ท่านประธานจอมเฮี๊ยบกับยัยหวานใจสุดที่รัก นิยาย บท 607

การหายใจของเซซิลที่สี่เริ่มถี่ขึ้น

เขาหันศีรษะและชำเลืองมองดูผู้คนที่ข้างประตู ก่อนจะหันกลับมาหาลูซี่ แคทซ์ และพูดด้วยน้ำเสียงที่ต่ำลง “สัญญานะว่าแกจะรักษาคำพูด? อย่าโกหกฉัน!”

ลูซี่เยาะเย้ย “ทำไมฉันต้องโกหกคุณ? คุณก็รู้ว่าฉันอยู่ที่ไหน ดังนั้นแม้ว่าวันหนึ่งฉันจะสามารถหลีกเลี่ยงคุณ ฉันก็ยังไม่สามารถซ่อนตัวจากคุณตลอดไปได้”

หลังจากได้ยินเรื่องนี้ เซซิลที่สี่ก็มั่นใจ

เขาคิดเรื่องนี้อยู่ครู่หนึ่ง จากมุมมองทางกฎหมาย เขาเป็นพ่อเลี้ยงของเธอ ดังนั้นจึงเป็นสิทธิ์ของเขาที่จะขอเงินจากเธอ

หากเธอปฏิเสธที่จะสนับสนุนทางการเงิน เขาก็สามารถฟ้องเธอได้เพราะละเลยหน้าที่

หลังจากหลายปีของการควบคุมคู่แม่ลูก เซซิลที่สี่ก็คุ้นเคยกับมันทางจิตวิทยา

ดังนั้นเขาจึงลดความระมัดระวังรอบตัวพวกเขาลง

อย่างไรก็ตาม เขายังคงระมัดระวังตัวเพื่อความปลอดภัย

“แล้วเรื่องนี้ล่ะ? บอกฉันทีว่าแม่ของแกอยู่ที่ไหน เมื่อฉันแน่ใจที่อยู่ของเธอแล้ว ฉันจะปล่อยแกไป”

สีหน้าของลูซี่เย็นชาในทันที

“เซซิลที่สี่! นี่คือระหว่างเรา มันไม่เกี่ยวอะไรกับแม่ของฉัน อย่ามาเสนอความคิดเห็น!”

เขาหัวเราะออกมาอย่างเย็นชา

“ไม่เกี่ยวอะไรกับเธอ? เป็นไปได้อย่างไร? เธอเป็นแม่ของแกและภรรยาของฉัน ดังนั้นปัญหาของเราจึงเกี่ยวข้องกับเธออย่างแน่นอน แกว่าไหม? อีกอย่างแกมันร่านไปทั่ว แกมันไม่เหมือนเดิม ไม่ต้องมาโกหกฉัน

“ฉันรู้ว่าแกล่อลวงคนรวย ตอนนี้แกมีความสามารถมากแล้ว ถ้าแกไม่จ่ายเงินหลังจากที่ฉันปล่อยแกไปล่ะ ฉันคงทำอะไรแกไม่ได้แล้ว คิดว่าฉันไม่กลัวคนบ้าจะแก้แค้นฉันเหรอ?

“ในมือแม่ของแกแตกต่างกัน เธอเป็นภรรยาที่แต่งงานโดยชอบด้วยกฎหมายของฉัน แม้ว่าฉันจะไม่ดุหรือทุบตีเธอ เป็นเรื่องปกติสำหรับฉันที่จะทำในสิ่งที่คู่สามีภรรยาทำกัน เมื่อสิ่งนั้นเกิดขึ้น หากใจเธอทนไม่ไหว และเหตุร้ายก็เกิดขึ้น นี่ไม่ใช่สิ่งที่ฉันควบคุมได้ใช่ไหม

“ตามกฎหมาย ฉันไม่สามารถรับผิดชอบเรื่องนี้ได้ แกว่าไหม? นั่นเป็นเหตุผลที่แกควรบอกฉันว่าเธออยู่ที่ไหนตอนนี้ วิธีนี้จะทำให้ฉันจะรู้สึกปลอดภัย และแกจะรู้สึกโล่งใจ เมื่อถึงเวลาเราจะร่วมมือกันอย่างมีความสุข แกให้เงินฉันเพื่อแลกกับแม่ของแก นี่ไม่ใช่สิ่งที่ดีที่สุดของทั้งสองโลกเหรอ?”

ลูซี่โกรธมากจนร่างกายของเธอเริ่มสั่น

เธอรู้อยู่เสมอว่าเซซิลที่สี่ไร้ยางอาย แต่เธอไม่เคยคิดว่าเขาจะก้มตัวต่ำขนาดนี้!

ลูซี่กัดฟันและจ้องมองเขาเขม็ง จากนั้นเธอก็ถ่มน้ำลายออกมา “ฝันไปเถอะ!”

ทัศนคติของเธอทำให้สีหน้าของเซซิลที่สี่เปลี่ยนไป

“อ่า! แสดงว่าก่อนหน้านี้แกโกหกฉัน? ทำไมไม่บอกฉันว่าแม่เธออยู่ที่ไหน? ลูซี่ แคทซ์ แกคิดว่ามันสนุกไหมที่จะวุ่นวายกับฉัน”

ขณะที่เขาพูด เขาเอื้อมมือไปบีบคางของเธอ

ลูซี่รู้สึกราวกับว่าคางของเธอกำลังจะหัก และศีรษะของเธอถูกบังคับให้ยกขึ้น

ในขณะนั้นก็มีเสียงดังมาจากข้างนอก

“เฮ้ นายได้อะไรจากเธอหรือยัง”

เซซิลที่สี่มองดูคนเหล่านั้น แต่เขาไม่สามารถพูดได้ก่อนที่เขาจะได้ยินลูซี่พูดเสียงต่ำว่า “เงินอยู่ในบ้านของฉัน”

เขาตะลึงงัน เขาไม่สามารถโต้ตอบได้ทันเวลา แต่ในที่สุดเขาก็หันไปมองเธอ

"แกพูดอะไร?"

“ฉันบอกว่าเงินอยู่ในบ้านของฉัน มันเป็นเช็คที่จำนวนมาก ฉันไม่ได้พกติดตัวไปด้วย ถ้าคุณต้องการคุณสามารถพาฉันกลับบ้าน และรับมันด้วยตัวเอง”

เซซิลที่สี่รู้สึกประทับใจกับแนวคิดนี้

เขาปล่อยลูซี่ และตะโกนใส่พวกผู้ชายที่อยู่ข้างนอก “เร็ว ๆ นี้!”

จากนั้นเขาก็หันกลับมามองที่ลูซี่