ท่านประธานจอมเฮี๊ยบกับยัยหวานใจสุดที่รัก นิยาย บท 873

แต่ทว่าเธอไม่มีอะไรต้องปิดบัง ดังนั้นแอนเดรียจึงพยักหน้า และบ่นว่า “เขาไม่เคยรู้ถึงความรู้สึกของฉันจริง ๆ หรอกค่ะ เพราะฉันเองก็ไม่เคยบอกเรื่องนี้กับเขา”

เธอหยุดพูด พลางมองไปที่วิกกี้ด้วยสายตาคาดหวัง จากนั้นเธอก็กระซิบว่า “คุณวิกกี้คะ ผู้หญิงจะเอาชนะใจผู้ชายที่เธอชอบได้ยังไงเหรอคะ?”

เธอไม่รู้เรื่องพวกนี้จริง ๆ เพราะเธอไม่เคยมีความสัมพันธ์แบบนี้กับใครมาก่อน นี่เป็นครั้งแรกที่เธอตกหลุมรักผู้ชาย ในสายตากับความคิดของเธอมันมีแต่เขาเท่านั้น

เธออยากจะเจอหน้าเขาทุก ๆ วัน แต่ก็กลัวว่าเขาอาจจะรำคาญ ดังนั้นเธอจึงใช้สมองเพื่อคิดหาข้ออ้างที่จะมีโอกาสได้เจอกับเขา

แต่เธอก็เริ่มรู้สึกไม่มั่นคงกับสถานะในตอนนี้ แอนเดรียมีความรู้สึกว่าความรักนี้ครั้งนี้ มันเป็นแค่เพียงรักข้างเดียวเท่านั้น

เพราะว่าเขาไม่รู้อะไรเลย ไม่รู้ว่าแม้กระทั่งว่าเธอชอบเขา มันจึงไม่มีความเป็นไปได้เลย ที่พวกเขาจะได้คบกัน

ในทางกลับกัน เธอควรจะรวบรวมความกล้าที่จะสารภาพความรู้สึกของเธอออกไป แต่เธอกลับไม่มีความกล้าเลยแม้แต่น้อย

ไม่ต้องสงสัยเลยว่า แอนเดรียกำลังรู้สึกสองจิตสองใจ เธออาจจะอยู่ที่นี่มาเป็นเวลานานแล้วก็จริง แต่ก็มีไม่กี่คนที่เธอสามารถไว้วางใจได้จริง ๆ

สาวใช้มีกลุ่มของพวกเขาอยู่ และแม้ว่าทุกคนจะดูเหมือนว่าจะเข้ากันได้ดี และหมั่นสร้างความสัมพันธ์ที่ดีระหว่างกัน แต่แอนเดรียก็รู้ดีว่ามิตรภาพแบบนี้ มันไม่มั่นคงและเปราะบาง

ถ้าหากว่าเธอระบายความในใจของเธอให้กับหนึ่งในสาวใช้ฟังล่ะก็ วันรุ่งขึ้นสาวใช้ในคฤหาสน์คงจะรู้กันทุกคนว่า สาวใช้ที่ต่ำต้อยอย่างเธอมีใจให้กับบอดี้การ์ดส่วนตัวของเกรกอรี

หากเธอไม่สนใจว่าโจนาธานจะคิดยังไงกับเรื่องนี้ เธอเองก็คงจะรู้สึกละอายใจที่จะบอกกับคนอื่น ๆ แม้ว่าเธอแอบชอบเขามาเป็นเวลานาน แต่แอนเดรียก็เก็บความรู้สึกของเธอไว้ และไม่เคยพูดเรื่องนี้กับใครเลย

ดูจากสีหน้าของเธอ วิกกี้ก็รับรู้ได้ในทันทีว่าเธอกำลังคิดอะไรอยู่ เธอครุ่นคิดก่อนที่จะกระซิบคำปลอบใจว่า “ฉันว่า ถ้าหากว่าคนสองคนมีความรักให้กัน ก็ไม่เห็นต้องสนใจว่าคนอื่นจะรู้สึกพอใจรึเปล่าเลยนิ”

“ถ้าหากว่ามันคือรักแท้ เขาจะมีความสุขไม่ว่าเธอจะทำอะไรก็ตาม ทุกความสุข ความโกรธ และรอยยิ้มของเธอ จะมีค่าที่สุดในสายตาของเขา”

“แน่นอนว่า สถานการณ์ระหว่างพวกเธอทั้งสองคนนั้นแตกต่างกัน เขาอาจจะไม่รู้ว่าเธอรู้สึกยังไงกับเขา หรือบางทีเขาก็อาจจะชอบเธออยู่เหมือนกัน แต่แค่ทำเป็นเก็บอาการเอาไว้ก่อน”

“และถ้าหากว่าเป็นในกรณีที่เลวร้ายที่สุด คือเขาอาจจะคิดว่าเธอเป็นแค่หญิงสาวบ้าน ๆ หรือน้องสาวคนสนิท เลยไม่อยากพัฒนาความสัมพันธ์แบบนั้น”

“ไม่ว่าสถานการณ์จะเป็นยังไง จงระลึกไว้เสมอว่า เธอสามารถพูดสิ่งที่อยู่ในใจของเธอออกมาได้ และรับความรู้สึกที่ดีของเขากลับมาได้ด้วยเช่นกัน แต่ในขณะเดียวกัน ให้แน่ใจตัวเองไว้เสมอว่าเธอจะไม่ถลำลึกลงไปจนควบคุมตัวเองไม่ได้”

“ถ้าเริ่มรู้สึกว่ามีอะไรไม่ดี ให้ถอนตัวเองออกมาทันทีเลยนะ เพราะเขาอาจจะเอาเปรียบเธอได้ ถ้าเขารู้จุดอ่อนของเธอ”

เมื่อมองดูเธอ แอนเดรียก็พยักหน้ารับด้วยความเข้าใจ เธอใช้เวลาครู่หนึ่งก่อนจะพูดว่า “คุณวิกกี้ ฉันเข้าใจว่าคุณหมายถึงอะไร คุณไม่ต้องกังวลไปหรอกนะคะ ฉันรู้ว่าฉันควรจะทำยังไงต่อไป"

วิกกี้ตบไหล่เธอด้วยรอยยิ้ม “ตอนนี้เธออายุยี่สิบปีแล้วใช่ไหม?”

แอนเดรียพยักหน้า "ใช่ค่ะ"

“จงกล้าหาญเมื่อต้องตกหลุมรัก ถ้าทุกอย่างเป็นไปด้วยดี ฉันจะให้สินสอดทองหมั้นเป็นชุดเจ้าสาว”

ใบหน้าของแอนเดรียเปลี่ยนเป็นสีแดงเมื่อพูดถึงเรื่องนั้น เธอสะกิดวิกกี้และพูดว่า “คุณวิกกี้ คุณกำลังพูดเรื่องอะไรของคุณอยู่คะ?”

วิกกี้คำส่งเสียงหัวเราะคิกคักออกมา

เธอกลับมาที่ห้องของเธอด้วยอารมณ์ที่ดีขึ้น หลังจากที่ได้หยอกล้อกับแอนเดรีย ตกดึกเธอก็อ่านหนังสือก่อนเข้านอน

เช้าวันรุ่งขึ้น เธอได้ไปแอบขอให้พ่อบ้านออสบอร์น ตรวจสอบประวัติของโจนาธาน