ท่านประธานจอมเฮี๊ยบกับยัยหวานใจสุดที่รัก นิยาย บท 768

เกรกอรี่กำลังโอบกอดผู้หญิงคนนั้นไว้ในอ้อมแขนของเขา ผู้หญิงคนนั้นมีรูปร่างที่งดงาม เธออยู่ในชุดเดรสยาวสีแดงไวน์ แม้ว่าเธอจะเคลื่อนไหวอย่างอ่อนโยน แต่ยังสามารถมองเห็นสายตาอันขี้เล่นของเธอได้

ผู้หญิงคนนั้นเอนร่างกายของเธอเข้าไปในอ้อมกอดของเกรกอรีราวกับว่าเธอไร้กระดูก

ความลึกของเดรสที่เธอกำลังสวมใส่ สามารถหยุดสายตาของผู้คนได้ และคงไม่มีชายคนใดที่จะสามารถต้านทานมันได้เลย

ชายคนนั้นกำลังนั่งอยู่ที่นั่นอย่างผ่อนคลาย มือข้างหนึ่งของเขาโอบที่รอบเอวของผู้หญิงคนนั้นด้วยความเกียจคร้าน และมืออีกข้างหนึ่งก็กำลังกุมขมับของเขาเอาไว้ เขาเอนตัวพิงโซฟาอย่างเย้อหยิ่งด้วยออร่าที่แสดงออกมาอย่างอวดดี

จากนั้นใครบางคนก็ทำให้อารมณ์ที่กำลังสนุกสนานของทั้งสองคนหลุดลอยไป

เกรกอรีเงยหน้าขึ้นและเหลือบมองมายังวิกกี้ แววตาของเขาไม่ได้เปลี่ยนแปลง ราวกับว่าเขาไม่ได้รู้สึกอึดอัดหลังจากการถูกรบกวน

"เธอเป็นใคร? เข้ามาที่นี่ได้ยังไง? เธอไม่รู้หรือว่าเรากำลังทำธุระกันอยู่?”

ทำธุระ?

ทำธุระอะไร?

ธุระโรแมนติกระหว่างชายหญิง?

ริมฝีปากของวิกกี้โค้งเว้าอย่างเย้ยหยัน

อันที่จริงวิกกี้รู้ดีว่า เกรกอรีไม่ได้อยู่คนเดียวในช่วงตลอดหลายปีที่ผ่านมาอย่างแน่นอน

เหมือนกับครึ่งปีนั้นที่เขาได้ขังเธอเอาไว้ ผู้หญิงคนหนึ่งที่ปรากฏตัวขึ้นเคียงข้างเขา และเสียชีวิตลงอย่างลึกลับต่อหน้าเธอ จนทำให้เธอต้องรับโทษกับสิ่งที่เธอไม่ได้ทำถึงสี่ปี

ถึงอย่างนั้น วิกกี้ก็ไม่คาดคิดว่าเธอจะได้เห็นฉากนี้ด้วยตาของเธอ

มันหมายความว่ายังไง?

แสดงความเป็นเจ้าของ? หรือ…ยั่วยุเธอ?

ฮ่า ฮ่า! วิกกี้หัวเราะเยาะเย้ยอย่างเย็นชาอยู่ภายในใจ ในขณะที่รอยยิ้มที่ประชดประชันแต่ยังคงสงบก็ปรากฏขึ้นบนใบหน้าของเธอ

“ในเมื่อหัวหน้าเกรกอรีกำลังยุ่ง ฉันก็จะไม่รบกวนนาย เราจะจัดการเรื่องนี้เมื่อเรามีเวลา”

จากนั้นเธอก็หันหลังและเดินจากไป

ยูเลียน่าชะงักไปครู่หนึ่ง

วินาทีต่อมา เธอก็ได้ยินชายที่อยู่ข้าง ๆ เธอกล่าวอย่างเย็นชา “หยุดอยู่ตรงนั้น!”

ผู้หญิงสง่างามและมั่นใจหยุดฝีเท้าของเธอ เธอยืนอยู่ตรงนั้นและไม่หันกลับมามอง

ยูเลียน่าอ่านสถานการณ์ได้ทันที เธออดไม่ได้ที่จะขมวดคิ้ว และตะโกนด้วยความขุ่นเคือง “เกรกอรี่…”

เธอเพิ่งจะได้รับอนุญาตให้เข้ามาอยู่กับเขาที่นี่เมื่อคืนวานนี้

ยูเลียน่าเองก็ไม่รู้ว่าเขาต้องการอะไร

สิ่งเดียวที่เธอรู้ก็คือเมื่อสามวันก่อน เธอใช้เวลาทั้งวันเพื่อเตรียมตัวสำหรับคืนนั้น เพราะเธอต้องการใช้ใบหน้าและรูปร่างที่สวยงามของเธอเพื่อหว่านล้อมเขา

อย่างไรก็ตาม เธอแทบไม่อยากจะเชื่อเลยว่าเกรกอรีจะไม่ขยับแม้แต่นิ้วของเขา

สายตาของเขาที่มองมาที่เธอไม่มีอะไรอื่นนอกจากความเย้ยหยัน ไม่มีแม้แต่ความปรารถนาที่ผู้ชายควรจะมี

ยูเลียน่ารู้สึกว่าเธอล้มเหลวอย่างน่าสังเวช

เธอคิดว่าเธอคือคนพิเศษสำหรับเขา แต่แท้จริงแล้วเขาไม่แม้แต่จะสนใจเธอเลยด้วยซ้ำ

เธอยังสงสัยว่าเกรกอรีเป็นผู้ชายทั้งแท่งหรือเปล่า

เธอไม่อยากจะเชื่อว่าบนโลกใบนี้จะมีผู้ชายที่ไม่เปลี่ยนการแสดงออกทางสีหน้า หรือแม้แต่ให้ความสนใจเมื่อเธอยืนเปลือยกายอยู่ตรงหน้าเขา

ไม่เพียงเท่านั้นเขายังโยนเธอออกไปราวกับว่าเขากำลังมองดูถังขยะ

แม้ว่าเธอจะไม่พอใจแต่เธอก็ไม่มีทางเลือกอื่น

ยูเลียน่ารู้ดีว่าเธอจะไม่มีโอกาสเช่นนี้อีกแล้ว

เมื่อคืนนี้เกรกอรีได้ก็ส่งคนมาตามหาเธอ และอนุญาตให้เธอเข้าไปที่อาคารหลักและต้องการให้เธออยู่กับเขา

ยูเลียน่าตื่นเต้นมาก

เธอรู้สึกราวกับว่าเธอได้รับไม้พายที่ตกลงมาจากท้องฟ้า