ท่านประธานจอมเฮี๊ยบกับยัยหวานใจสุดที่รัก นิยาย บท 61

เนลล์นิ่งเงียบไปครู่หนึ่งก่อนที่จะดึงสติกลับมาสู่ความเป็นจริง เธอไม่เชื่ออย่างเต็มที่ว่าแท้จริงแล้วเธอไม่ทันไหวพริบการยั่วยวนของชายคนนั้นและได้จูบกับเขา พวกเราก็อยู่ในท่ายั่วยวนและอันตรายเช่นกัน!

เธอพยายามจะลุกขึ้นด้วยความตกใจ อย่างไรก็ตามที่นั่งที่กิดเดียนนั่งอยู่ใกล้ติดกับโต๊ะทำงาน เอวของเธอกระแทกเข้ากับมุมโต๊ะทำงาน เนลล์ร้องลั่นด้วยความเจ็บปวดก่อนจะหงายหลัง

ใบหน้าของกิดเดียนเปลี่ยนอารมณ์อย่างรวดเร็ว เขาเอื้อมมือไปจับเธอและถูจุดที่ช้ำ

“ทำไมคุณไม่ระวัง? เจ็บมั้ย? ขอผมดูหน่อย"

มือใหญ่ของผู้ชายคนนั้นจับรอบเอวของเธอโดยมีเพียงผ้าบาง ๆ กั้นอยู่ ความร้อนแผดเผาจากฝ่ามือของเขากระตุ้นความตึงเครียดในร่างกายของเธอ เธอดันมือของเขาซึ่งกระตือรือร้นที่จะตรวจดูบาดแผลของเธอ แต่เธอส่ายหัว

แม้ว่าดวงตาของเธอจะเต็มไปด้วยน้ำตาจากความเจ็บปวด แต่เธอก็กัดฟันและยืนกราน

“ฉันโอเค ไม่เป็นอะไร” กิดเดียนขมวดคิ้วของเขา โดยไม่พูดอะไรเขาอุ้มเธอขึ้นอย่างบึ้งตึงและก้าวไปที่ห้องนอน

ด้วยความตกใจเนลล์พยายามดิ้นรน แต่ก็ไม่มีประโยชน์ เธอคว้าเสื้อผ้าของเขาและพูดว่าว่า

“กิดเดียน ลีย์ คุณกำลังทำบ้าอะไรอยู่? วางฉันลงเดี๋ยวนี้!” มีแม่บ้านหลายคนยังอยู่ที่บ้านและพวกเขาก็เฝ้ามองดูจากชั้นล่างด้วย!

กิดเดียนทำเป็นหูทวนลมเดินผ่านทางเดินห้องโถง ภายใต้ดวงตาที่เบิกกว้างของสาวใช้ขณะที่เขาอุ้มเธอไปที่ห้องนอน

เมื่อเนลล์สัมผัสกับเตียงก็กระโดดลงทันที กิดเดียนปล่อยเธอและจ้องมองเธออย่างเย็นชาแทนก่อนจะหันไปหยิบหลอดครีมจากลิ้นชัก

"ถอดเสื้อผ้า!" เขากล่าวอย่างเย็นชา เนลล์กอดเสื้อผ้าของเธอ ด้วยแก้มที่แดงระเรื่อและดวงตาที่ขุ่นมัวเธอจึงหลีกเลี่ยงการจ้องมองของเธอ

“ฉันทำเองได้” เธอยื่นแขนไปหยิบครีมในมือของเขา เมื่อได้ยินเสียงเยาะเย้ยเขาขยับมือของเธอและดึงเสื้อผ้าของเธอออก

"อ้า! กิดเดียน ลีย์ คุณคิดจะทำอะไร?” เนลล์ตะโกนขณะที่ชายคนนั้นมัดมือเธอไว้เหนือศีรษะและเธอไว้บนเตียง ขาที่อ่อนนุ่มของเธอถูกเข่าของเขากดทับ

ความต้านทานของหญิงสาวหายไปในหมอนเหลือเพียงเสียงครวญครางที่คลุมเครือด้วยใบหน้าที่ตึงเครียด กิดเดียนตรวจสอบรอยแดงจากอุบัติเหตุบนผิวหนังของเธออย่างละเอียด

ในช่วงเวลาสองนาที บาดแผลก็มีร่องรอยของการฟกช้ำ เค้ามองตรงไปที่แผล เปิดฝาและบีบครีมลงบนมือก่อนจะทาลงบนแผลของเธอ

“อ๊ะ ... โอ๊ย ...” เนลล์กรีดร้องอย่างครวญคราง กิดเดียนก็ได้พูดออกมา

“สำหรับคนที่กลัวความเจ็บปวด คุณไม่มีความคิดเหรอ! คุณอายุเท่าไหร่? คุณไม่เห็นโต๊ะทำงานที่ขวางทาง? เนลล์รู้สึกผิด เขาเป็นคนที่ฉวยโอกาสและจูบเธอ แต่เธอก็ได้รับบาดเจ็บและถูกบ่น!

หลังจากที่เธอไม่ได้ตอบอะไรไป พูดกิดเดียนก็พูดต่อว่า

“ทำไมไม่ตอบ?” ด้วยความโกรธเนลล์หันกลับมาและตะโกนใส่เขา

“ฉันไม่อยากคุยกับคุณ!”

ใบหน้าที่โกรธและดวงตาที่มีน้ำตาของเธอทำให้เขานึกถึงลูกแมวที่ไม่มีเขี้ยวกำลังขู่เขาอยู่ กิดเดียนไม่สามารถกลั้นเสียงหัวเราะได้ นิ้วของเขาได้เลื่อนไปแตะบริเวณที่เธอได้รับความเจ็บปวด

เขาสูดหายใจเข้าเต็มปอด เนลล์รีบเปลี่ยนประเด็นความรู้สึกเจ้าชู้และอันตรายที่เต้นรัวผ่านปลายนิ้วของชายคนนั้นทำให้เธอตกอยู่ในห้วงแห่งอารมณ์

เธอพูดอย่างรวดเร็วว่า

“เสร็จหรือยัง? ถ้าคุณทำเสร็จแล้วก็ปล่อยฉัน” คราวนี้กิดเดียนไม่ดื้อรั้น ไม่ว่าจะด้วยวิธีใดเขาก็รู้ว่าจะเกิดอะไรขึ้น ถ้าเขาโน้มตัวเข้าไปใกล้เธอ

หลังจากที่ชายคนนั้นยืนขึ้นเนลล์ก็ลุกขึ้นยืนและสวมเสื้อผ้าของเธอ กิดเดียนหันหลังเดินไปที่ห้องน้ำ เป็นเวลานานก่อนที่เขาจะออกมา

เมื่อมีความคิดว่าเขาไปทำอะไรมาใบหน้าของเนลส์ก็เปลี่ยนเป็นความเขินอาย เธอรู้สึกว่ายิ่งใช้เวลากับผู้ชายคนนี้นานขึ้นความสัมพันธ์ของทั้งคู่ก็จะเสี่ยง อย่างไรก็ตามมันสะท้อนให้เห็นถึงความเป็นสุภาพบุรุษจากอีกแง่มุมหนึ่ง เขารักษาความจริงกับเงื่อนไขของเธอที่ทำไว้ก่อนการแต่งงาน