ท่านประธานจอมเฮี๊ยบกับยัยหวานใจสุดที่รัก นิยาย บท 899

ลิซซี่ดูสวยอย่างเป็นธรรมชาติ เพราะทั้งพ่อและแม่ของเธอก็หน้าตาดีด้วยกันทั้งคู่ ดังนั้นไม่ว่าเธอจะได้มันมาจากใคร เธอก็เป็นคนสวยอยู่ดี

แต่ทว่าลิซซี่ยังคงแอบสนใจกับรูปร่างของเธอ

เนลล์สังเกตเห็นว่าลิซซี่ แอบควบคุมน้ำหนักของเธอเองไปเมื่อเร็ว ๆ นี้ ลิซซี่ไม่ชอบกินเนื้อสัตว์ และจะเลือกกินเฉพาะผักและผลไม้ที่มีแคลอรีต่ำเท่านั้น

เธออดไม่ได้ที่จะถอนหายใจออกมา

เธอรู้ดีว่าความงามไม่ใช่สิ่งสำคัญที่สุดในวัยของลิซซี่ มันจะเป็นเรื่องสำคัญกว่าถ้าเธอสูงขึ้น และทานอาหารที่ดีต่อร่างกาย

ดังนั้นในทุก ๆ มื้อ เนลล์จะพยายามอย่างเต็มที่เพื่อให้ลิซซี่กินเนื้อมากขึ้น

เมื่อลิซซี่เห็นว่าเธอไม่สามารถปิดบังมันได้อีกต่อไป เธอจึงต้องยอมจำใจกินเนื้อที่เนลล์ใส่ไว้ให้ในชามของเธอ

อยู่ ๆ เธอก็รู้สึกสงสัยขึ้นมา เธอจึงถามว่า "แม่คะ คุณพ่อคุยโทรศัพท์กับใครอยู่เหรอคะ?"

เนลล์มองเธอ และพูดเบา ๆ ว่า "เด็ก ๆ ไม่ควรยุ่งเรื่องของผู้ใหญ่นะจ๊ะ"

ลิซซี่พูดออกมา "โอ้"

จากนั้นเธอก็กลืนอาหารเข้าปากอย่างรวดเร็ว พลางพูดว่า “หนูอิ่มแล้วค่ะ”

วีมอนด์น้อยที่เป็นผู้ติดตามของเธอ ทันทีที่พี่สาวกินเสร็จ เขาก็ไม่ยอมกินต่อเช่นกัน

เขาทำท่าทีเลียนแบบลิซซี่และวางชามลง ก่อนจะพูดด้วยน้ำเสียงที่ไร้เดียงสาว่า "แม่ ผมก็อิ่มแล้วเหมือนกัน"

เนลล์มองดูเด็กโตและเด็กน้อย อย่างรู้สึกหมดหนทาง

เธอหยิบผ้าเช็ดปากเช็ดปากพลางพูดว่า “ถ้าอิ่มแล้วก็ไปเล่นกันเถอะ”

เด็กทั้งสองคนส่งเสียงเชียร์ราวกับว่าพวกเขาได้รับการอภัยโทษ พวกเขารีบวิ่งไปที่ห้องเด็กเล่นที่ด้านหลังทันที

เนลล์มองตามแผ่นหลังของพวกเขาที่กำลังวิ่งไป เธอหุบยิ้ม และส่ายหัวออกมาอย่างช่วยไม่ได้

เธอนั่งอยู่คนเดียวที่โต๊ะอาหาร และมองดูโต๊ะที่เต็มไปด้วยอาหารเลิศรส แต่ทว่าเธอกลับไม่ค่อยรู้สึกหิวสักเท่าไร

เธอหันกลับมา และเห็นว่ากิดเดียนกำลังยืนหันหลังให้กับเธอ ขณะที่เขายังคุยโทรศัพท์อยู่

คิ้วของเนลล์ขมวดเข้าหากันเล็กน้อย

แม้ว่าเกรกอรีจะไม่ได้อธิบายว่าเขาโทรมาทำไมในก่อนหน้านี้ แต่สัญชาตญาณของเธอ ก็บอกกับเธอว่ามันต้องเป็นเรื่องใหญ่แน่ ๆ

ไม่อย่างนั้น คนที่หยิ่งยโสอย่างเกรกอรี คงจะไม่โทรมาขอความร่วมมือกับกิดเดียนแน่ ๆ

เมื่อเธอคิดพิจารณาถึงเรื่องนี้ คิ้วของเธอก็ขมวดเข้าหากันอีกครั้ง นั้นเป็นเพราะเธอรู้สึกไม่ค่อยสบายใจมากขึ้น

ไม่นานหลังจากนั้น กิดเดียนก็วางสายลง

เนลล์เอ่ยถามตอนที่เขาเดินกลับเข้ามาว่า "เป็นยังไงบ้างคะ? เขาต้องการอะไรจากคุณ?"

กิดเดียนชำเลืองมองเธอเล็กน้อย ก่อนจะคืนโทรศัพท์ให้เธอแล้วพูดว่า "ไว้ค่อยคุยกัน หลังจากที่เรากินข้าวเสร็จ"

เนลล์รู้สึกกระอักกระอ่วน

เธออยากรู้อยากเห็นจนทนไม่ไหว แต่เมื่อเขาพูดอย่างนั้นแล้ว เธอจึงไม่ได้ถามอะไรเพิ่มเติม และทานอาหารเย็นของเธออย่างว่าง่าย

หลังจากทานอาหารเย็นเสร็จ เนลล์ก็ขอให้พี่เลี้ยงดูแลเด็ก ๆ ทั้งสองคนในห้องเด็กเล่น จนถึงเวลาอาบน้ำและนอนหลับ

จากนั้นเธอก็กลับไปที่ห้องนอนของเธอพร้อมกับกิดเดียนที่ชั้นบน

ทันทีที่เขาเข้าไปในห้องนอน กิดเดียนก็พูดขึ้นมาว่า "เกรกอรีโทรมาขอให้ผมร่วมมือกับเขา เขาบอกว่าพบตัวคนที่ทำให้เครื่องบินตก และคนที่ตามล่าคุณแล้ว"

เนลล์ตกใจมาก!

ดวงตาของเธอเบิกกว้างด้วยความไม่เชื่อ

ตั้งแต่เหตุการณ์เครื่องบินตก และหลังจากที่เธอกับแนนซี่กลับมาได้อย่างปลอดภัย เธอก็ได้ส่งคนจำนวนมากกลับไปที่นั่น เพื่อค้นหาว่าใครคือผู้บงการที่อยากจะให้พวกเธอตาย

แต่กลุ่มคนที่เธอส่งไปทีละคนก็เหมือนก้อนหินที่จมลงสู่ก้นมหาสมุทร เธอไม่เคยได้ข่าวคราวอะไรกลับมาเลย

ในที่สุด พวกเขาก็พบข้อมูลเล็กน้อย เกี่ยวกับตำแหน่งของฆาตกรที่ไล่ล่าเธอ