ท่านประธานจอมเฮี๊ยบกับยัยหวานใจสุดที่รัก นิยาย บท 759

เจนนี่ลังเลและครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่งแล้วพูดขึ้นว่า “พี่สาว ถ้าพี่ไม่กลับไปกับฉัน พี่ก็ไม่มีที่อื่นให้ไปแล้ว! ส่วนเพื่อน ๆ ของพี่…พวกเขาตายกันหมดแล้วไม่ใช่เหรอ?”

ใช่ เพื่อนที่ดีเหล่านั้น หรืออย่างน้อยคนที่เธอเคยคิดว่าเป็นเพื่อนที่ดีได้ทรยศต่อเธอหรือ...บางคนก็ตายไปแล้ว

พวกเขาตายด้วยน้ำมือของชายคนนั้นเอง

เธอจะไม่มีวันลืมท่าทีของพวกเขาที่ได้แสดงให้เห็นก่อนตาย มันคือท่าทางของการถูกทรยศ ถึงแม้ว่าพวกเขาจะไว้วางใจเธอมากเพียงใด

จากนั้นเธอก็ได้เรียนรู้ว่า ไม่เพียงแต่ผู้คนจากกองทหารมังกรเท่านั้นที่คิดว่าเธอเป็นสายลับและขโมยข้อมูลที่สำคัญออกมาจากกองทหารมังกร แม้แต่ผู้คนจากองค์กรนกหงส์หยกต่างก็คิดว่าเธอมีความสัมพันธ์พิเศษกับเกรกอรี่ และเมื่อทั้งสององค์กรเผชิญหน้ากันในที่สุดพวกเขาก็ไม่สามารถต้านทานได้

ดังนั้นพวกเขาจึงถามเธอก่อนตาย

พวกเขาถามเธอว่า “วิกกี้ พวกเราปฏิบัติต่อเธอเหมือนเธอเป็นน้องสาวแท้ ๆ ของพวกเรา แต่ทำไมเธอกลับทรยศพวกเราเช่นนี้?”

ทำไม?

ฮ่า ฮ่า! แล้วใครรู้บ้างล่ะ ว่าทำไม?

เธอเป็นเพียงต้นหญ้าที่ติดอยู่ท่ามกลางสององค์กรมาตั้งแต่แรก

เธอมีจุดยืนที่เป็นกลางและไม่ได้ช่วยเหลือใคร เธอเพียงแต่พูดด้วยความบริสุทธิ์ใจ

ดังนั้นเธอจึงไม่รู้ว่าใครที่เป็นคนเปิดเผยความลับของทั้งสองฝ่ายตั้งแต่แรกเริ่มจนนำไปสู่สถานการณ์ที่เปลี่ยนแปลงอย่างไม่คาดคิด

สิ่งเดียวที่เธอรู้ก็คือ เมื่อองค์กรนกหงส์หยกแพ้พ่ายในที่สุด เธอได้ขอร้องให้แกรกอรี่ปล่อยเพื่อนของเธอไป แต่เขาก็ไม่ยอม

เธอไม่เคยลืมการแสดงออกจากใบหน้าที่เย็นชาของเขาในเวลานั้นได้เลย ราวกับว่าช่วงเวลาสิบปีที่ผ่านมามันไม่เคยมีอยู่จริง

ช่วงเวลาที่แสนหวานระหว่างพวกเขาทั้งสองได้เลือนลางจางหายไป

ในสายตาของเขา ดูเหมือนว่าเธอจะเปลี่ยนจากผู้หญิงของเขา เป็นอาชญากรที่น่ารังเกียจที่สุดเพียงชั่วข้ามคืน

เขาขังเธอเอาไว้และในช่วงเวลานั้น เขาก็ได้เอ่ยถามเธอนับครั้งไม่ถ้วนว่าเป็นเธอหรือเปล่าที่เป็นคนขโมยข้อมูลของพวกเขาไป

เมื่อเธอไม่ยอมรับข้อกล่าวหา เขาก็โกรธและคิดว่าเธอกำลังโกหกเขา

เพราะหลังจากการตรวจสอบแล้วหลักฐานแล้วแทบทั้งหมดนั้นชี้มาที่เธอ

ก่อนที่ทุกอย่างจะเลวร้ายได้ถึงเพียงนี้ เธอเป็นคนเดียวที่เขาไว้ใจที่สุด นอกจากตัวเขาแล้วมีเพียงแค่เธอเท่านั้นที่รู้ตำแหน่งข้อมูลของพวกเขา ดังนั้นการปฏิเสธข้อกล่าวหาของเธอจึงไม่มีประโยชน์

ไม่เพียงเท่านั้น เขายังฆ่าเพื่อนของเธออีกด้วย ดังนั้นเธอจึงมีเหตุผลที่ดีพอที่จะแก้แค้นเขา

เมื่อหลักฐานทั้งหมดอยู่ตรงหน้าของวิกกี้ เธอจึงไม่ต้องการที่จะอธิบายอะไรอีก

แม้ว่าเธอจะรู้อยู่ภายในใจว่าเธอไม่ได้เป็นคนทำ แต่ในเมื่อเขามีหลักฐาน มันจึงไม่มีประโยชน์ที่เธอจะต้องอธิบาย

เธอนิ่งเงียบและไม่ได้กล่าวถ้อยคำใด ๆ อีก ด้วยเหตุนี้ พวกเขาจึงเชื่อว่าเธอเป็นผู้กระทำ

จากนั้นเขาก็ไม่เคยมาหาเธออีกเลย

หลังจากที่เธอถูกคุมขังอยู่ที่นั่นเป็นเวลาเกือบครึ่งปี ทั้งสองคนเป็นดั่งภูเขาน้ำแข็งสองลูกที่แยกจากกัน หนึ่งคนอยู่ข้างในส่วนอีกคนอยู่ข้างนอก จึงไม่มีวันที่พวกเขาจะมาพบกันได้

เธอไม่รู้ว่าเขากำลังคิดอะไรอยู่ และกำลังวางแผนที่จะทำอะไรกับเธอ

เขากำลังจะฆ่าเธออย่างนั้นเหรอ? หรือว่าเขาจะใช้วิธีอื่นเพื่อลงโทษเธอ?

เธอไม่รู้และไม่อยากคิดถึงมัน

วิกกี้เหมือนตายทั้งเป็นถึง แม้ว่าเธอจะยังเดินได้และหายใจอยู่ ที่มีชีวิตก็เหมือนไร้ชีวิต

จนกระทั่งวันหนึ่ง หญิงสาวคนหนึ่งก็มาปรากฏตัวอยู่ตรงหน้าเธอ

เธอเป็นผู้หญิงที่ดูค่อนข้างคล้ายกับวิกกี้แต่ท่าทีของเธอนั้นเรียบง่ายเหมือนดั่งสายน้ำ หญิงสาวคนนั้นดูสวยกว่า เธอมีรอบเอวที่โค้งเว้าเหมือนดั่งต้นหลิว และกำลังแสดงออกด้วยรอยยิ้ม เห็นได้ชัดว่าเธอเป็นคนมีไหวพริบดี

เธอยืนอยู่ต่อหน้าวิกกี้และมองดูวิกกี้ด้วยสายตาประหลาดใจ ราวกับว่าเธอมาที่นี่โดยไม่ได้ตั้งใจ จากนั้นเธอก็ตะโกนขึ้นว่า "เธอเป็นใคร ทำไมเธอถึงได้ถูกขังอยู่ที่นี่?!"