ท่านประธานจอมเฮี๊ยบกับยัยหวานใจสุดที่รัก นิยาย บท 798

ตามที่คาดการณ์ไว้ วิกกี้กลายเป็นตัวปลุกปั่นความขัดแย้งระหว่างองค์กรนกหงส์หยกและกองทหารมังกร ซึ่งทำให้องค์กรใต้ดินที่ใหญ่ที่สุดทั้งสองแห่งต้องฟาดฟันจนแตกออกเป็นเสี่ยง ๆ

ตอนนี้เธอเหลือตัวคนเดียวและไม่ได้มีประโยชน์ต่อพวกเขาอีกต่อไป

แล้วทำไมพวกเขาถึงยังไล่ตามเธออยู่จนถึงขั้นส่งคนมากมายมาเพื่อฆ่าเธอเช่นนั้น?

วิกกี้รู้สึกสับสนแต่มันก็ไม่ใช่แค่เธอคนเดียว เกรกอรีเองก็มีความคิดแบบเดียวกัน

เมื่อถึงจุดนี้พวกเขาก็ตระหนักได้ว่าสิ่งต่าง ๆ ดูเหมือนจะซับซ้อนกว่าที่พวกเขาคิดเอาไว้มาก

เมื่อวิกกี้อ่านข้อมูลเสร็จแล้ว เกรกอรีก็นั่งลงบนเก้าอี้ข้าง ๆ เธอแล้วถามว่า “เธอคิดอะไรอยู่?”

วิกกี้หันมามองเขา

ศีรษะของเธอยังคงยุ่งเหยิงจนเธอไม่รู้สึกอะไรเลย เธอเพียงรู้สึกไม่สบายใจเล็กน้อย

เธอส่ายหน้าและพูดว่า “ฉันเองก็ไม่รู้”

เกรกอรีนิ่งเงียบไป

นิ้วยาว ๆ เคาะลงบนที่วางแขนของเก้าอี้เป็นระยะ ผ่านไปครู่หนึ่ง เขาก็พูดด้วยน้ำเสียงที่หนักแน่นว่า “พวกมันตั้งใจที่จะจับตัวเธอ แต่ดูจากสถานการณ์ที่เกิดขึ้น พวกมันต้องการจับเป็นเธอ ถ้าเป็นเช่นนั้น พวกมันต้องการอะไรจากเธอ?"

วิกกี้มึนงง

ทั้งคู่เงียบไปครู่หนึ่งในขณะที่พวกเขาครุ่นคิดอยู่ลึก ๆ

ทันใดนั้นพวกเขาก็ได้ยินเสียงตะโกนดังขึ้นจากภายนอก

ทั้งสองคนตกตะลึง อย่างไรก็ตาม หลังจากที่วิกกี้ได้ฟังสองสามประโยค ใบหน้าของเธอก็เปลี่ยนไปทันที

ใบหน้าของเธอซึ่งค่อนข้างขาวซีดอยู่แล้วเปลี่ยนเป็นสีขาวราวกับกระดาษในทันใด

“เจนนี่ ลูกสาวที่น่าสงสารของฉัน! เธอตายอย่างน่าอนาถ! เป็นเพราะพี่สาวใจร้ายของเธอ ไม่ต้องกังวลนะ ฉันจะล้างแค้นให้เธอเอง เจนนี่!”

มันคือเสียงของไบรอัน เทย์เลอร์!

เกรกอรีรู้ดีว่าเรื่องนี้ไม่สามารถปกปิดวิกกี้ได้อีกต่อไปหลังจากที่เขาเห็นใบหน้าที่ซีดเผือกของเธอ

เขาพูดด้วยน้ำเสียงที่ต่ำมาก "เจนนี่ เทย์เลอร์ตายแล้ว ฉันได้นำร่างของเธอกลับมาและจ้างสัปเหร่อที่เก่งที่สุดเพื่อจัดแจงร่างของเธอ ตอนนี้ร่างของเธออยู่ที่อาคารเสริม เมื่อเธอรู้สึกดีขึ้นแล้วเธอสามารถไปหาเจนนี่ได้ตลอดเวลา"

เกรกอรีรู้ดีว่าถ้าหากวิกกี้ตื่นขึ้นมาและพบว่าเจนนี่ต้องเสียชีวิตเพราะเธอ วิกกี้จะต้องอยากพบเธออย่างแน่นอน

วิกกี้พยักหน้าทันที ใบหน้าของเธอดูซีดเซียวในขณะที่เธอพึมพำ "ฉันอยากจะไปเดี๋ยวนี้"

เกรกอรีขมวดคิ้ว

ดวงตาของเขากวาดไปทั่วร่างกายที่พันด้วยผ้ากอซและหลังจากเงียบไปไม่กี่วินาที เขาไม่ได้ปฏิเสธในท้ายที่สุด

ด้วยเหตุนี้เขาจึงก้มลงและอุ้มเธอขึ้นจากเตียง

ร่างกายของวิกกี้แข็งทื่อ เมื่อเธอต้องการดิ้นรนและปฏิเสธ

อย่างไรก็ตาม เธอถูกหยุดด้วยเสียงที่เย็นชาของชายคนนั้น

“ถ้าอยากเจอเธอก็ทำตัวดี ๆ สิ! เธอคิดว่าเธอจะคลานไปที่นั่นเองได้อย่างนั้นเหรอ?”

วิกกี้หยุดเคลื่อนไหวทันที

หลังจากนั้นไม่นาน ร่างกายที่แข็งทื่อของเธอก็ผ่อนคลายลงเล็กน้อย

เธอรู้ว่าเขาพูดถูก มันเป็นไปไม่ได้ที่เธอจะเดินไปที่อาคารเสริมได้ในสภาพเช่นนี้

เกรกอรีไม่ได้พูดอะไรอีก จากนั้นเขาก็อุ้มเธอลงไปที่ชั้นล่าง

ทันทีที่พวกเขาไปถึงที่บันได เขาก็เห็นว่าพ่อของเจนนี่ ไบรอัน เทย์เลอร์ กำลังนั่งอยู่ที่ห้องโถง

ไบรอันนั่งอยู่ที่นั่นและกำลังเช็ดน้ำตา ในขณะที่เขาคร่ำครวญด้วยเสียงอันดัง ไม่มีคนรับใช้อยู่ในห้องนี้เพราะพวกเขาได้รับคำสั่งให้หลีกเลี่ยงบริเวณนี้ ดังนั้นจึงมีเพียงพ่อบ้านออสบอร์นเท่านั้นที่ยืนอยู่ที่นั่นอย่างเงียบ ๆ พ่อบ้านออสบอร์นไม่ได้ปลอบโยนไบรอัน เขาเพียงปล่อยให้ไบรอันอยู่ที่นั่นเพื่อระบายความโศกเศร้า

เมื่อพ่อบ้านออสบอร์นเห็นว่าเกรกอรีและวิกกี้ลงมา เขาก็ชะงักเล็กน้อยและรู้สึกประหลาดใจ

ในทางกลับกัน ไบรอัน เทย์เลอร์มองเห็นวิกกี้ ซึ่งกำลังอยู่ในอ้อมแขนของเกรกอรี ดวงตาของเขาเปลี่ยนเป็นสีแดงก่อนที่เขาจะกระโจนเข้าใส่เธอทันที

“ยัยสารเลว! แกฆ่าลูกสาวของฉัน! ฉันจะฆ่าแก!”

อย่างไรก็ตาม ก่อนที่เขาจะเข้ามาใกล้ เขาก็ถูกพ่อบ้านออสบอร์นเข้ามาหยุดเขาเอาไว้ก่อน

พ่อบ้านออสบอร์นมองไบรอันอย่างสงบและพูดด้วยน้ำเสียงที่หนักแน่นว่า “คุณเทย์เลอร์ เราเสียใจกับสิ่งที่เกิดขึ้นกับลูกสาวของคุณเป็นอย่างยิ่ง แต่คนที่ทำร้ายเธอไม่ใช่คุณโทมัส และเราเองก็จะไม่มีวันให้อภัยอาชญากรพวกนั้นอย่างแน่นอน เราจะพยายามอย่างเต็มที่เพื่อจับตัวคนร้ายพวกนั้นมาเพื่อล้างแค้นให้กับการตายของลูกสาวของคุณ ผมหวังว่าคุณเทย์เลอร์จะเข้าใจ"

ไบรอัน เทย์เลอร์จะไม่เข้าใจเรื่องนี้ได้ยังไง?

ทันทีที่เขารู้ว่าลูกสาวของเขาเสียชีวิต หัวใจของเขาก็เจ็บปวดและเศร้าหมอง

แม้ว่าเขาจะยังเชื่อว่าผู้กระทำผิดที่ฆ่าลูกสาวของเขาคือ วิกกี้ โทมัสก็ตาม

ต่อมาในระหว่างที่เขาตามหาวิกกี้ เขาก็ได้รับรู้เกี่ยวกับที่อยู่อาศัยของเธอในปัจจุบันรวมถึงชายลึกลับ และทรงพลังที่อยู่ข้างหลังของเธอ เกรกอรี เกรแฮม

เมื่อไบรอันยังเด็ก เขาเคยออกเดินไปตามท้องถนนอยู่ระยะหนึ่ง ดังนั้นเขาจึงเคยได้ยินชื่อของชายผู้นี้

เขาไม่เพียงรู้ว่าเกรกอรีนั้นแข็งแกร่งเพียงใด แต่เขายังรู้ด้วยว่า เกรกอรีนั้นมีชื่อเสียง และไม่มีใครกล้าสร้างปัญหาให้กับเขา

ดังนั้นไบรอันจึงรู้ดีว่าเขาไม่ควรที่จะหาเรื่องใส่ตัว

ครั้งนี้เขามาที่นี่เพื่อขอเงินเท่านั้น แน่นอนว่าเขาไม่ได้ต้องการตกอยู่ในอันตราย

ดังนั้นเมื่อเขาได้ยินคำพูดของพ่อบ้านออสบอร์น เขาก็ชะงักและทำตามแผนของเขาทันที เขากลั้นหายใจและจ้องไปที่วิกกี้ด้วยใบหน้าที่แดงก่ำ

เขากัดฟันและพูดว่า “แม้ว่าลูกสาวของฉันจะไม่ได้ถูกเธอฆ่าแต่เจนนี่ก็ต้องตายเพราะเธอ! แล้วคุณจะให้ฉันปล่อยเรื่องนี้ไปเฉย ๆ อย่างนั้นเหรอ?”

สายตาของพ่อบ้านออสบอร์นหรี่ลง

ใบหน้าของวิกกี้ก็ซีดเซียวจนขาวโพลน

แม้ว่าเธอจะเกลียดไบรอัน เทย์เลอร์ แต่ความรักที่เธอมีต่อเจนนี่ก็ไม่อาจปฏิเสธได้

เธอนึกย้อนไปถึงช่วงเวลาก่อนที่จะเกิดอุบัติเหตุ เมื่อเจนนี่ยังคงเล่าอนาคตอันสดใสที่เธอวาดฝันให้เธอฟัง พิมพ์เขียวอันยิ่งใหญ่ในความฝันของเธอยังคงรอให้มันเป็นจริง

แค่เพียงชั่วพริบตา เจนนี่กลับนอนอยู่ในห้องเย็นโดยไม่มีร่องรอยของสิ่งมีชีวิตอีกต่อไป

วิกกี้รู้สึกเจ็บแปลบภายในหัวใจและยิ่งไปกว่านั้น เธอรู้สึกละอายใจที่เห็นไบรอันที่เธอมักจะดูถูกอยู่ที่นี่

เมื่อเห็นสถานการณ์เช่นนั้น พ่อบ้านออสบอร์นก็พูดด้วยน้ำเสียงที่หนักแน่นว่า “คุณเทย์เลอร์ คุณไม่ต้องกังวลนะ ในเมื่อลูกสาวของคุณช่วยชีวิตคุณโทมัสเอาไว้ เราจะไม่ปล่อยให้เธอต้องตายเปล่าอย่างแน่นอน มันเป็นความผิดของพวกเราที่เป็นเหตุให้มิสเทย์เลอร์ต้องประสบกับเหตุร้าย ดังนั้นเราจะไม่หลบเลี่ยงความรับผิดชอบนี้ หลังจากที่ทุกอย่างคลี่คลายลงในอีกสองวัน เราจะมอบค่าชดเชยที่เหมาะสมให้กับคุณอย่างแน่นอนคุณเทย์เลอร์"

ดวงตาของไบรอันเป็นประกายเล็กน้อยเมื่อได้ยินคำว่า “ค่าชดเชย”

อย่างไรก็ตาม ปากของเขายังคงไม่ยอมหยุดในขณะที่เขาพ่นลมหายใจออกมาอย่างเย็นชา “คุณพูดเหมือนว่าฉันมาที่นี่เพียงเพื่อขอเงิน”

พ่อบ้านออสบอร์นยิ้มบาง ๆ

เขาเคยเห็นคนมากมายอย่างเช่นไบรอัน เทย์เลอร์ ดังนั้นการจัดการกับพวกเขาจึงไม่ใช่เรื่องยาก

พ่อบ้านออสบอร์นกล่าวด้วยรอยยิ้มว่า “แน่นอน เราไม่ได้หมายความอย่างนั้น เรารู้ดีว่าเงินจำนวนหนึ่งไม่สามารถชดเชยการสูญเสียมิสเทย์เลอร์ไปได้ แต่ตอนนี้ไม่มีสิ่งใดที่เราจะสามารถทำให้คุณได้ นอกจากการชดใช้ด้วยเงิน แม้ว่าคุณจะไม่ได้คำนึงถึงช่วงเวลาที่เหลือของชีวิตคุณ แต่คุณจะต้องคิดถึงมิสเทย์เลอร์ ถ้าเธอรู้ว่าคุณลำบาก เธอคงจะนอนตายตาไม่หลับ”

คำพูดเหล่านั้นทำให้ไบรอัน เทย์เลอร์ ปิดปากเงียบได้ในที่สุด

เขาชำเลืองมองไปที่วิกกี้และเกรกอรีซึ่งอยู่ไม่ไกลและมองกลับไปที่พ่อบ้านออสบอร์น เขากลอกตาและตอบกลับ “ถ้าอย่างนั้นก็ได้”