ท่านประธานจอมเฮี๊ยบกับยัยหวานใจสุดที่รัก นิยาย บท 677

ผู้ช่วยของเขายังคงนิ่งเงียบหลังจากที่เขากล่าวขอโทษ

ไม่นานหลังจากนั้น ซาเวียร์โบกมือเพื่อไล่เขา

จากนั้นเขาก็จ้องไปที่รูปถ่ายของเอมิเลียบนหน้าจอคอมพิวเตอร์ และขมวดคิ้วขมวดขึ้นเรื่อย ๆ

ไม่กี่นาทีผ่านไป เขาก็บ่นกับตัวเองว่า “เอมมี่ นั่นคุณจริง ๆ เหรอ? คุณกลับมาแล้วจริง ๆ เหรอ?”

ในอีกฟากหนึ่งของเมืองหลวง แม้ว่าเอมิเลียจะไม่ได้เล่นอินเทอร์เน็ต แต่สเปนเซอร์ซึ่งอยู่เคียงข้างเธอเสมอ ยังคงได้รับรู้ถึงสิ่งที่เกิดขึ้นเนื่องจากคลื่นอันปั่นป่วนที่ได้รับข่าว

เธอรู้สึกหวาดกลัวและวิตกกังวลอย่างมากเมื่อได้ยินข่าวนี้ ท้ายที่สุดเธอสัญญากับนาตาลีว่าจะไม่กลับมา

นอกจากการกลับมาแล้ว ภาพถ่ายของเธอยังถูกถ่ายโดยที่เธอไม่รู้และกระจัดกระจายไปทั่วอินเทอร์เน็ต เมื่อพิจารณาจากขนาดของข่าวแล้ว เป็นไปได้ว่าทุกคนบนท้องถนนเคยได้ยินเรื่องนี้ไม่ทางใดก็ทางหนึ่ง

หากเป็นเช่นนี้ต่อไป ไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้นในปีนั้น...

เธอไม่สามารถนั่งนิ่งได้เมื่อมาถึงความคิดนั้น หัวใจของเธอเต็มไปด้วยความเสียใจและทำอะไรไม่ถูก

“พี่โนแลน ฉันอยากเจอกับพี่สาวของฉัน คุณช่วยพาฉันไปหาเธอได้ไหม”

สเปนเซอร์นั่งอยู่บนโซฟาตรงข้ามกับเธอและกำลังพยายามซ่อมกู่เจิงของเธอ เมื่อเขาได้ยินคำขอของเอมิเลีย เขาก็เงยหน้าขึ้นมองด้วยความตกตะลึงอย่างมาก “คุณอยากเจอนาตาลี ไรท์ เหรอ? ทำไม?"

เอมิเลียไม่ได้พยายามหลบเลี่ยงคำถามของเขา เธอบอกเขาอย่างตรงไปตรงมาว่าความกังวลของเธอคืออะไร เธอพูดเบา ๆ ว่า “ฉันกลับมาเพราะคิดว่าฉันสามารถให้คำอธิบายอย่างละเอียดถึงความเข้าใจผิดของนาตาลีและพี่ซาเวียร์ในปีนั้นได้

“แต่เมื่อฉันเจอกับพี่สาวของฉันจริง ๆ ฉันก็รู้ว่าไม่จำเป็นต้องอธิบายอะไรเลย เธอมีความสุขและความสัมพันธ์ของทั้งคู่กำลังแข็งแกร่ง มันนานมากแล้ว บางทีพวกเขาอาจจะจำไม่ได้ด้วยซ้ำ หรือบางทีพวกเขาอาจจะปล่อยมันไป

“ถ้าฉันพูดถึงมันอีกครั้ง นอกจากพวกเขาจะคิดว่าฉันตั้งใจที่จะเอาความทรงจำอันเจ็บปวดเหล่านั้นกลับมา ฉันเกรงว่ามันจะทำร้ายความสัมพันธ์ของพวกเขาด้วย ฉันเลยตัดสินใจเงียบ บางทีฉันกลับมาครั้งนี้เพื่อที่ฉันจะได้เดินไปตามถนนที่คุ้นเคยและได้เห็นบ้านเกิดของฉันเป็นครั้งสุดท้าย

“ตอนนี้ฉันเห็นและรู้สึกเพียงพอแล้ว ถึงเวลาที่ฉันต้องไป ฉันไม่อยากต้องการให้ใครรู้เกี่ยวกับการเป็นอยู่ของฉัน

“แต่มีคนเผยแพร่ภาพถ่ายของฉันทางอินเทอร์เน็ต พี่โนแลน ฉันกลัวจริง ๆ ถ้าหากโพสต์นั้นยังคงดำเนินต่อไป ผู้คนที่รู้จักฉันก่อนหน้านี้จะรู้ว่าฉันยังมีชีวิตอยู่

“เมื่อถึงตอนนั้น สิ่งที่เกิดขึ้นเมื่อ 26 ปีที่แล้วจะฟื้นคืนชีพขึ้นมาอีกครั้ง ฉันควรจะเผชิญหน้ากับพี่สาวของฉันอย่างไรถ้ามันเกิดขึ้น? เธอกับพี่เขยอยู่ด้วยกันมาหลายปีแล้ว จะเกิดอะไรขึ้นหากการปรากฏตัวของฉันสร้างระยะห่างระหว่างคนทั้งสอง หากเป็นเช่นนี้ ฉันจะไม่สามารถชดใช้ให้กับพวกเขาได้แม้ว่าฉันได้ตายไปแล้ว”

สเปนเซอร์มองดูท่าทางตื่นตระหนกของเธอและอดไม่ได้ที่จะขมวดคิ้ว เขาพูดเสียงต่ำว่า “ผู้หญิงคนนั้นอับอายและเยาะเย้ยเธอ หากการแต่งงานของเธอไม่เป็นไปด้วยดี ก็อาจเป็นเพราะตัวเธอเอง จะเป็นการดีอะไรที่จะเป็นภาระให้กับตัวเองด้วยความรู้สึกผิดทั้งหมดนี้”

เอมิเลียส่ายหัวกับคำพูดของเขา “ไม่ มันไม่ใช่แบบนั้น พี่ไม่เข้าใจ สิ่งที่เกิดขึ้นในปีนั้นส่งผลกระทบอย่างมากต่อพวกเขา ฉันไม่ต้องการให้เรื่องแบบนั้นเกิดขึ้นอีก ได้โปรด พี่โนแลน ให้ฉันไปเจอเธอไหม? ฉันต้องการอธิบายทุกอย่างโดยละเอียดในตอนนี้ และไม่อยากลากเรื่องนี้ออกไปอีก”

เห็นได้ชัดว่าสเปนเซอร์ไม่เห็นด้วยกับข้อเสนอนี้ เขาไม่ต้องคิดที่จะรู้ว่าการพบกันจะไม่สนุกถ้าเธอได้พบกับหล่อนจริง ๆ

อย่างไรก็ตาม เขาไม่มีหัวใจที่จะปฏิเสธเอมิเลียเมื่อเธอมองเขาด้วยดวงตาที่สดใสซึ่งเต็มไปด้วยความสงสาร ในที่สุดเขาก็พยักหน้าและพูดว่า “พี่จะพยายาม”

เอมิเลียได้ยินคำตอบของเขาและยิ้มขอบคุณเขา

นาตาลีได้รับข่าวจากสเปนเซอร์ในเวลาไม่นาน