ท่านประธานจอมเฮี๊ยบกับยัยหวานใจสุดที่รัก นิยาย บท 755

นอกจากนี้ ไบรอัน เทย์เลอร์ก็ยังถูกโน้มน้าวจากญาติสนิทของเขา เขาจึงเริ่มมั่นใจมากขึ้นว่าเหตุผลที่ชีวิตของเขาต้องตกต่ำขนาดนี้ มันเป็นเพราะว่าเด็กเหลือขอคนนั้น

ครอบครัวคงจะดีกว่านี้ถ้าไม่มีเธอ

แม้ว่าความคิดนี้จะแวบเข้ามาในหัวของเขาหลายต่อหลายครั้ง แต่เขาก็ไม่กล้าทำอะไรกับมัน

จนกระทั่งมีอยู่วันหนึ่ง มีข่าวลือหนาหูเกี่ยวกับเรื่องของผู้ค้ามนุษย์ในเมือง ที่ลักพาตัวเด็กอายุต่ำกว่าสิบปีโดยเฉพาะ

ทุกครอบครัวที่มีลูกต่างก็พากันหวาดระแวงเมื่อได้ยินข่าวลือนี้

พวกเขาจับตาดูลูก ๆ ของพวกเขาอย่างใกล้ชิด เพื่อหลีกเลี่ยงจากภัยอันตรายที่อยู่ใกล้ตัว

แต่ว่าเรื่องนี้กลับเป็นโอกาสทองอย่างไม่ต้องสงสัยเลยสำหรับไบรอัน เทย์เลอร์ ดวงตาของเขาลุกวาวขึ้นมาทันที

และอีกไม่นาน ความคิดชั่วร้ายก็ได้ผุดขึ้นมาในหัวของเขา

เช้าวันนั้น พ่อเลี้ยงของเธอที่ปกติจะเป็นคนโหดเหี้ยมมาโดยตลอด จู่ ๆ ก็ใจดีและอ่อนโยนกับเธอ

เขาเดินเข้าไปหาวิกกี้ โทมัส และถามเธอว่าเธออยากไปเล่นสนุกในเมืองหรือเปล่า ไบรอันหลอกล่อเธอด้วยการบอกกับเธอว่าที่นั้นมีอาหารน่ารับประทานมากมาย และเขาจะซื้อลูกอมให้เธอกิน

ตอนนั้นวิกกี้อายุได้ประมาณแปดหรือเก้าขวบ ซึ่งเป็นช่วงวัยของเด็กที่กำลังอยากรู้อยากลอง

อีกทั้งยังมีลูกอมให้กินอีก...

ตั้งแต่เธอเข้ามาในครอบครัวเทย์เลอร์ เธอจำไม่ได้เลยด้วยซ้ำว่าครั้งสุดท้ายที่เธอได้กินลูกอมนั้นมันเมื่อไหร่

วิกกี้ตอบตกลงในทันที เธอรีบจนไม่ได้บอกกับแม่ของเธอด้วยซ้ำ

ไบรอันพาเธอเข้าไปในเมือง เขาปล่อยให้เธอรออยู่ที่ที่หนึ่งในขณะที่เขาไปซื้อลูกอมมาให้เธอ

เธอประพฤติตัวดีแถมยังฉลาด เธอเจอเก้าอี้หินตัวหนึ่ง และนั่งลงรอเขาอยู่ตรงนั้น

แต่ทว่าวิกกี้นั้งรออยู่ที่นั้นมานานมากแล้ว แต่ก็ไม่เห็นว่าไบรอันจะกลับมา

ท้องฟ้าเริ่มมืดครึ้มและมืดลงในที่สุด ทันใดนั้นวิกกี้ตัวน้อยคนฉลาดก็พอจะรู้อะไรบางอย่างแล้ว

เธอกำลังถูกทอดทิ้ง

พ่อเลี้ยงของเธอไม่ได้กลับมา เขาเกลียดเธอมากจนอยากให้วิกกี้ตาย ๆ ไปซะ จากนั้นเขาก็จะได้มีภาระน้อยลงไปอีกคนนึง เด็กเหลือขอที่ไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกับเขาเลย

เขาจะใจดีขนาดที่จะพาเธอออกไปเที่ยวเล่นในเมืองและซื้อลูกอมให้เธอเลยเหรอ?

ตอนนี้วิกกี้ลืมไปแล้วว่าในตอนนั้นเธอรู้สึกอย่างไร

เธอจำได้แค่เพียงแค่ว่า เธอได้ค้นพบความจริงอันขมขื่นที่อยู่เบื้องหลังของคำโกหกเหล่านั้น เธอจึงเริ่มเดินกลับบ้านในคืนนั้น

ด้วยความมานะอุตสาหะที่น่าประหลาดใจของเธอ และความทรงจำอันน่าทึ่งซึ่งแทบจะเป็นไปไม่ได้เลยที่เด็กเล็ก ๆ คนนึงจะมี เธอเดินจากมณฑลเข้าไปที่เมือง และเดินกลับไปที่บ้านของเธอ โดยนึกถึงเส้นทางที่อยู่ในความทรงจำของเธอ

เธอเดินอยู่อย่างนั้นทั้งวันทั้งคืน เมื่อเธอยืนอยู่ที่หน้าประตูอีกครั้ง วาเนสซ่า โธมัส ก็เกือบจะสติแตกไปแล้ว เธอตามหาลูกสาวของเธออย่างบ้าคลั่งในทุกมุมของในเมือง

สำหรับไบรอัน เทย์เลอร์ เขาเชื่อว่าเธอเป็นแค่เด็กคนนึง และเป็นไปไม่ได้ที่เธอจะกลับมาที่บ้านด้วยตัวของตัวเองได้ เธอน่าจะถูกลักพาตัวไปจากพวกค้ามนุษย์ไปแล้ว

นอกจากนี้วาเนสซ่าก็ได้ยอมถอดใจหลังจากที่ตามหามาลูกสาวของเธอมาได้ระยะหนึ่งแล้ว และเข้าใจว่าเธออาจจะไม่ได้ลูกสาวของเธออีกต่อไปแล้ว

เขานอนลงบนเตียงแล้วหลับไปอย่างไร้ความกังวล

เมื่อเธอกลับมาถึงที่บ้าน ไบรอัน เทย์เลอร์ยังคงนอนหลับอยู่

ไบรอันได้ยินเสียงคนเคาะประตู เขาคิดว่าวาเนสซ่าคงจะกลับมาแล้ว หลังจากความพยายามของเธอนั้นไร้ผล

เขาเดินไปเปิดประตูอย่างใจร้อน แต่เขาก็ต้องตกใจเมื่อเห็นร่างเล็กยืนอยู่ที่ประตู

วินาทีต่อมา ถังใบใหญ่ที่เต็มไปด้วยขี้ก็ถูกสาดเขาใส่ตัวของเขา

ไบรอัน เทย์เลอร์โกรธจัดกับการกระทำของเธอ เขาจึงสวนกลับเธอในทันที เขาเอื้อมมือออกไปจับตัวเธอ และตะโกนดุด่าอยู่แบบนั้น

แต่ทว่าวิกกี้ได้เตรียมตัวรับมือกับเขามาเป็นอย่างดีแล้ว เธอจะปล่อยให้ตัวเองถูกเขาจับได้อย่างไร?