ท่านประธานจอมเฮี๊ยบกับยัยหวานใจสุดที่รัก นิยาย บท 827

เกรกอรีรับกลับไปที่คฤหาสน์อย่างรวดเร็ว เขากลับมาถึงภายในครึ่งชั่วโมงหลังจากที่ได้รับข่าว

ภายในห้องปฐมพยาบาล หมอได้เสร็จสิ้นขั้นตอนการตรวจเช็คหน้าท้องของเธอและเธอก็ได้พ้นขีดอันตรายแล้ว

หลังจากตรวจสอบอย่างละเอียด ผลลัพธ์ของชนิดของพิษก็ออกมา

ผลที่ออกมาทำให้ทุกคนประหลาดใจ

วิกกี้ก็อยู่ที่นั่นเมื่อหมอบอกผล เธออยู่บนรถเข็นของเธอ

เธอไม่ใส่ใจในการมองเกรกอรีเลย ทั้งสองคนไม่แม้แต่จะสบตากัน ในขณะที่พวกเขาอยู่ที่นั่นเพื่อรอผล

จากนั้นพวกเขาก็ได้เห็นท่าทางที่ไม่สงบของหมอเดินออกมาจากห้องปฐมพยาบาล

หมอพูดด้วยเสียงต่ำ “ผลที่ออกมาสรุปได้ว่าสารพิษนั้นเป็นสารหนู”

อะไรนะ?

สารหนู?

ทุกคนตกตะลึง

ทั้งเกรกอรีและวิกกี้ต่างก็ขมวดคิ้ว

หมอกวาดตามองไปที่จินนี่ที่ยืนอยู่ข้าง ๆ แล้วถามว่า “คุณลินช์ได้ทานซุปเห็ดหูหนูขาวและเม็ดบัวไปหรือเปล่า?”

จินนี่ชะงัก จากนั้นเธอก็พยักหน้า “ใช่ค่ะ ฉันนำมันมาจากห้องครัวเพื่อให้เธอทาน ทำไมเหรอคะ?"

จากนั้นหมอก็รายงานผลต่ออย่างเคร่งขรึม

“มีสารพิษอยู่ในชามซุป และนี่คือผลของสารพิษในซุปเห็ดหูหนูขาวจากกระเพาะอาหารของเธอ คุณลองดูเอกสารนี้”

จินนี่ยังคงไม่ฟื้นคืนสติ ในขณะที่เกรกอรีคว้ารายงานจากมือของหมอมาแล้ว

ใบหน้าของเขามืดมนลงเมื่อเขาได้อ่านมัน

แอนเดรียซึ่งยืนอยู่ข้างหลังวิกกี้ จู่ ๆ ก็คิดอะไรบางอย่างได้ จากนั้นใบหน้าของเธอก็ทรุดลง

จินนี่ที่ยืนอยู่พยายามอธิบายตัวเองอย่างกระวนกระวายใจ

“มันเป็นไปได้ยังไง? ฉันเป็นคนนำซุปมาจากห้องครัวและนำมันไปให้คุณลินช์ด้วยตัวเอง จากนั้นเธอก็ทานมันทันที! ไม่มีบุคคลที่สามที่จะสามารถทำอะไรกับซุปได้! แล้วมันจะถูกวางยาพิษได้ยังไง?”

เมื่อเธอพูดจบ จินนี่ก็หันไปหาสาวใช้ในครัว เรน่า ซึ่งถูกเรียกตัวไปเช่นกัน

"ฉันรู้แล้ว! เป็นเธอใช่ไหม? ต้องเป็นเธอแน่นอนที่เป็นคนวางยาพิษคุณลินซ์!”

เธอตะโกนร้องจนทุกคนหันไปมองที่เรน่า

จินนี่พูดต่อ “ฉันรู้ว่าเป็นเธอ! เธอเกลียดที่คุณลินช์กล่าวหาเธอเกี่ยวกับเรื่องรังนกเมื่อวานนี้ เธอก็เลยจงใจวางยาพิษเพื่อต้องการให้คุณลินช์ตาย! เธอเลวขนาดนี้ได้ยังไง!"

จากนั้นเธอก็ตั้งใจที่จะกระโจนใส่เรน่าเพื่อตบตีเธอ

แต่เนื่องจากว่ามีผู้คนอยู่ที่นี่มากมาย ดังนั้นผู้คนจึงเข้ามาห้ามเธอ

เกรกอรีสั่งด้วยเสียงที่เย็นชา “พอได้แล้ว!”

ทุกคนห้ามเธอเอาไว้

เขาหันไปหาเรน่าและถามว่า “เธอได้เป็นคนทำซุปหรือเปล่า?”

เรน่ายื่นนิ่งราวกับต้นไม้ เธอไม่คิดว่าสิ่งที่เธอทำจะมีสารพิษอยู่ในนั้น!

เธอโบกมือด้วยความสั่นเทาและพยายามที่จะอธิบาย “ฉันไม่ได้เป็นคนวางยาพิษค่ะ ใช่ ฉันเป็นคนทำซุปค่ะ แต่ฉันไม่ได้วางยาพิษเธอจริง ๆ! ฉันอาจจะไม่ชอบคุณลินช์แต่ฉันก็ยังมีสติสัมปชัญญะอยู่ และเธอก็เป็นแขกผู้มีเกียรติของนายน้อยแล้วฉันจะกล้าคิดที่จะทำร้ายเธอได้ยังไงคะ?!”

เมื่อได้ยินเช่นนั้น จินนี่ก็ตะโกนลั่น “ถ้าไม่ใช่เธอแล้วจะเป็นใคร! คนเดียวที่มีทั้งแรงจูงใจ และมีโอกาสก็คือเธอ!”

เรน่าสะอึกสะอื้นทันที เธอไม่เคยคิดเลยว่าในชีวิตนี้ เธอจะต้องเข้ามาพัวพันกับเรื่องเหล่านี้

ดูเหมือนว่าพระเจ้าจะได้ละทิ้งเธอไปเมื่อสองวันที่ผ่านมาแล้ว เรื่องแรก เธอถูกใส่ร้ายว่าเป็นคนขโมยรังนกไป ต่อมาเธอก็ถูกใส่ร้ายในคดีฆาตกรรมจากการวางยาพิษ

เวลาที่ฝนกระหน่ำลงมามันช่างหนักหน่วงจริง ๆ

ทันใดนั้นดวงตาของเธอก็เกิดประกาย เมื่อ จู่ ๆ ความคิดบางอย่างก็แวบเข้ามาในหัวของเธอ