“เอมิเลียไม่เชื่อฉัน แต่ฉันก็ไม่ได้กังวลขนาดนั้นเพราะฉันยุ่งมากในช่วงเวลานั้น ฉันต้องจัดการกับการเตรียมงานแต่งงานและบริษัทเพิ่งเริ่มต้น ดังนั้นฉันจึงยุ่งมาก
“เมื่อคิดถึงตอนนี้ ก็เพราะว่าตอนนั้นฉันไม่ได้ยุ่งกับเธอเลย และคิดว่าเธอจะสามารถคิดออกเองได้ซึ่งท้ายที่สุดแล้วก็คือต้นตอของปัญหา”
ซาเวียร์ไม่ได้ระบุว่าปัญหาที่ตามมาคืออะไร เขาไม่ต้องการที่จะพูดมันอีกต่อหน้าสเปนเซอร์ อย่างไรก็ตาม แม้ว่าเขาจะไม่พูดถึงมัน คนสองคนที่อยู่ข้างหน้าเขาก็เข้าใจ
สีหน้าของสเปนเซอร์ดูไม่พอใจมาก ในขณะที่จอห์นพยักหน้าอย่างครุ่นคิด “พูดอีกอย่างก็คือ ทั้งหมดนี้ไม่ใช่ความเข้าใจผิดหรอกเหรอ?”
ซาเวียร์พยักหน้า “ใช่ แต่ความเข้าใจผิดนี้เกิดจากความไม่แน่ใจของฉัน สุดท้ายฉันก็ยังถูกตำหนิอยู่ดี”
เขามองดูสเปนเซอร์และพูดว่า “ผมรู้ว่าคุณอยู่กับเธอมา 26 ปีแล้ว และนั่นเป็นเหตุผลว่าทำไมผมถึงยอมปล่อยคุณในวันนี้ ผมเป็นหนี้เธอตั้งแต่ผมไม่ได้บอกเธอให้ชัดเจน ดังนั้นตอนนี้ผมจ่ายคืนให้คุณแล้ว เราจะได้รับการพิจารณาแม้กระทั่งตอนนี้”
ใบหน้าของสเปนเซอร์ซีดเล็กน้อย และเขาก็กัดฟันแน่นหลังจากนั้นครู่หนึ่ง “คุณรู้วิธีแก้ตัวให้ตัวเองดูบริสุทธิ์จริง ๆ นะ!”
ซาเวียร์ยังคงนิ่งเงียบ เขาเหนื่อยราวกับว่าเขาไม่ต้องการเกี่ยวข้องกับสเปนเซอร์อีกต่อไป เขาพึมพำคำสั่งบางอย่างกับจอห์น ก่อนจะเข็นเก้าอี้ออกไป
"คุณโนแลนไม่สำคัญว่าใครถูกหรือผิด ปล่อยให้อดีตยังคงอยู่ในอดีต เธอมีเวลาเหลือไม่มากและต้องการให้คุณอยู่ใกล้ ๆ ดังนั้น…นี่เป็นสิ่งสุดท้ายที่ผมจะทำให้เธอได้ ดูแลตัวเองด้วย”
จากนั้นร่างของเขาก็หายไปจากทางเข้าประตู ขณะที่บอดี้การ์ดของเขาส่งเขาไปที่รถ
ในห้องนั่งเล่น สเปนเซอร์หมดเรี่ยวแรงที่จะต่อต้าน หลังจากได้ยินคำพูดของซาเวียร์
จอห์นเดินขึ้นไปหาเขา หมอบลงแล้วยิ้ม “ว่าไงคุณโนแลน? เราจะผ่านขั้นตอนการถ่ายโอนอุตสาหกรรมตอนนี้หรือไม่”
สเปนเซอร์มองมาที่เขาแต่ไม่ได้ปฏิเสธ ดังนั้นเขาจึงดึงตัวเองขึ้น และปล่อยให้บอดี้การ์ดทั้งสองจับตัวเขา และพาเขาออกไป
ขั้นตอนไม่ยุ่งยากและเสร็จเร็ว
จอห์นปล่อยให้สเปนเซอร์ไปตามสัญญา เขายังคงมีอารมณ์สับสนหลังจากคำพูดของซาเวียร์
เมื่อเขาไปถึงที่ซึ่งเอมิเลียและเขาพักอยู่ เขาไม่รีบร้อนที่จะเข้าไปและยืนอยู่ในสนามแทน เขามองไปที่ประตูที่ปิดอยู่ ดูเหมือนจะรวบรวมความกล้าเคาะประตูไม่ได้
จนถึงวันนี้ เขายังคงจำสิ่งที่เอมิเลียเคยพูดกับเขาได้ รวมถึงความผิดทั้งหมดที่เธอได้รับ ความผิดพลาดที่เธอทำ สิ่งที่เธอไม่เต็มใจและอดทนเงียบ ๆ
เขาเพิ่งพบเธอเมื่อเธออายุยี่สิบเท่านั้น ในเวลานั้น เธอไม่ได้ทำอะไรเลยในระหว่างงานแต่งงานของ นาตาลี ไรท์ และซาเวียร์ ฟอสเตอร์
เขาคิดเพียงว่าเธอสวยและบริสุทธิ์ไร้เดียงสา ราวกับนกที่ไม่ถูกควบคุมในหุบเขา เธอดูสมบูรณ์แบบเป็นพิเศษ เขาตกหลุมรักตั้งแต่แรกเห็น แต่ในเวลานั้นพวกเขาไม่ได้เจอกันบ่อยนัก
เขายังไม่กล้าที่จะสารภาพกับเธอ
อย่างไรก็ตาม เอมิเลียยังคงเป็นลูกสาวคนรองของตระกูลไรท์ แม้ว่าเธอจะถูกรับอุปการะ ทุกคนรู้ดีว่าพวกไรท์มองว่าเธอเป็นลูกสาวของตัวเองเสมอ และไม่เคยยอมให้ใครมารังแกเธอ
แล้วเขาล่ะ?
ตอนนั้นเขายังเด็กมากและไม่ได้ร่ำรวย เขาเป็นคนธรรมดาที่สุดในโลก เขาไม่มีภูมิหลังทางครอบครัวที่น่าภาคภูมิใจและไม่มีทรัพย์สินทางครอบครัวอันมีค่า และเขาก็ไม่มีความมั่นใจที่จะผูกมัดกับเธอไปตลอดชีวิต
ดังนั้นเขาจึงทำได้เพียงฝังความรู้สึกรักที่ซ่อนเร้นทั้งหมดไว้ลึก ๆ ในใจ และไม่เคยให้ใครรู้เรื่องนี้
จากนั้นงานแต่งงานก็เกิดขึ้น และเกิดเรื่องใหญ่ขึ้น เขาบังเอิญรู้เรื่องนี้และพบว่าครอบครัวไรท์ล่มเรือของเธอด้วยความโกรธ
โชคดีที่เธอไม่ได้จมลงพร้อมกับเรือ เธอรอดชีวิตมาได้ด้วยเหตุผลที่ไม่ทราบสาเหตุ
อย่างไรก็ตาม แม้จะยังมีชีวิตอยู่ สำหรับเธอในตอนนั้น ก็ไม่ต่างอะไรกับการตาย
หากเขาไม่ได้ช่วยเธอทันเวลาและส่งเธอไปโรงพยาบาล เธอคงจะหนาวตายเพราะอุณหภูมิที่เย็นจัดในคืนฤดูหนาว
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ท่านประธานจอมเฮี๊ยบกับยัยหวานใจสุดที่รัก