ท่านประธานจอมเฮี๊ยบกับยัยหวานใจสุดที่รัก นิยาย บท 756

ถึงแม้ว่าวิกกี้ โทมัส จะไม่ชอบพ่อเลี้ยงของเธอ และที่ผ่านมาเธอคิดว่าเขาทำตัวดุร้ายกับเธอแต่เธอก็ยังคิดว่าเขาเป็นส่วนหนึ่งในครอบครัว

แม้ว่าครอบครัวของเธอจะไม่ต้องการเธอ แต่เขาก็ยังต้องการให้เธอเคารพเขาและเรียกเขาว่าพ่ออย่างไร้ยางอาย ไม่เพียงเท่านั้น เธอยังต้องทนอาศัยอยู่กับเขาภายใต้หลังคาเดียวกันอีกด้วย

เธอจะไม่กินอาหารและสวมเสื้อผ้าที่ซื้อโดยใช้เงินของเขาอย่างแน่นอน

ดังนั้นวิกกี้จึงไม่สัญญากับวาเนสซ่า เธอนั่งเงียบและกัดริมฝีปากแน่นราวกับก้อนหิน

แม่ของวิกกี้เห็นปฏิกิริยาของเธอ และเข้าใจทันทีว่าเธอกำลังคิดอะไรอยู่

ดังเช่นแม่ ดังเช่นลูกสาว

วาเนสซ่า โทมัสเริ่มเป็นกังวลมากขึ้น เธอเกลี้ยกล่อมวิกกี้อย่างหมดท่า และพยายามหาเหตุผลต่าง ๆ เพื่ออธิบายกับเธอ

บนโลกใบนี้ มันคงเป็นเรื่องยากสำหรับผู้หญิงที่จะต้องอยู่ตัวคนเดียว การเอาตัวรอดจะเป็นสิ่งที่ท้าทายสำหรับพวกเขา

เธอพยายามบอกกับวิกกี้ว่า เธอต้องเข้าใจแม่ของเธอและให้โอกาสพ่อเลี้ยงของเธออีกครั้ง เขาเพียงแค่เสียสติไปชั่วครู่หนึ่ง และเขาก็ไม่ได้จงใจที่จะทิ้งเธอไว้

แม้ว่าแม่ของเธอจะอธิบายให้เธอฟังมากเพียงใด แต่ก็ไม่มีคำพูดใด ๆ ที่เธอจะยอมรับฟัง

เธอครุ่นคิดว่าทำไม?

วาเนสซ่า โทมัสเป็นแม่ของเธอ แต่ทำไมในตอนที่เธอกำลังเจ็บปวด วาเนสซ่าไม่แม้แต่ที่จะยืนเคียงข้างเธอแต่กลับพยายามเกลี้ยกล่อมให้เธอให้อภัยเขา?

ในหัวใจของเธอ ทำไมวิกกี้จะต้องเป็นคนที่พยายามเข้าใจแม่และพ่อเลี้ยงของเธอเสมอมา

พวกเขาไม่คิดบ้างหรือว่าการกระทำของพวกเขาจะส่งผลกระทบต่อเธอเช่นไร?

วิกกี้ โทมัสไม่มีน้ำตา เธอจ้องมองแม่ของเธอด้วยดวงตาที่เบิกกว้าง และไร้ความรู้สึก

ดวงตาของวิกกี้ใสราวกับคริสตัล จึงเป็นเหตุผลของการสะท้อนความน่าละอายของแม่ของเธอออกมา

แม่ของเธอเริ่มรู้สึกหงุดหงิดเมื่อวิกกี้ไม่ตอบสนอง เธอเริ่มตีเข้าที่หลังของวิกกี้

เธอกำลังตีและร้องไห้ด้วยความโกรธ

“ลูกกำลังคิดอะไรอยู่? ทำไมลูกไม่พูดอะไรเลย? ลูกหูหนวกหรือยังไง? แม่กำลังถามลูกอยู่ ทำไมลูกไม่ยอมตอบ?”

"คุยกับแม่!"

“อย่ามองแม่แบบนั้น ได้ยินไหม”

แน่นอนว่าวิกกี้ได้ยิน

หัวใจของเธอเองก็เจ็บปวด ในขณะที่เธอกำลังประชดประชัน

เธอหลบสายตาในขณะที่เธอก้มหน้าลงและพูดเบา ๆ "อ้อ"

เธอหยุดชะงักแล้วพูดต่อ "หนูเข้าใจค่ะ"

วิกกี้ โทมัสรู้สึกอ่อนล้า เธอนั่งอยู่ที่นั่นในขณะที่ร่างเล็ก ๆ ของเธอกำลังขดราวกับต้นไม้ที่เหี่ยวเฉา

วาเนสซ่า โทมัสร้องไห้ออกมา เธอมองวิกกี้ในขณะที่มือของเธอแกว่งไปมาในอากาศ ถึงอย่างนั้นเธอก็ทนไม่ไหวที่จะห้ามตัวเองไม่ให้ตีวิกกี้ได้

เธอไม่ได้รั้งและกอดวิกกี้เอาไว้ในอ้อมแขนของเธอ เธอเพียงร้องไห้และกล่าวว่า “วิกกี้ ลูกจะต้องเข้าใจว่าแม่ไม่มีทางเลือก”

ไม่มีทางเลือก…

ทำไมถึงเอาแต่พูดว่าไม่มีทางเลือก?

วิกกี้ได้ยินเธอพูดคำเหล่านั้นมานับครั้งไม่ถ้วน

แล้วเธอล่ะ หมดหนทางแค่ไหนกัน?

วิกกี้ไม่เข้าใจ เธอไม่เต็มใจที่จะยอมรับความประนีประนอม

เมื่อแม่ของวิกกี้พาเธอกลับบ้านมา เธอก็มองเห็นสายตาที่กำลังเยาะเย้ยของไบรอัน เทย์เลอร์

เธอรีบพูดขึ้นว่า “ฉันจะไม่บังคับถ้าหากว่าคุณไม่เต็มใจที่จะยอมรับฉัน ตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป ฉันไม่ใช่ลูกเลี้ยงของคุณอีก และครอบครัวนี้ก็จะไม่เกี่ยวข้องกับฉันอีกต่อไป ไม่ต้องกังวล ฉันจะไม่ไปศาลและฟ้องร้องคุณที่ละทิ้งฉัน เพราะคุณไม่ได้เป็นคนทิ้งฉัน แต่ฉันเป็นคนที่จากไปเอง จากนี้ไปทำตามที่พวกคุณต้องการได้เลย”