ท่านประธานจอมเฮี๊ยบกับยัยหวานใจสุดที่รัก นิยาย บท 808

เกรกอรี เกรแฮมไม่เคยลืมสายตาของเธอที่มองเขาในตอนนั้นได้เลย

ก่อนหน้านั้น เธอรักเขามากพอ ๆ กับชีวิตของเธอ แต่หลังจากเหตุการณ์ในครั้งนั้น เธอจึงมองว่าเขาเป็นเพียงศัตรูของเธอไปตลอดทั้งชีวิตเท่านั้น

เธอเคยจ้องมองเขาด้วยความสุขและความสดใสมาก่อน แต่ต่อมาเมื่อเธอได้เห็นหน้าเขา มันกลับมีแค่ความโกรธแค้นและความเกลียดชัง

แววตาที่เย็นชาและไร้อารมณ์ของเธอ ราวกับว่ากำลังมองดูคนแปลกหน้าคนนึงอยู่เท่านั้น ซึ่งนั่นก็เป็นสิ่งที่ในชีวิตของเขาจะไม่มีวันลืม และเขาก็ไม่อยากจะเห็นสายตาแบบนั้นอีกเลย

มือของเกรกอรีอ่อนแรงลงทันที

ยูเลียนา ลินช์ ล้มลงบนโซฟา เธอรู้สึกราวกับว่าเพิ่งจะรอดตัวจากความตายมาได้ เธอรีบเอามือกุมคอไว้ก่อนจะไอออกมาอย่างรุนแรง

ชายคนนั้นมองมาที่เธออย่างเย็นชา

สายตาไร้ซึ่งความอบอุ่นของเขาจ้องไปที่ยูเลียนา ราวกับใบมีดที่เย็นเฉียบ ซึ่งนั่นทำให้เธอรู้สึกกระสับกระส่าย

เธอหันหลังให้เขาและก้มตัวลง เธอไม่กล้าพอที่จะสบตากับเขา

ลางสังหรณ์ร้ายกำลังเกิดขึ้นข้างในหัวใจของเธอ และเธอก็รู้สึกว่าเธออาจจะไม่สามารถหนีจากมันไปได้

ขณะที่เธอกำลังคิดว่าจะต้องทำอย่างไรเพื่อให้เกรกอรียกโทษให้ และปล่อยเธอไปจู่ ๆ ชายคนนั้นก็พูดขึ้นมาว่า

“คุณบอกว่า...คุณรักผมมากใช่ไหม?”

ยูเลียนาตกตะลึงเล็กน้อย

เธอเงยหน้าขึ้นมองเขาด้วยความสับสน

แม้ว่าเธอไม่เข้าใจว่าทำไมเขาถึงถามเธอแบบนี้ แต่ตราบใดที่มียังมีโอกาส เธอก็จะคว้ามันไว้โดยไม่ลังเลเลย

ดังนั้นเธอจึงพยักหน้า และตอบเขาด้วยความกระตือรือร้นว่า “แน่นอนที่สุดค่ะ! ฉันรักคุณมากที่สุด ถ้าหากว่าฉันไม่ได้รักคุณ ฉันจะพยายามอย่างหนักเพื่อที่จะได้อยู่ที่นี่ต่อไปทำไมละคะ?”

เกรกอรีเผยยิ้มออกมาเล็กน้อย

ใบหน้าอันหล่อเหลาและคมเข็มนั้นได้หายเข้าไปในความโกรธ มันถูกแทนที่ด้วยความเย็นชา และแผนการที่สนุกสนานของเขา

เกรกอรีเดินไปนั่งที่โซฟาอีกตัวที่อยู่ข้าง ๆ เขา

เขาทำเป็นแกล้งถามเธออย่างอ่อนโยน

“โอ้ คุณรักผมมากแค่ไหนเหรอ? คุณจะอยู่เพื่อผม หรือว่าตายเพื่อผมได้รึเปล่า?”

ยูเลียน่าชะงัก

แน่นอนว่าเธอไม่ได้คำนึงถึงความเป็นและความตายเลยแม้แต่น้อย

คนอย่างเธอเป็นเพียงแค่ผู้หญิงธรรมดา ๆ คนนึงก่อนที่จะได้พบกับเกรกอรี

ไม่ว่าเธอจะรักหรือชอบคน ๆ นั้นมากแค่ไหน มันก็เป็นแค่เรื่องของการเต็มใจที่จะมีลูกให้คน ๆ นั้นไม่ใช่เหรอ แล้วการมีชีวิตอยู่และความตายของเธอมันเกี่ยวข้องกันอย่างไร?

ในตอนนั้นเกรกอรีมีความตั้งใจที่จะปล่อยเธอไป ดังนั้นเธอจึงไม่สามารถปฏิเสธเขาได้

เธอพยักหน้าไม่ยอมหยุด

ก่อนจะเอียงศีรษะมองขึ้นไปที่เขาด้วยสายตาอันเป็นที่รักอย่างหาที่เปรียบไม่ได้

“แน่นอนค่ะ ฉันเต็มใจ! ตราบใดที่มันเป็นสิ่งที่คุณต้องการ และตราบใดที่มันเป็นสิ่งที่ฉันสามารถทำได้ ฉันยินดีที่จะทำเพื่อคุณ!”

"เธอพูดจริงใช่ไหม?"

เกรกอรีหัวเราะออกมาเบา ๆ

“หึ...คลั่งรักงั้นเหรอ”

เขาเอนหลังพิงโซฟา ท่าทางของเขาดูสงบและไว้ตัว เขานั่งไขว้ขาและวางมือทั้งสองไว้บนที่วางแขนของโซฟา จากนั้นเขาก็ใช้นิ้วเรียวงามเคาะตรงที่วางแขนเป็นระยะ ๆ

หลังจากเงียบไปครู่หนึ่ง เขาก็พูดด้วยน้ำเสียงที่หนักแน่นว่า “ในกรณีแบบนี้ ผมมีเรื่องอยากให้คุณช่วยดูแลหน่อย”

ยูเลียนาตกตะลึง

เธอมองเขาด้วยความมึนงง

"คืออะไรเหรอคะ?"

เกรกอรียิ้มออกมาเล็กน้อยก่อนจะพูดว่า “คุณยังจำคุณฟลินเดอร์ที่คุณเคยเจอมาก่อนหน้านี้ได้ไหม?”

ยูเลียนาพยักหน้าพลางพูดว่า “ค่ะ ฉันจำได้”

“ดูเหมือนว่าเขาจะสนใจในตัวคุณมากนะ ผมอยากให้คุณดูแลเขาในครั้งต่อไปที่เขามาแทนผมหน่อย”