"ขอให้เชื่อในตัวของฉันเถอะ" ประโยคนั้นเหมือนดั่งกำปั้นที่ทุบเข้าไปในส่วนลึกของหัวใจของวิกกี้
เธอรู้สึกเจ็บหน้าอก ราวกับว่าหัวใจของเธอเต็มไปด้วยสำลีก้อนหนึ่ง ซึ่งมันทำให้เธอหายใจลำบากขึ้น
วิกกี้หันหน้าหนีในขณะที่ดวงตาของเธอเริ่มแดง
“แล้วทำไมฉันจะต้องเชื่อนายด้วยล่ะ?”
ใช่ ทำไมเธอต้องเชื่อเกรกอรีด้วย?
เธออาจจะตัดสินใจปล่อยอดีตให้ผ่านไปแล้ว แต่ก็ไม่ได้หมายความว่าเธอจะลืมถึงความเจ็บปวดที่เขาเคยทำกับเธอไว้ในก่อนหน้านี้
แม้ว่าเธอจะรักษาอาการบาดเจ็บของเธอได้แล้ว แต่รอยแผลเป็นก็จะยังคงอยู่ตลอดไป เกรกอรีกำลังจะบอกว่าเขาสามารถลบรอยแผลเป็นเหล่านั้นได้อย่างนั้นเหรอ?
เธอไม่รู้ว่าเพราะอะไร แต่น้ำตาของเธอก็เริ่มไหลออกมา
ทั้งสองคนไม่ได้พูดอะไรออกมาสักคำ แต่ดูเหมือนว่าพวกเขาจะรู้เหตุผลของกันและกันดี โดยไม่ต้องพูดอะไร
หยดน้ำตาที่ส่องประกายของวิกกี้ ทำให้เกรกอรีรู้สึกเหมือนกับว่า เขากำลังถูกชกเข้าไปที่หัวใจ และมันก็ทำให้เขารู้สึกเจ็บที่หน้าอกเป็นอย่างมาก
เกรกอรีเช็ดคราบน้ำตาบนใบหน้าของเธอด้วยมือของเขาเอง
เสียงของเขาแหบพร่าราวกับเครื่องไวโอลีนขนาดใหญ่
“ฉันรู้ว่าเธอไม่อาจลืมสิ่งที่เคยเกิดขึ้นในอดีตได้ นั่นจึงเป็นเหตุผลที่เธอคอยตรวจสอบคนกลุ่มนั้นอยู่เสมอ แต่คนเรามันต้องมองไปข้างหน้าตลอดเวลานะ วิก ให้โอกาสฉันเถอะนะ ให้โอกาสตัวเธอเองด้วย แล้วพรุ่งนี้เราค่อยกลับมาคุยกันถึงเรื่องอื่น ๆ อีกที ตกลงไหม?”
ทันใดนั้น วิกกี้ก็เงยหน้าขึ้นไปมองเกรกอรี
เธอหยุดร้องไห้แล้ว แต่ก็ยังมีความดื้อรั้นในแววตาใส ๆ ของเธออยู่
เธอถามว่า “แล้วทำไมต้องหลังจากวันพรุ่งนี้ด้วยล่ะ? พรุ่งนี้นายจะทำอะไร? นายไม่เคยเป็นคนประเภทที่ชอบที่ที่มีคนเยอะ แต่นายดันให้มัสซิโมไปหาบัตรเชิญงานแต่งงานของฮัดสันมาให้ แล้วนายก็ยังจะพายูเลียนาไปที่งานแต่งกับนายอีก นี่นายคิดจะทำอะไรของนายกันแน่?”
ก่อนหน้านี้ เธอรู้สึกงุนงงไปชั่วขณะ ขณะที่กำลังเข้าใจเจตนาของเกรกอรีผิดไป เธอคิดว่าเขากับยูเลียนาคงจะชอบพอกัน เขาถึงจะได้พายูเลียนาไปที่งานแต่งงานของฮัดสันด้วย
แต่เธอก็ตระหนักขึ้นมาได้ว่าเกรกอรีไม่ได้เป็นคนแบบนั้น
วิกกี้ไม่สามารถรับประกันได้ว่าเกรกอรียังรักเธออยู่หรือเปล่า แต่ใคร ๆ ก็เห็นว่าเขาไม่ได้ชอบยูเลียนาเลยแม้แต่น้อย
เมื่อไหร่ก็ตามที่มีความขัดแย้งเกิดขึ้นระหว่างวิกกี้กับยูเลียนา เกรกอรีก็จะอยู่ข้างยูเลียนาเสมอ แม้ว่ายูเลียนาจะใช้วิธีสกปรกเพื่อใส่ร้ายวิกกี้มากเพียงใดก็ตาม ในตอนนั้นวิกกี้รู้สึกราวกับว่าเธออยากจะตบหน้าของเกรกอรี ที่เขาทำตัวปกป้องยูเลียนาอยู่หลายต่อหลายครั้ง
แต่ประสบการณ์และความมีเหตุผลของวิกกี้ ก็ได้บอกกับเธอเอาไว้ว่า เกรกอรีกำลังปิดบังบางสิ่งบางอย่างกับเธออยู่
เกรกอรีกำลังปิดบังบางอย่างจากเธออยู่จริง ๆ
เขาครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนจะผลักรถเข็นของวิกกี้เข้าไปในห้องทันที
วิกกี้ตกใจจนร้องตะโกนออกมาว่า “เกรกอรี เกรแฮม นี่นายกำลังทำบ้าอะไรอยู่?”
เธอไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นกับเขากันแน่ ทำไมจู่ ๆ เขาถึงได้ผลักเธอเข้าไปในห้องของเขา?
เกรกอรีไม่ได้เปิดโอกาสให้เธอพูดเลยแม้แต่น้อย หลังจากที่เขาผลักเธอเข้าไปในห้องของเขาได้ เขาก็ล็อคประตูห้องทันที
หลังจากได้เห็นทุกอย่างที่เพิ่งจะเกิดขึ้น มันทำให้วิกกี้ถึงกับพูดไม่ออก
เธอโมโหมาก แต่เธอก็ยังต้องฝืนยิ้มออกมา
หลังจากที่เกรกอรีปิดประตูลง เขาก็เดินเข้าไปหาเธอพลางก้มตัวลง
เขามองตาเธอแล้วพูดว่า “วิก ฉันจะบอกเธอทุกอย่างเกี่ยวกับเรื่องนี้ แต่เธอต้องสัญญากับฉันมาก่อน ว่าหลังจากที่เธอฟังจนจบแล้ว เธอจะไม่โกรธฉัน”
วิกกี้เลิกโมโหทันทีที่เขาบอกว่า เขาจะบอกทุกอย่างกับเธอ
แต่ทว่าเธอก็ยังไม่อยากปล่อยเขาไปง่าย ๆ หลังจากที่เห็นเขาเป็นแบบนี้
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ท่านประธานจอมเฮี๊ยบกับยัยหวานใจสุดที่รัก