ท่านประธานจอมเฮี๊ยบกับยัยหวานใจสุดที่รัก นิยาย บท 591

“คุณไม่ได้พูดเหรอว่าให้แบ่งให้ส่วนหนึ่งก่อน? นี่เป็นบัตรใบเดียวที่ฉันมี ดังนั้น คุณจะได้ไปแค่นั้น”

เซซิลที่สี่ยิ้มอย่างร่าเริง “เธอยังมีเช็คเงินสดสี่สิบล้านอยู่ไม่ใช่เหรอ? เธอเอามันมาให้ฉัน....”

ก่อนที่เขาจะทันได้พูดจบ ลูซี่หยิบกระเป๋าของเธอและก้าวถอยหลัง และรีบเอื้อมไปหยิบมีดทำครัวที่เธอวางไว้ในเคาน์เตอร์ก่อนหน้านี้

ด้วยท่าทางระมัดระวัง เธอถือมีดทำครัวไว้ในมือ และมองเขาอย่างเย็นชา

“ฝันไปเถอะ คุณคิดรอบคอบได้ ฉันก็คิดรอบคอบได้ด้วยเหมือนกัน ถ้าฉันให้คุณยี่สิบล้านและพรุ่งนี้คุณไม่มา มันไม่สูญเปล่าสำหรับฉันเหรอ?”

คำพูดของเขาทำให้เซซิลที่สี่สะอึก

มันเป็นสิ่งที่เซซิลได้คิดไว้

ถ้าไม่ได้เงินห้าสิบล้าน อย่างน้อยเขาก็จะได้เงินยี่สิบล้านก่อน

อย่างไรก็ตาม ตราบใดที่เขายังไม่หย่ากับนังผู้หญิงคนนั้น เด็กน้อยคนนี้ก็ยังอยู่ภายใต้อำนาจของเขาไปตลอด

เขาไม่คาดคิดว่า ความคิดของเขาจะถูกลูซี่เปิดเผยอย่างไร้ความปราณีอย่างนี้

เซซิลที่สี่อับอายและโกรธ

แต่อย่างไร มันก็ไม่มีหนทางอื่นอีกแลัว

ในท้ายที่สุด ความกล้าของเขามีจำกัด และเขาไม่กล้าที่จะทำอะไรลูซี่ที่นี่ ไม่อย่างนั้นเขาจะไม่สามารถหนีไปได้ถ้าลูซี่โทรเรียกรปภ

ดังนั้น สิ่งเดียวที่เขาทำได้คืนหยิบบัตรธนาคารขึ้นมา และพูดอย่างดูถูกเหยียดหยาม “ก็ได้ ก็ได้ สองแสนก็ได้ ฉันจะกลับมาเอาที่เหลือพรุ่งนี้”

จากนั้นเขาก็กลับออกไป

หลังจากที่ลูซี่เห็นเขากลับออกไป เธอรีบวิ่งไปปิดประตูทันที

จากนั้นราวกับเชือดฟางเส้นสุดท้ายของร่างกายเธอขาด เธอยืนพิงประตูและนั่งลงอย่างอ่อนล้า

ในห้องกลับมาเงียบอีกครั้ง แต่เธอเหนื่อยล้าจากการจัดการกับเซซิลที่สี่

เธอนั่งลงตรงนั้นพร้อมกับปิดตาของเธอ และเปิดมันขึ้นมาอีกครั้ง

จากนั้นเธอมองไปที่โทรศัพท์ที่เธอถือมันไว้อย่างแน่นในมือของเธอ เธอจ้องไปที่เบอร์ของโจเอลบนหน้าจอ และลังเลเป็นเวลานาน แต่ท้ายที่สุดเธอก็ตัดสินใจที่จะไม่กดโทรออกไป

ในวันถัดมา

ลูซี่ตื่นขึ้นในตอนเช้า

บางทีอาจจะเป็นเพราะว่าเมื่อคืนเธอกลัวจนเธอนอนไม่หลับ

ในหัวของเธอเต็มไปด้วยภาพจากการโดยทำร้าย และถูกต่อว่าในหลาย ๆ แบบตอนที่เธอยังเด็ก โดยเซซิลที่สี่

เธอตื่นขึ้นมา พร้อมกับรอยคล้ำใต้ตา ดูออกได้อย่างชัดเจนว่าเธอฝันร้าย

เธอได้แต่ปกปิดมันด้วยเครื่องสำอางอย่างช่วยไม่ได้ ก่อนที่เธอจะออกไปข้างนอกพร้อมกับกระเป๋าของเธอ

ลูซี่ไม่ได้ไปที่อื่นและขับรถตรงไปที่โรงพยาบาลเซนต์ปีเตอร์สเบิร์ก

ในตอนนั้น แม่ของลูซี่กำลังคุยกับพยาบาลที่อยู่ภายในโรงพยาบาลอยู่

หมอและพยาบาลที่นี่เหนือกว่ามากทั้งศักยภาพ และทัศนคติเมื่อเทียบกับโรงพยาบาลที่เธอเคยไปก่อนหน้านี้

แม้ว่าลูซี่จะเคยทุกข์ทรมานจากความยากลำบากมาหลายปี แต่เพราะเธอเติบโตมาจากครอบครัวที่ใหญ่โต จึงทำให้เธอมีเรื่องให้คุยมากมายกับพวกเขา

ในขณะที่พวกเขากำลังคุยกัน เธอก็เห็นลูซี่เดินมาอีกข้างนอก

“อ้าว ลูลู มาทำอะไรที่นี่?”

ตั้งแต่ลูซี่พึ่งมาที่นี้เมื่อสองวันที่แล้ว เธอคิดว่าเธอจะไม่กลับเยี่ยมเร็วขนาดนี้

มันดึกมากแล้วตอนที่ลูซี่ส่งเซซิลที่สี่ออกไป

เพื่อไม่เป็นการรบกวนการพักผ่อนของแม่ ทำให้เธอไม่ได้โทรมาเล่าให้เธอฟัง

มากไปกว่านั้น เธอไม่สามารถที่จะอธิบายได้อย่างชัดเจนทางโทรศัพท์ และแม่ของเธออาจจะเป็นห่วงเธอถ้าเธอเล่าให้ฟังล่วงหน้า