ท่านประธานจอมเฮี๊ยบกับยัยหวานใจสุดที่รัก นิยาย บท 608

เซซิลที่สี่ปรากฏตัวอีกครั้งในคืนนั้น

ขณะนั้นไม่มีเสียงรบกวนจากภายนอก เหมือนทุกคนกำลังหลับใหลอยู่

อย่างไรก็ตาม ลูซี่ แคทซ์ไม่แน่ใจว่าพวกเขากำลังหลับ หรือว่าพวกเขาออกไปแล้ว เพราะมันเงียบมาก

เซซิลที่สี่แอบเข้ามา ถือพวงกุญแจรถอยู่ในมือ

เขาเดินไปหาลูซี่และปลดพันธนาการของเธอ

ขณะที่เขาแก้มัดเธอ เขาพูดว่า “อย่าส่งเสียงดังและตามฉันออกมา รถจอดรออยู่ข้างนอกถนนไม่ไกลนัก เราจะไปถึงที่นั่นเพียงแค่ขับรถออกไป”

เทปปิดปากลูซี่ถูกถอดออกไปแล้ว

เธอสงสัยเมื่อได้ยินเรื่องนี้ เธอจึงถามว่า “แล้วคนพวกนั้นล่ะ?”

เซซิลที่สี่มองเธอ

มันดูลึกลับ และด้วยเหตุผลบางอย่าง มันทำให้ลูซี่รู้สึกหนาวสั่นที่กระดูกสันหลังของเธอ

ราวกับมีงูพิษพุ่งเข้ามาบนกระดูกสันหลังของเธอ

ไม่นานหลังจากนั้น เธอได้ยินเซซิลที่สี่พูดว่า “ฉันวางยาพวกมัน และขังพวกมันไว้ในห้องใต้ดิน”

ในที่นี้ห้องใต้ดินที่เรียกว่าห้องใต้ดินควรเป็นชั้นใต้ดิน

ท้ายที่สุดนี่คือโรงงาน ชั้นใต้ดินมักใช้เพื่อเก็บอุปกรณ์ที่พิเศษและสิ่งอื่น ๆ

แต่ทว่า ลูซี่ยังงงงวย

“ทำไมคุณถึงล็อกพวกเขาไว้ในห้องใต้ดินล่ะ?”

ถ้าเขาต้องการพาเธอไป วางยาพวกนั้นก็พอ ทำไมเขาถึงยอมเสียพลังงานด้วยการย้ายพวกเขาไปที่ห้องใต้ดินด้วย?

เซซิลที่สี่จ้องมองเธออย่างเย็นชา พร้อมกับดวงตาที่หรี่ลง และเขาก็พูดด้วยน้ำเสียงที่เย็นเยียบ

“ถ้าฉันไม่ขังพวกมันไว้ที่นั่น ก็คงหาศพพวกมันได้ง่าย ๆ น่ะสิใช่ไหม? มันถูกซ่อนไว้ที่นั่น ดังนั้นต้องใช้เวลาอย่างน้อยสองถึงสามวันกว่าจะมีใครพบพวกมัน ถึงตอนนั้นฉันก็คงจะไปแล้ว ต่อให้ตำรวจมาตามหาฉันก็จับไม่ได้ใช่ไหมล่ะ?”

ลูซี่หยุดการเคลื่อนไหว

ร่างกายของเธอแข็งตัว เมื่อเธอมองเขาอย่างไม่เชื่อ

ทันใดนั้น เซซิลที่สี่ก็หยิบมีดออกมาจากที่ไหนก็ไม่รู้

เขาเอามีดจ่อที่ท้องของลูซี่และหัวเราะอย่างเย็นชา “โอ้ ลูกสาวที่รัก ครั้งนี้ ฉันลงมือฆ่าเพื่อเธอ เธอจะไม่ทรยศฉันใช่ไหม?”

ลูซี่รู้สึกหนาวที่แผ่ออกมาจากผิวหนังจากหลังของเธอเข้ามายังกระดูกของเธอ แม้แต่นิ้วของเธอก็ยังแข็งเลย

ไม่นานเธอก็พยักหน้าอย่างไม่เต็มใจ

“ไม่ ฉันจะไม่ทรยศ”

เซซิลที่สี่ยกนิ้วขึ้น และชี้ให้เธอยืนขึ้น

ตอนนั้นเองที่เขาพูดว่า “ถ้าอย่างนั้น พาฉันไปหาที่เก็บเงินสิ! ไม่ต้องห่วง ตอนนี้ไม่มีใครอยู่ข้างนอกแล้ว ตราบใดที่แกฟังฉัน ฉันสัญญาว่าฉันจะไม่ทำร้ายแก”

เซซิลที่สี่จ่อมีดไปที่เธอ และโบกมือให้เธอเพื่อเดินออกไป

ร่างกายของลูซี่แข็งทันที ขณะที่เธอค่อย ๆ เดินออกไปข้างนอก แต่ทันใดนั้น เธอก็เข้าใจอะไรบางอย่าง

เขาไม่คิดที่จะปล่อยเธอไป!

เธอไม่ได้โง่ เซซิลที่สี่ได้ฆ่าคนไปมากมายแล้ว แต่เขาก็บอกเธออย่างกล้าหาญ

เว้นแต่เขาจะบ้า เขาจะสารภาพกับคนที่เคยต่อต้านเขามาโดยตลอดและสามารถหักหลังเขาได้ทุกเมื่อ

ถ้าเป็นอย่างนั้นแล้ว… เขาไม่เคยคิดที่จะปล่อยให้เธอมีชีวิตอยู่!

ท้ายที่สุด คนตายจะไม่สามารถเปิดเผยความลับของเขาได้

ขณะที่เธอคิดเกี่ยวกับเรื่องนี้ ทั้งหมดที่ลูซี่รู้สึกได้ก็คือร่างกายของเธอนั้นสั่นอย่างมาก เช่นเดียวกับความรู้สึกตื่นตระหนกและสิ้นหวังในหัวใจของเธอ

ราวกับว่ามีเมฆสีดำหนาทึบบดบังชีวิตของเธอ ซึ่งทำให้เธอรู้สึกเหมือนกำลังใกล้จะพังทลาย