ท่านประธานจอมเฮี๊ยบกับยัยหวานใจสุดที่รัก นิยาย บท 740

ลอร์เรน ยังคงดื้อดึงพอที่จะขอให้แฮร์ริสันช่วยอธิบาย

แต่เธอก็ไม่เคยได้รับคำอธิบายนั้นจากเขาเลยแม้แต่ตอนที่เธอกำลังจะตาย

ลอร์เรนได้เสียชีวิตไป 7 ปีหลังจากให้กำเนิด เกรกอรี เกรแฮม

หลังจากที่เธอได้เลิกกับแฮร์ริสันแล้วเธอก็ได้รู้ว่าเธอท้อง

เด็กน้อยคนนี้คือความโศกเศร้าของเธอ เขาเป็นตัวแทนของความรักที่สวยงามของเธอและเป็นหลักฐานในการโดนทิ้งของเธอ

ความรู้สึกของเธอที่มีต่อเด็กคนนี้จึงรู้สึกซับซ้อนมาก ซึ่งตัวเธอเองก็ไม่สามารถอธิบายได้ว่าความรู้สึกนั้นเป็น ความรักหรือความเกลียดชัง

แต่ยิ่งไปกว่านั้น ตั้งแต่ความสัมพันธ์ของเธอกับแฮร์ริสันได้ถูกเปิดเผย ผู้คนในตระกูลนีซ ที่รู้สึกละอายใจที่เป็นคนทำลายบ้านของเธอ กลัยมองว่าเธอนั้นเป็นความอัปยศต่อครอบครัวและพวกเขาก็ได้ขับไล่เธอออกจากบ้าน

นับตั้งแต่นั้นมา ลอร์เรนก็พาเกรกอรีย้ายไปกับเธอและได้อาศัยอยู่ในปราสาทแห่งนี้

ในสมัยนั้น คู่สองคนแม่ลูก ถูกครอบครัวนั้นไล่ออกไปและไม่ชอบพวกเขา ถึงแม้ว่าพวกเขาจะมีมรดกที่พ่อของลอร์เรนเหลือทิ้งไว้เลี้ยงชีพอยู่บ้าง แต่ชีวิตของพวกเขาก็ยังคงลำบาก

ลอร์เรนติดอยู่กับความสัมพันธ์ที่มีแต่ทำให้เธอเจ็บปวด และความภาคภูมิใจของเธอขัดขวางไม่ให้เธอไปที่จีนเพื่อตามหาแฮร์ริสัน เกรแฮม

นับตั้งแต่นั้นมาเธอก็ได้รับการแต่งตั้ง เป็นเวลาสามวันที่ไม่มีข่าวคราวของแฮร์ริสันอีกเลย

เธอจึงไม่ได้บอกเขาถึงการมีอยู่ของเกรกอรี

เจ็ดปีผ่านไป และในปีนั้นหิมะก็ตกลงมาอย่างหนัก

ปราสาททั้งหลังถูกปกคลุมไปด้วยหิมะและกลายเป็นประติมากรรมน้ำแข็งของเมือง

ลอร์เรนนอนเงียบ ๆ บนเตียงและมองที่เกรกอรีด้วยความสงสารปนความเศร้าหมองในดวงตาของเธอ

เจ็ดปีที่ผ่านมาในฐานะแม่ เธอไม่เคยอารมณ์ดีเวลาที่ได้อยู่ใกล้ ๆ กับเขา

ในทันทีที่เธอเห็นเขา เธอจะนึกถึงความจริงที่ว่าเขาไม่เพียงแต่มีเลือดของเธอเท่านั้น แต่เลือดของชายคนนั้นยังไหลเวียนอยู่ในร่างกายของเขาอีกด้วย

เมื่อเขาเติบโตขึ้น เขามีลักษณะที่โดดเด่นและคล้ายคลึงกับชายคนนั้นมากขึ้น

ด้วยเหตุนี้ ความขุ่นเคืองและการไม่ยอมรับในหัวใจของเธอก็เพิ่มขึ้น

ลอร์เรนรู้ว่ามันไม่ยุติธรรมกับเด็กเลย แต่ส่วนใหญ่ผู้คนก็เป็นเช่นนั้น พวกเขาเต็มใจที่จะเห็นสิ่งที่พวกเขาต้องการเห็นเท่านั้นและจะไม่กังวลกับสิ่งที่พวกเขาไม่ต้องการเห็น

เป็นเรื่องจริงที่ต่องยอมรับว่า เธอไม่ต้องการพบแฮร์ริสันอีกต่อไป ดังนั้นเธอจึงไม่อยากอเห็นหน้าเกรกอรีที่คล้ายกับแฮร์ริสันด้วยซ้ำ

เกรกอรีตัวน้อยอาศัยอยู่อย่างนั้นกับแม่ที่เย็นชาของเขาเป็นเวลาเจ็ดปี

เมื่ออายุได้เจ็ดขวบ แม่ของเขาเสียชีวิต และชีวิตของเขาได้เปลี่ยนจากการเป็นเด็กกำพร้าพ่อไปเป็นเด็กกำพร้าโดยสมบูรณ์

ข้อดีคือเขายังมีที่ไป

แม้ว่าแม่ของเขาจะเสียชีวิตไปแล้วและคนในตระกูลนีซก็ปฏิบัติต่อเขาไม่ดีนัก แต่ก็ไม่ได้ทำให้เขาลำบากแต่อย่างใด

พวกเขายังคงมอบปราสาทและธุรกิจเล็ก ๆ สองสามอย่างที่แม่ของเขาที่ทิ้งไว้ก่อนหน้าที่เธอจะเสียชีวิต พวกเขาไม่ได้ใช้อำนาจของพวกเขาเพื่อ นำพวกเขาสองคนแม่ลูกกลับมาแต่อย่างใด

ถึงแม้ว่าชีวิตของ เกรกอรีตอนเป็นเด็กจะค่อนข้างยาก ลำบาก แต่เขาก็สามารถผ่านพ้นไปได้เพราะได้รับการสนับสนุน

พ่อบ้านอาวุโส คุณออสบอร์นเป็นคนที่คอยติดตามแม่ของเขาและเฝ้าดูเธอเติบโตขึ้นมาตั้งแต่เธอยังเป็นเด็ก

หลังจากที่ลอร์เรนจากไป เขาก็ได้อยู่กับเด็กหนุ่มและเลี้ยงดูเขา สำหรับเกรกอรี เขาเป็นคนที่สำคัญมาก

อาจกล่าวได้ว่าหากไม่มีออสบอร์น เกรกอรีน่าจะตายไปนานแล้ว

ถึงแม้ว่าเขาจะมีเงิน แต่ลูกอายุไม่กี่ขวบที่มีมรดกมากมายขนาดนั้นก็ไม่จำเป็นว่าจะดีเสมอไป มันอาจจะนำความโชคร้ายมาสู่ตัวเขาเองด้วยซ้ำ

เมื่อมีพ่อบ้านที่เฉลียวฉลาดอย่างคุณออสบอร์นอยู่เคียงข้าง เรื่องนี้มันเป็นเรื่องที่แตกต่างไปจากเดิมอย่างสิ้นเชิง

มิสเตอร์ออสบอร์นไม่เพียงดูแลเกรกอรีในทุกวิถีทางที่ทำได้ แต่เขาจะช่วยเหลือเรื่องธุรกิจด้วยเช่นกัน