ท่านประธานจอมเฮี๊ยบกับยัยหวานใจสุดที่รัก นิยาย บท 864

ด้วยเหตุนี้ แอนเดรียจึงรีบพยักหน้า "งั้นคุณรอฉันสักครู่นะคะ ฉันจะไปเตรียมของมา"

หลังจากได้รับอนุญาตจากวิกกี้แล้ว เธอก็ออกไปจากห้อง

ไม่นานหลังจากนั้น แอนเดรียก็กลับมา

เธอนำกล่องหนังนุ่ม ๆ อันเล็กที่ถือเอาไว้ในมือวางลงบนโต๊ะ เมื่อวิกกี้มองดู เธอก็เห็นว่ามีสิ่งของต่าง ๆ วางอยู่ข้างใน

วิกกี้อดไม่ได้ที่จะพูดจาหยอกล้อกับสาวใช้ของเธอ

“ว้าว อุปกรณ์ของเธอค่อนข้างครบครันเลยนะ?”

แอนเดรียยิ้มออกมา และพูดว่า "ใช่แล้วค่ะ เนื่องจากว่าฉันยังไม่เก่ง การที่มีอุปกรณ์เยอะแบบนี้ถือว่าช่วยฉันได้เยอะเลยล่ะค่ะ คุณวิกกี้ นอนลงบนเตียงก่อนนะคะ"

วิกกี้นอนราบลงบนเตียงตามที่เธอบอก

แอนเดรียขยับเก้าอี้จากโต๊ะเครื่องแป้งเข้ามา แล้วนั่งลงข้างเตียงทางฝั่งศีรษะของวิกกี้

หลังจากที่วอมมือของตัวเองก่อนแล้ว เธอจึงเริ่มนวดให้กับวิกกี้อย่างเบามือ

ดูเหมือนว่าแอนเดรียจะพูดจาเจียมเนื้อเจียมตัวเกินไปหน่อย กับสิ่งที่เธอบอกว่าเธอไม่เก่งเรื่องนวดสักเท่าไร

จากประสบการณ์ที่วิกกี้เคยนวดมา เธอรู้สึกว่าแอนเดรียนวดได้ดีมากเลยทีเดียว

นิ้วของเธอนุ่มแต่ก็มีความแข็งแรง และแรงที่กดลงไปบนศีรษะนั้นก็ไม่ได้เบา หรือว่าหนักจนเกินไปเช่นกัน มันตรงจุดจนช่วยให้ร่างกายรู้สึกผ่อนคลาย

วิกกี้หลับตาลง

ภายในห้องมีแต่ความเงียบงัน จนได้ยินแค่เพียงเสียงลมหายใจที่สม่ำเสมอ และเบาบางของทั้งสองคน

แอนเดรียช่วยนวดให้วิกกี้รู้สึกผ่อนคลายตรงศีรษะ และจุดต่าง ๆ รอบดวงตาของเธอ ก่อนที่แอนเดรียจะเทน้ำมันหอมระเหยลงบนฝ่ามือ แล้วเริ่มลงมือนวดให้กับเธอ

วิกกี้ได้กลิ่นน้ำมันทั้งหมดที่ปลายจมูกของเธอ มันเป็นกลิ่นหอมจาง ๆ ของดอกไม้ ซึ่งเป็นกลิ่นที่เธอไม่เคยได้สูดดมมาก่อน มันมีกลิ่นของดอกไม้หลายร้อยชนิดที่ผสมเข้าด้วยกัน แต่ก็ไม่ได้ทำให้รู้สึกว่ามีกำลังวังชาขึ้นมาแต่อย่างใด เพราะมันกลับให้ความรู้สึกสดชื่นแทน

เธอถามสาวใช้ของเธอด้วยความสงสัยว่า “นี่มันเป็นน้ำมันหอมระเหยแบบไหนเหรอ?”

แอนเดรียอธิบายอย่างอ่อนโยนว่า "นี่คือน้ำมันร้อยดอกไม้ที่ฉันคิดค้นขึ้นมาเองค่ะ ดอกไม้ทั้งหมดที่ฉันเลือกมา มีสรรพคุณทำให้รู้สึกผ่อนคลายและสงบ มันใช้ได้ผลดีมากสำหรับอาการปวดหัวและวิงเวียนศีรษะ"

วิกกี้พยักหน้าด้วยความสงบ

เธอรู้ว่าแอนเดรียกำลังพูดความจริง เพราะก่อนหน้านี้เธอรู้สึกวิงเวียนศีรษะ แต่หลังจากที่แอนเดรียได้นวดให้ เธอก็รู้สึกผ่อนคลายขึ้นมามากเลยทีเดียว

ในการนวดจะต้องใช้เวลาหนึ่งชั่วโมงเต็ม

แต่เมื่อผ่านไปได้เพียงแค่ครึ่งทาง วิกกี้ก็ผล็อยหลับไปชั่วขณะหนึ่ง นั้นอาจจะเป็นเพราะว่าเธอรู้สึกอ่อนเพลียมาก

เมื่อเธอตื่นขึ้นมาและมองดูเวลา หลังจากที่เธอผล็อยหลับไป เธอก็เพิ่งจะนวดไปได้เพียงแค่หนึ่งชั่วโมงเท่านั้น

เธอหลับไปประมานสิบนาที

วิกกี้ยิ้มขณะที่พูดว่า “ฉันขอโทษนะ ฉันรู้สึกสบายตัวมากเลย จนเผลอหลับไป”

แอนเดรียก็ยิ้มออกมาเช่นกัน เธอพูดว่า "ถ้ามันทำให้คุณสามารถนอนหลับได้ ก็หมายความว่ามันมีประโยชน์สำหรับคุณ ดีแล้วล่ะค่ะ"

เธอพยักหน้า และปล่อยให้แอนเดรียนวดเธอต่อไปอีกสักพัก จนกระทั่งพ่อบ้านออสบอร์นมาเคาะประตู แอนเดรียจึงหยุดนวด

วิกกี้ตรวจดูความเรียบร้อยของตัวเองก่อนจะเดินออกไป เธอเห็นพ่อบ้านออสบอร์นยืนอยู่หน้าประตู พร้อมกับเอกสารในมือ

เขาพูดด้วยรอยยิ้มว่า “คุณโทมัสครับ นายน้อยขอให้ผมนำสิ่งนี้มาให้คุณ”

วิกกี้ตกตะลึงตอนที่รับมันมา

หลังจากเปิดดูแล้ว เธอก็เห็นว่ามันคือข้อมูลบางอย่างเกี่ยวกับหยกอาถรรพ์ชิ้นนั้น

เธอเงยหน้าขึ้น พลางถามพ่อบ้านออสบอร์นว่า "แล้วตอนนี้เขาอยู่ที่ไหนคะ?"

พ่อบ้านออสบอร์นตอบว่า "นายน้อยเพิ่งจะออกไปทานอาหารครับ"

เขาไม่ได้อธิบายเพิ่มเติมว่าทำไมเขาถึงให้สิ่งนี้กับวิกกี้มา แต่เขาคงจะมีเหตุผลส่วนตัวของเขาอยู่แน่นอน

อันที่จริงวิกกี้ก็รู้ดีอยู่แล้ว

ดังนั้นเธอจึงพยักหน้า ก่อนจะตอบว่า "ขอบคุณนะคะ!"

พ่อบ้านออสบอร์นยังคงยิ้มและพูดว่า “ยินดีครับ ถ้าคุณไม่มีอะไรแล้ว ผมต้องขอตัวก่อน”

วิกกี้พยักหน้า

แล้วพ่อบ้านออสบอร์นก็กลับไป

หลังจากนั้นวิกกี้ก็หันหลังกลับ และเดินเข้าไปในห้องของเธอ ก่อนจะหยิบเอกสารออกมาอ่านอย่างตั้งใจ

เอกสารนี้มีข้อมูลเกี่ยวกับสัญลักษณ์ที่ปรากฏอยู่บนหยกอาถรรพ์เหล่านั้น

จากการบอกเล่าของเกรกอรี และข้อมูลบางส่วนที่เขาได้รวบรวมมาก่อนหน้านี้ คือหยกอาถรรพ์มีทั้งหมดสิบสองชิ้น แต่ละชิ้นมีสัญลักษณ์ที่แตกต่างกันออกไป มันดูค่อนข้างเป็นเอกลักษณ์ แต่ก็ไม่ใช่ในแบบที่เธอรู้จัก

ย้อนกลับไปเมื่อตอนที่วิกกี้ยังอยู่กับองค์กรนกหงส์หยก เธอมีความเข้าใจตัวอักษรโบราณแค่เพียงเล็กน้อยเท่านั้น เพราะเพื่อนของเธอสนใจตัวอักษรโบราณพวกนั้นมากกว่า

แม้ว่าเธอจะไม่รู้ว่าตัวอักษรโบราณเหล่านั้นมันหมายถึงอะไร แต่เธอก็ยังสามารถพอบอกได้คร่าว ๆ ว่าพวกมันถูกเขียนขึ้นมาจากช่วงเวลาไหน

แต่กับชิ้นนี้ เธอกลับไม่รู้เลย

ความจริงอาจจะเป็นเพราะว่า เธอมีความรู้ในเรื่องนี้แค่เพียงผิวเผินเท่านั้น และความเป็นไปได้เพียงอย่างเดียวก็คือมันไม่ได้ถูกเขียนขึ้นมาหรือ...

ขณะที่วิกกี้กำลังคิดอะไรบางอย่าง ดวงตาของเธอก็หม่นหมองลงเล็กน้อย

ข้าง ๆ เธอ แอนเดรียก็เห็นข้อมูลนี้เช่นกัน

เนื่องจากว่าเธอรับใช้วิกกี้มาเป็นเวลานาน มีหลายสิ่งที่วิกกี้เปิดเผยกับเธอ

ดังนั้นเมื่อวิกกี้เปิดเอกสารนี้ขึ้นมา เธอจึงไม่ได้ปกปิดมันกับแอนเดรีย

แอนเดรียเอ่ยถามด้วยความสงสัยว่า "อะไรคือภาพวาดที่น่ากลัวเหล่านี้เหรอคะ? ทำไมมันถึงดูคุ้น ๆ จัง"

วิกกี้ตกตะลึง เธอหันไปมองหน้าแอนเดรียด้วยความแปลกใจ “มันดูคุ้น ๆ งั้นเหรอ ? เธอเคยเห็นมันมาก่อนเหรอ?”

แอนเดรียขมวดคิ้วราวกับว่าจำอะไรบางอย่างได้ขึ้นมา เธอครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนที่เธอจะพูดออกมาในที่สุด “ฉันคิดว่าฉันเคยเห็นมันนะคะ… แต่ฉันก็ไม่แน่ใจ จู่ ๆ ก็นึกไม่ออกขึ้นมาซะงั้น”

แต่ถึงอย่างนั้น การที่เธอพูดออกมาแบบนั้น มันก็บ่งบอกว่าเธอเคยเห็นมันมาก่อนจริง ๆ

วิกกี้รู้สึกตื่นเต้นขึ้นมาทันที

เธอจับมือแอนเดรียและพูดว่า "ลองนึกดูดี ๆ สิว่าเธอเคยเห็นมันที่ไหนมาก่อน? เรื่องนี้มันสำคัญมากนะ ถ้าหากว่าเธอพอจะจำอะไรกับมันได้ล่ะก็ ถือว่าเธอช่วยฉันได้มากเลยทีเดียว"

แอนเดรียยิ้มออกมาด้วยความเคอะเขิน “คุณต้องให้เวลากับฉันหน่อยสิค่ะ ฉันแค่รู้สึกคุ้นเคยนิดหน่อยเอง บางทีฉันอาจจะแค่เคยเห็นมันแบบผ่าน ๆ ตาจากที่ไหนสักแห่งเท่านั้น แต่ฉันก็เกรงว่าตอนนี้ฉันอาจจะจำมันไม่ได้แล้ว”

วิกกี้พยักหน้า

“โอเค ฉันจะให้เวลาเธอลองนึกดู แต่ถ้าหากว่าเธอเกิดจำอะไรได้ขึ้นมา เธอต้องรีบบอกฉันก่อนเลยนะ”

แอนเดรียพยักหน้ารับ

วิกกี้รู้สึกว่าถ้าสิ่งนี้มันไม่ใช่วัตถุศักดิ์สิทธิ์จริง ๆ ล่ะ อีกฝ่ายคงจะต้องทำอะไรที่สำคัญกว่านี้อยู่แน่นอน

พวกเขาพยายามอย่างมากที่จะทำสิ่งนี้ แต่พวกเขากลับเอาแต่ซ่อนตัวอยู่ข้างหลังไม่ยอมเปิดเผยตัว

ไม่ว่าวิกกี้และเกรกอรีจะตามสืบเรื่องนี้มากสักแค่ไหน พวกเขาก็ยังไม่รู้เลยว่าใครเป็นคนสร้างหยกอาถรรพ์ขึ้นมา และใครเป็นคนเริ่มก่อสงครามครั้งนั้นเมื่อสี่ปีก่อน

ไม่ว่ามันจะเป็นในกรณีไหนก็ตาม คนที่สร้างสิ่งนี้ขึ้นมาจะต้องรู้จักสัญลักษณ์ที่อยู่บนหยกนั้นอย่างแน่นอน

ตอนที่แอนเดรียบอกกับเธอว่าเคยเห็นสัญลักษณ์นั้น เป็นไปได้ไหมที่อีกฝ่ายและแอนเดรียจะรู้จักกัน?

หรือมันมีแหล่งที่มาจากไหน? เป็นสถานที่? หรือเป็นแค่ใครสักคน ที่มาจากที่ไหนสักแห่ง?

วิกกี้รู้สึกว่าตราบใดที่แอนเดรียยังจำสัญลักษณ์นี้ได้ เธอก็คงจะสืบหาแหล่งที่มาได้อย่างไม่ยาก

เมื่อคิดถึงสิ่งนี้ เธอก็รู้สึกตื่นเต้นมากขึ้น

วิกกี้คิดที่จะบอกเบาะแสนี้ให้กับเกรกอรีได้รู้ด้วย แต่ในตอนเย็นหลังจากที่เธอทานอาหารเสร็จแล้ว เธอก็ได้ยินมาว่าเขาออกไปที่ไหนสักแห่งที่ไกลออกไป และจะยังไม่กลับมาในวันนี้

วิกกี้ขมวดคิ้ว

เขาไม่ได้บอกไว้ว่าเขาไปที่ไหน

แต่เธอก็ไม่ได้รู้สึกกังวลเกี่ยวกับเรื่องนี้มากสักเท่าไร

เพราะเธอรู้ว่าตราบใดที่เกรกอรีออกไปข้างนอก เขาก็จะต้องมีฮาโรลด์ตามไปด้วยอย่างแน่นอน

เขามีบอดี้การ์ดรายล้อมรอบตัวเขาเสมอ และเกรกอรีก็ระมัดระวังตัวมากเช่นเดียวกัน ดังนั้นมันจะไม่มีอะไรร้ายแรงเกิดขึ้นกับเขาได้