เกรกอรีมองไปที่วิกกี้อย่างไม่ใส่ใจในคำพูดของเธอและพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา “ขึ้นรถเถอะ!”
วิกกี้หัวเราะเยาะ
มันยังคงเป็นรูปลักษณ์ที่ไร้เดียงสาเหมือนเดิม การเปลี่ยนแปลงเพียงอย่างเดียวของเขาคือ การจ้องมองมาที่เธอด้วยสายตาที่เย็นลงเล็กน้อย
"จะไปไหน?"
เกรกอรีไม่ได้ตอบคำถามของเธอ
บรรยากาศโดยรอบเงียบลงและกระอักกระอวนในทันที แม้แต่คนขับรถก็อดไม่ได้ที่จะรู้สึกประหม่า
หลังจากนั้นในที่สุด เธอก็ได้ยินเสียงของเขาในขณะที่เขาพูดด้วยเสียงต่ำ “ทำไม? กลัวว่าฉันจะพาเธอไปทำให้ชีวิตของเธอต้องน่าอนาถเหรอ?”
“ฮ่า ฮ่า!”
เมื่อพูดจบ เสียงหัวเราะอันเยือกเย็นของวิกกี้ก็ดังขึ้น
เธอเปิดประตูและเข้าไปในรถทันที
ประตูถูกปิดด้วยเสียงกระแทกอันดัง จากนั้นภายรถก็ถูกปกคลุมไปด้วยความเงียบ คนขับรถหน้าซีดเซียวและไม่รู้ว่าศัตรูทั้งสองกำลังพยายามที่จะทำอะไร
คนขับรถทำได้เพียงชำเลืองมองเกรกอรีผ่านกระจกมองหลังด้วยความหวาดระแวง
เกรกอรี่เปิดริมฝีปากของเขาและออกคำสั่ง “ไปซงชาน”
เมื่อได้ยินคำสั่ง คนขับรถก็ตอบรับและสตาร์ทรถทันที
ในตอนนั้นเอง เจนนี่กำลังมองดูรถโรลส์รอยซ์สีดำจากหอพักของเธอที่อยู่ชั้นบนกำลังแล่นออกไป คิ้วของเธอขมวดคิ้วด้วยความไม่สบายใจ
เนื่องจากวิกกี้เพิ่งจะถูกปล่อยตัวออกมา และมันก็ค่อนข้างแปลกที่วิกกี้จะออกไปข้างนอกในเวลานี้ ในตอนแรกเธอไปที่ระเบียงเพื่อตรวจเช็คเสื้อผ้าของเธอ เธอไม่คาดคิดว่าเธอจะได้เห็นวิกกี้ที่กำลังขึ้นรถคันนั้นไป
เมื่อไม่กี่ปีที่ผ่านมา หลังจากที่วิกกี้ออกจากสถานเลี้ยงเด็กกำพร้ามา เจนนี่ยังคงไม่คุ้นเคยกับเธอ เพราะเธอไม่เคยเล่าเรื่องของเธอให้เจนนี่ฟัง
อย่างไรก็ตาม เธอรู้สึกได้ว่าวิกกี้อาจจะกำลังทำในสิ่งที่อันตราย
ดังนั้นเมื่อเธอรู้ว่าวิกกี้มีส่วนเกี่ยวข้องในเรื่องของการฆาตกรรมโดยไม่ได้ตั้งใจ จนทำให้เธอต้องถูกจำคุก หัวใจของเจนนี่ก็เต็มไปด้วยความโศกเศร้า อันที่จริงเธอก็ไม่ได้แปลกใจกับเรื่องนี้มากนัก
ไม่ใช่ว่าเธอไม่เคยคิดที่จะค้นหาตัวตนของวิกกี้ และเหตุการณ์นั้น
แต่เป็นเพราะเจ้าหน้าที่และวิกกี้เองต่างก็ไม่เต็มใจที่จะเปิดเผยมัน ดังนั้นเธอจึงไม่สามารถรับรู้ได้ เธอจึงเลือกที่จะไม่ถามอะไรอีก
ในตอนนี้เธอเพิ่งได้ออกมาจากเรือนจำและดูเหมือนว่าเธอจะไม่มีใครให้พึ่งพา แต่รถคันนั้นกลับพาเธอออกไปเช่นนั้น
ไม่มีใครรู้ว่าจะเกิดอะไรขึ้นกับเธอ ไม่มีใครรู้ว่าใครอยู่ในรถ
เจนนี่เพียงแค่หวังว่าวิกกี้จะไม่กลับไปเดินบนเส้นทางการก่อนหน้านี้ และเข้าสู่สายงานเดิมหลังจากออกที่เธอออกมาแล้ว
เจนนี่ไม่ใช่คนไร้เดียงสา ไม่ว่าวิกกี้จะปกปิดเรื่องราวต่าง ๆ ภายในอดีตได้อย่างชาญฉลาดเพียงใด แต่บางสิ่งบางอย่างก็ไม่สามารถถูกปกปิดไว้ได้เสมอไป
เจนนี่พอจะรู้ว่าวิกกี้กำลังจะทำอะไร ด้วยเหตุนี้เธอจึงหวังว่าวิกกี้จะวางมือและเรียนรู้จากความผิดพลาดของเธอเพื่อหลีกเลี่ยงไม่ให้เกิดขึ้นอีก
อย่างไรก็ตาม ตอนนี้ดูเหมือนว่าวิกกี้จะกลับไปเชื่อมโยงกับคนเหล่านั้นอีกครั้ง
เจนนี่รู้ดีว่าเธอไม่อยู่ในตำแหน่ง หรือไม่มีสิทธิ์แนะนำวิกกี้ แต่เธอก็ยังคงเป็นกังวล
เมื่อคิดถึงมัน เธอก็อดไม่ได้ที่จะถอนหายใจยาว ในเมื่อตอนนี้เธอไม่สามารถหยุดวิกกี้ได้ ดังนั้นเธอจึงทำได้เพียงแค่รอวิกกี้กลับมา
ในขณะที่กำลังคิดเกี่ยวกับมัน เจนนี่ก็หันหลังและเดินเข้าบ้านไป
อีกด้านหนึ่ง ภายในรถ...
บรรยากาศช่างน่าอึดอัดใจ การขับรถไปซงชานจากที่นี่ใช้เวลาราว ๆ สองชั่วโมง
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ท่านประธานจอมเฮี๊ยบกับยัยหวานใจสุดที่รัก