เกรกอรีอธิบายต่อว่า "หลังจากการตรวจสอบพบว่าคนขับได้ซ่อนยาพิษเอาไว้ในฟันของเขา และทันทีที่มีบางอย่างผิดปกติเขาก็จะฆ่าตัวตายในทันที สิ่งนี้แสดงให้เห็นว่าเขาเป็นนักฆ่าที่เตรียมตัวมาพร้อม"
ใบหน้าของวิกกี้เย็นลง
ภาพของรถที่ขับเข้าหาเธออย่างบ้าคลั่งผุดขึ้นภายในใจของเธอ
เกรกอรีให้ความสนใจกับการแสดงออกของเธอและเตือนเธอว่า “คนที่ขับรถชนเจนนี่ เทย์เลอร์…ภูมิหลังของเขายังไม่ชัดเจนสำหรับเราในตอนนี้ เราจึงต้องการเวลาตรวจสอบ ถ้าเธอออกไปตอนนี้ แม้ว่าเธอจะเป็นนักสู้ แต่แม้แต่เฮอร์คิวลีสก็ไม่สามารถต่อสู้กับคนสองคนได้ในเวลาเดียวกัน ดังนั้น เธออาจจะโดนพวกเขาจับตัวได้ในอีกไม่ช้า
“เมื่อสิ่งนั้นเกิดขึ้น ถ้าหากว่าเธอจะต้องตายแล้วใครจะแก้แค้นให้เจนนี่ เธอจะปล่อยให้เจนนี่ตายอย่างสูญเปล่าเหรอ?”
วิกกี้เจ็บใจยิ่งขึ้นไปอีก!
เธอเงยหน้าขึ้นมองเขาอย่างแปลกใจ
"แล้วฉันควรทำยังไง?"
"อยู่ที่นี่”
ทันใดนั้นมือของเขาก็วางลงบนไหล่ของเธอ และแบกรับพลังงานอันหนักหน่วงและสงบนิ่งไปพร้อมกัน
“ไม่ว่าเธอต้องการทำอะไร ฉันจะไปกับเธอ สิ่งที่เธอทำไม่ได้ฉันจะช่วยเธอเอง ขอแค่เธออยู่และรักษาตัวเองให้ปลอดภัย "
ดวงตาของวิกกี้ฉายแววความสงสัย
เธอจ้องมองไปที่เกรกอรี เธอยังคงไม่เข้าใจสิ่งที่อยู่ภายในใจของชายผู้นี้
วิกกี้ถามว่า “นายไม่เกลียดฉันเหรอ? นายต้องการให้ฉันตายเพื่อล้างแค้นให้กับการตายของพี่น้องของนาย แล้วตอนนี้นายจะปกป้องฉันทำไม? นายทำแบบนั้นไปเพื่ออะไร?”
ปลายนิ้วของเกรกอรีด้านชาไปชั่วครู่
ความรู้สึกที่ละเอียดและแน่นหนาซึ่งเกิดขึ้นจากก้นบึ้งหัวใจของเขากำลังทำให้เขาสับสน
เขาหันหน้าออกเล็กน้อยเพื่อหลบสายตาของวิกกี้
หลังจากเงียบไปครู่หนึ่ง เขาก็ตอบว่า “คิดซะว่า… ฉันมันบ้าก็แล้วกัน!”
วิกกี้ตกตะลึง
ในที่สุดเธอก็ตัดสินใจที่จะอยู่
เกรกอรีพูดถูก ไม่ว่าจะด้วยเหตุผลใดก็ตาม มีคนสองกลุ่มที่ต้องการให้เธอตาย
จะต้องมีความลับอื่น ๆ ที่เกี่ยวกับข้องกับเธอ ไม่เช่นนั้นสมาคมจีนคงจะไม่พยายามจับเธอทั้งเป็น
แม้แต่เกรกอรีและตัวเธอเองก็ไม่รู้ความลับเหล่านั้น ตอนนี้เธอจะต้องรีบค้นหาความลับเหล่านั้นก่อนที่คนอื่น ๆ จะทำและค้นพบสิ่งที่พวกเขากำลังทำอยู่และทำลายพวกเขาทั้งหมด
แต่ทว่าใครคืออีกกลุ่มหนึ่งที่ต้องการให้เธอตายอย่างน่าอนาถ?
เธอจะได้รู้ไม่ช้าก็เร็วตราบใดที่เธอยังมีชีวิตอยู่ ไม่ว่าพวกเขาจะเป็นใครหรืออยู่ที่ไหน เธอจะไม่ปล่อยพวกเขาไปเอาไว้อย่างแน่นอน
วิกกี้จะนำตัวผู้อยู่เบื้องหลังมาทำความเคารพต่อหลุมศพของเจนนี่ และฆ่าเขาด้วยมือของเธอเอง เพื่อเป็นการยกย่องจิตวิญญาณของเจนนี่ในสรวงสวรรค์
หลังจากที่เธอตัดสินใจที่จะอยู่ต่อ เธอก็ยังคงอาศัยอยู่ในห้องเดิมของเธอในอาคารเสริม
ในตอนแรกยูเลียนาดีใจมากที่ได้ยินว่าวิกกี้ออกจากคฤหาสน์ไปแล้ว จากนั้นเมื่อเธอได้ยินว่ามีบางอย่างเกิดขึ้นกับวิกกี้ เธอก็ยิ่งตื่นเต้นจนนอนไม่หลับ
ต่อมาเธอก็ได้รู้ว่าเกรกอรีช่วยวิกกี้ และพาผู้หญิงคนนั้นกลับมายังคฤหาสน์
ยูเลียนาไม่ได้พูดในสิ่งที่เกรกอรีคิดหรือทำ เพราะเธอไม่ได้รู้สึกเป็นกังวล
ในความคิดของเธอ เกรกอรีช่วยวิกกี้เพียงเพราะแรงกดดันเท่านั้น และหลังจากนั้นวิกกี้ก็จะจากไปไม่ว่าเขาจะช่วยชีวิตเธอหรือไม่ก็ตาม
แต่แล้วตอนนี้ เธอเพิ่งจะได้ยินว่าเกรกอรีอยากให้เธออยู่ต่อ?
ผู้หญิงคนนั้นกลับมาอยู่ในห้องของเธอในอาคารเสริม?
หมายความว่ายังไง?
เขาพยายามเป็นครั้งที่สอง เพื่อต้องการทำให้เธอต้องแบ่งปันสามีกับผู้หญิงคนนั้นเหรอ?
ยูเลียนาไม่กล้าคิดด้วยซ้ำ เพราะด้วยทัศนคติของเกรกอรีที่มีต่อเธอและความสัมพันธ์แบบผิวเผินของพวกเขานั้นไม่เหมาะกับคำว่า “การแบ่งปันสามี"
ภายในใจของเธอ เกรกอรีเพียงแค่เอาอกเอาใจเธอเป็นครั้งคราวเท่านั้น จนทำให้ทุกคนคิดว่าเธอเป็นผู้หญิงของเขา
แล้วเธอจะปล่อยให้คนอื่นนอนรบกวนเธออยู่ที่ข้างเตียงของเธอได้ยังไง?
เมื่อความริษยาได้หยั่งรากลึกลงไปในใจของเธอแล้วก็ยากที่จะหยุดมัน
ยูเลียนาครุ่นคิดอยู่นาน และยังไม่เข้าใจว่าทำไมเกรกอรีจึงนำผู้หญิงคนนั้นกลับมาอีก
จิ้งจอกตัวนั้นคงมีเล่ห์เหลี่ยมบางอย่าง
แม้ว่าเกรกอรีจะเป็นคนเสแสร้ง แต่จริง ๆ แล้วเขาแข็งภายนอกและอ่อนโยนอยู่ภายใน และเขาก็ยังเป็นคนที่ภักดีมากอีกด้วย
ท้ายที่สุดแล้วพวกเขาก็เคยอยู่ด้วยกันมาแล้วครั้งหนึ่ง และเธอก็เคยได้ยินมาว่า พวกเขาเติบโตขึ้นมาด้วยกันในฐานะคู่รักในวัยเด็ก ดังนั้นแม้ว่าพวกเขาจะมีปัญหา แต่เกรกอรีก็อาจจะยังมีความรู้สึกบางอย่างต่อเธออยู่ในใจ
ตอนนี้ผู้หญิงคนนั้นเกาะติดเขาและไม่ชัดเจนว่าเธอกำลังคิดอะไร
ในขณะที่เธอคิดถึงเรื่องนี้ แววตาของยูเลียนาก็ฉายแววแห่งความอิจฉาริษยาออกมาอย่างโหดเหี้ยม
ไม่ เธอไม่สามารถนั่งอยู่เฉย ๆ ได้ เธอจะต้องทำอะไรสักอย่าง!
จากนั้นยูเลียนาก็ถอนหายใจยาวแล้วหันหลังเดินออกไป
…
อาการบาดเจ็บของวิกกี้ต้องใช้เวลาในการรักษานาน
กระดูกที่ขาและศีรษะของเธอร้าว และยังมีกระดูกที่อื่นหักอยู่บ้าง ดังนั้นเธอจึงไม่สามารถลุกขึ้นจากเตียงได้ภายในวันหรือสองวัน
ดังนั้นในช่วงนี้เธอจึงทำได้เพียงแค่นอนพักฟื้นอยู่บนเตียง
พ่อบ้านออสบอร์นนำแพทย์ที่ดีที่สุดในเมืองมารักษาวิกกี้ และผลการรักษาก็ออกมาดีตามคาด บาดแผลที่เห็นได้ชัดบางส่วนก็เริ่มดีขึ้น
แต่ถึงอย่างนั้นไม่ว่าหมอจะเก่งกาจแค่ไหน พวกเขาก็ไม่ใช่พระเจ้า เขาบอกวิกกี้ว่าต้องรออย่างน้อยครึ่งปีก่อนที่เธอจะสามารถฟื้นตัวได้เต็มที่
เมื่อวิกกี้ได้ยินเช่นนั้นเธอก็รู้สึกไม่ดี
อย่างไรก็ตาม เกรกอรีพอใจกับสิ่งนี้มาก
แม้ว่าเขาไม่ต้องการให้เธอได้รับบาดเจ็บ แต่อาการบาดเจ็บของเธอเป็นเหตุผลเดียวที่ผู้หญิงคนนี้จะอยู่ที่นี่อย่างเชื่อฟัง
ในขณะที่เขาคิดถึงเรื่องนี้ เขาก็อดไม่ได้ที่จะนึกถึงกลุ่มคนที่อยากจะฆ่าเธอ
ดวงตาของเขามืดมนลง
น่าแปลกที่ภูมิหลังที่เขามี และเบาะแสเล็ก ๆ น้อย ๆ ที่เขาได้รับทจะไม่สามารถตามหาผู้บงการได้
มันน่าแปลกเป็นพิเศษ เพราะไม่ว่าเขาจะสอบสวนยังไงมันก็ชี้ไปที่คนขับเพียงเท่านั้น
ผู้บงการที่อยู่เบื้องหลังคนขับเป็นเหมือนดั่งก้อนหินที่จมลงสู่ก้นทะเล ไม่มีใครมีข่าวเกี่ยวกับเขา
ใบหน้าของเกรกอรีจมลง ในขณะที่เขาครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง จากนั้นเขาก็กดหมายเลขแล้วโทรออก
“ฮาโรลด์ ช่วยอะไรฉันหน่อย”
…
ในยามพลบค่ำเมื่อแสงยามเย็นสาดส่องลงมา
วิกกี้ซึ่งใช้เวลาทั้งวันอยู่บนเตียงเพื่อพักฟื้นก็รู้สึกเบื่อหน่ายแทบจะเป็นบ้า แขนและขาของเธอยังคงแข็งทื่อจากการไม่ได้ใช้งานเป็นเวลานาน
หลังจากอาหารเย็น เธอไม่มีอะไรทำและจะไม่ยอมนอนต่อไม่ว่าจะยังไง
เธอเอาแต่คิดหาวิธีที่จะออกไป เธอจึงขอให้แอนเดรียนำชุดลูกดอกมาให้เธอเพื่อฝึกทักษะการปาลูกดอก
วิกกี้ได้เรียนรู้ทักษะนี้จากเกรกอรีเมื่อเธอยังเด็ก
ในเวลานั้น เธออายุเพียง 13 หรือ 14 ปี แต่เกรกอรีแก่กว่าเธอ 4 ปี และเพิ่งเข้าสู่วัยผู้ใหญ่
ครั้งหนึ่งเมื่อเขาปาลูกดอกอยู่ในสนาม วิกกี้ได้เห็นเขาและต้องการเรียนรู้ แต่เขาปฏิเสธในตอนแรกเพราะเขาคิดว่ามันอันตรายเกินไปสำหรับเด็กผู้หญิงที่จะเล่นปาลูกดอก
อย่างไรก็ตาม วิกกี้ยืนกรานว่าเธอไม่ได้ต้องการสิ่งอื่นใด นอกจากต้องการเรียนรู้สิ่งนี้
เกรกอรีถูกเธอรบกวนมากจนเขาไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากจะต้องสอนเธอ
วิกกี้ที่ไม่ค่อยเก่งเรื่องอาวุธอื่นใด ได้แสดงความสามารถอันน่าทึ่งหลังจากที่เธอได้สัมผัสกับลูกดอก
เธอเรียนรู้เทคนิคที่เหมาะสมอย่างรวดเร็วและสามารถโจมตีเป้าหมายได้อย่างแม่นยำ
เมื่อเกรกอรีเห็นสิ่งนี้ เขาจึงไม่คัดค้านการเรียนรู้อย่างต่อเนื่องของเธอ และเขาก็ยังสอนเทคนิคทั้งหมดที่เขารู้ให้เธออีกด้วย
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ท่านประธานจอมเฮี๊ยบกับยัยหวานใจสุดที่รัก