านมา โจเอลไม่ได้สนใจเจด้าเลย มีเพียงคนเดียวเท่านั้นที่เขาสนใจคือลูซี่ ดังนั้นเขาจึงไม่ตกเป็นข่าวรอบตัวเขา

เขาไม่ค่อยได้เที่ยวที่ไหนเช่นกัน ดังนั้นผู้หญิงส่วนมากจึงไม่ค่อยคุ้นเคยกับเขา

โจเอลไม่ได้สนใจพวกเขา แต่กลับเอาแต่จ้องไปที่ลูซี่

ลูซี่บุ้ยปากและกระซิบ “พวกเขาบอกว่าฉันเป็นลูกขอทาน และไม่มีปัญญาซื้อของที่นี่ได้แถมยังไล่ให้ฉันออกไปอีกด้วย”

สายตาของโจเอลจ้องมองแรงขึ้น “และคุณก็เชื่อฟังมากพอที่จะทำอย่างนั้นเหรอ?”

“ไม่!” ลูซี่ปกป้องตัวเอง “แต่พวกเขาบอกว่าที่นี่สนับสนุนโดยครอบครอบของปีเตอร์สัน และฉันบังเอิญทำให้คุณปีเตอร์สันโกรธเคือง ฉันก็เลยกังวลว่าจะถูกเตะออกจากที่นี่ถ้าฉันไม่ไป”

“ดีมาก!” โจเอลสูดหายใจและตะโกน “ไมค์!”

ไมค์ปรากฏตัวจากมุมห้องทันที และเดินมุ่งหน้ามาหาโจเอล เขาพูดด้วยความเคารพ “ครับนายน้อย”

“เอาตัวผู้หญิงพวกนี้ออกไปจากที่นี่! จากนั้นให้บอกคนดูแลของที่นี่ว่าฉัน โจเอล ฟอสเตอร์ จะซื้อที่นี่!”