ตอนแรกซาเวียร์ลังเลว่าจะตัดสินใจดีหรือไม่
เหตุผลก็คือว่าคนขับทำงานกับเขามาหลายปีแล้วและทำได้ดีมาตลอด ดังนั้นเขาจึงไม่เต็มใจที่จะให้คนขับเสียสละชีวิตของเขาเปล่า ๆ ถ้าเขาไม่ได้รับคำตัดสินที่ยุติธรรม
แล้วเขาก็คิดออก
เมื่อพูดถึงสิ่งต่าง ๆ เช่น "คำตัดสินที่ยุติธรรม" แม้ว่าจะยุติธรรม คนตายก็ไม่สามารถมองเห็นได้ สิ่งสำคัญที่สุดคือการช่วยให้เขาดูแลครอบครัวของเขาและไม่ปล่อยให้พวกเขาได้รับอันตรายใด ๆ
ตระกูลฟอสเตอร์ไม่สามารถแตะต้องสเปนเซอร์ โนแลน ได้ในตอนนี้ แต่พวกเขาจะแก้แค้นไม่ช้าก็เร็ว
เมื่อคิดถึงเรื่องนี้ดวงตาของซาเวียร์ก็เปล่งประกายเล็กน้อย อย่างไรก็ตาม มันปรากฏขึ้นเพียงครู่เดียวเท่านั้นก่อนที่จะหายไป ตามด้วยการแสดงออกที่อ่อนโยนตามปกติของเขา
เขามองจอห์นที่อยู่ข้าง ๆ แล้วพูดว่า “ที่นี่ไม่มีอะไรให้ดู มาร่วมเล่นหมากรุกกับพ่อเถอะ”
ทักษะการเล่นหมากรุกของจอห์นนั้น สืบทอดมาจากซาเวียร์และตอนนี้เขาได้แซงหน้าไปแล้ว
อย่างไรก็ตาม จอห์นและซาเวียร์เล่นหมากรุกแตกต่างกัน จอห์นมีเกมรุกมากกว่า ขึ้นในขณะที่ซาเวียร์เล่นรับได้ดีกว่า
ดังนั้นเมื่อทั้งสองเล่นด้วยสมาธิเต็มที่ พวกเขาจะจับคู่กันอย่างเท่าเทียมกัน
เมื่อจอห์นเห็นว่าซาเวียร์ยังอารมณ์ดีอยู่ เขาไม่ได้ปฏิเสธและพยักหน้าเห็นด้วย
เขาหยิบกระดานหมากรุกและชิ้นส่วนต่าง ๆ จากตู้ข้าง ๆ แล้วทั้งสองก็นั่งลงเล่น ใช้เวลาเกือบครึ่งชั่วโมงในการจบเกม
ในที่สุดจอห์นก็ชนะ
ซาเวียร์ส่ายหัวอย่างช่วยไม่ได้ ขณะที่เขามองไปที่กระดานหมากรุกซึ่งไม่มีชิ้นส่วนของเขาเหลืออยู่เลยแม้แต่ชิ้นเดียว “ฉันแก่แล้วจริง ๆ ตอนนี้ฉันยังสู้แกไม่ได้”
จอห์นหัวเราะและพูดว่า “พ่อควรมีความสุขนะ เพราะพ่อสอนผมมาดี”
ในขณะนั้นดวงตาของซาเวียร์หรี่ลงด้วยรอยยิ้ม และเขาก็พยักหน้า “ใช่ คนรุ่นใหม่มักจะแซงหน้าคนรุ่นเก่าอยู่เสมอ แต่พวกเขาจะไม่ถูกผลักไปข้างหน้า ถ้าไม่ใช่เพราะรุ่นก่อนใช่ไหม”
จอห์นพยักหน้า “ใช่ ใช่ พ่อพูดถูก” ขณะที่เขาพูด เขามองดูเวลาและพูดว่า “ใกล้จะถึงเวลาแล้ว ไปกันเถอะ"
ซาเวียร์ยิ้มแล้วปล่อยให้จอห์นเข็นเขาไปที่ห้องนั่งเล่น
ในขณะเดียวกัน สเปนเซอร์ยังคงนั่งอยู่ในห้องนั่งเล่น หัวใจของเขามีคำตอบเมื่อครึ่งชั่วโมงที่แล้ว อย่างไรก็ตาม เขายังคงรู้สึกลังเล
ดังนั้นเมื่อเขาเห็นซาเวียร์ คำพูดแรกของเขาคือไม่เห็นด้วยแต่ต้องถามแทนว่า “คุณสงสัยผมได้อย่างไร เป็นเพราะผมชอบเอ็มมี่?”
ซาเวียร์ไม่ได้คาดหวังว่าสเปนเซอร์จะยังไม่รู้ตัวหลังจากผ่านไปครึ่งชั่วโมง เขาถอนหายใจอย่างช่วยไม่ได้ และบอกได้เพียงความจริงกับสเปนเซอร์ว่าเขาได้เห็นเขาในวันนั้น
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ท่านประธานจอมเฮี๊ยบกับยัยหวานใจสุดที่รัก