ต้องบอกว่าเรื่องนี้ถือว่าเป็นเรื่องใหญ่ และเป็นสิ่งที่พวกเขาไม่สามารถแก้ไขได้ในทันที
หลังจากผ่านไปได้พักใหญ่ กิดเดียน ลีย์ก็พูดขึ้นมาว่า "เอาล่ะ ผมขอคิดดูก่อนแล้วกัน ผมจะให้คำตอบกับคุณในภายหลัง"
ดูเหมือนว่าเกรกอรีจะไม่ได้คาดหวังว่ากิดเดียนจะตัดสินใจได้ในทันที
เขาจึงพยักหน้าและพูดว่า “ผมได้จัดห้องพักไว้สำหรับพวกคุณทั้งสองคนที่ชั้นบนแล้ว หลังจากที่ทานอาหารเย็นเสร็จแล้ว เชิญพวกคุณพักผ่อนกันตามอัธยาศัยได้เลยนะ และถ้าหากว่าต้องการอะไรเพิ่มเติมก็บอกกับผมมาได้เลย”
หลังจากหยุดไปครู่หนึ่ง เขาก็พูดเสริมว่า “แม้ว่าเราจะมีความแค้นต่อกันมากมายในอดีต แต่ได้โปรดช่วยคิดถึงตอนที่ผมเคยช่วยเนลล์เอาไว้ และช่วยคิดทบทวนอีกครั้งด้วยเถอะนะ”
กิดเดียนเหลือบตามองเขา
แววตานี้มีความลับของการชิงดีชิงเด่นของชายทั้งสองคนซ่อนเอาไว้อยู่
ในที่สุดพวกเขาก็เลือกที่จะมองข้ามมันไป กิดเดียนพูดด้วยน้ำเสียงแผ่วเบาว่า “ก็ได้”
ทั้งคู่เดินขึ้นไปชั้นบนด้วยกัน
ไม่ต้องพูดถึงเลยว่า อาหารค่ำในเย็นวันนั้นก็ถูกเสิร์ฟที่คฤหาสน์ด้วย
เกรกอรีสั่งให้คนทำอาหารเลี้ยงพวกเขา พร้อมกับเปิดไวน์ชั้นดีมาสองขวด
ที่โต๊ะทานอาหารค่ำ เขายังทำหน้าที่ต้อนรับ และสนทนากับพวกเขาอย่างสนุกสนานเต็มที่
แต่เนลล์กลับไม่สามารถบอกได้ว่าเธอรู้สึกไม่มีความสุขเป็นอย่างมาก หรือพูดอีกอย่างหนึ่งก็คือ เธอรู้สึกหดหู่มาก
เธอไม่รู้ว่าทำไมเธอถึงได้รู้สึกแบบนี้ ในครั้งนี้ที่เขาได้เรียกเธอและกิดเดียนให้มาหา เพื่อจัดการกับสมาคมจีน มันจึงทำให้เธอรู้สึกกังวลใจอยู่เล็กน้อย
ท้ายที่สุด ดูเหมือนว่าเรื่องนี้จะไม่ใช่เรื่องเร่งด่วนอะไร แต่ตอนที่ได้ฟังน้ำเสียงของเขาทางโทรศัพท์ ตอนที่เขาได้โทรมาในก่อนหน้านี้ ฟังเหมือนกลับว่ามันเป็นเรื่องที่เร่งด่วนมาก
เหมือนเขากำลังปิดบังอะไรบางอย่างกับเธอ
ทันทีที่ความคิดนี้ผุดขึ้นมาในใจของเธอ เธอก็หยุดคิดเรื่องนี้ไม่ได้
หลังจากทานอาหารเย็นเสร็จ เนลล์ได้ปฏิเสธที่จะออกไปเดินเล่น เธอหันหลังกลับไปที่ห้องเพื่อพักผ่อนกับกิดเดียน
ทันทีที่เข้ามาในห้อง เนลล์ก็พูดว่า "ฉันรู้สึกไม่ค่อยดีเลยค่ะ"
กิดเดียนมองมาที่เธอ เขามีท่าทีค่อนข้างสบายตอนที่ถามเธอว่า "คุณหมายความว่ายังไง?"
เนลล์ขมวดคิ้ว และตอบด้วยน้ำเสียงเรียบ ๆ ว่า “เขากำลังปิดบังบางอย่างกับเรา”
กิดเดียนยิ้มออกมาทันที หลังจากที่ได้ฟังคำพูดนั้น
เขาเอื้อมมือออกไป พลางรวบผมที่ยุ่งเล็กน้อยของเธอด้วยความรัก ขณะที่พูด “บอกผมมาสิ”
เนลล์ไม่ได้สังเกตแววตาและคิ้วที่ขมวดของเขา
“ฉันรู้สึกว่าเขาไม่ได้บอกเรื่องทุกอย่างกับเราทั้งหมด คุณลองคิดดู สมาคมจีนเริ่มทำสงครามกับกองทัพทหารมังกร และองค์กรนกหงส์หยกมาเป็นเวลากว่าสี่ปีแล้ว ในตอนนั้นแม้ว่าสมาคมจีนจะมีการเคลื่อนไหวหลายครั้ง แต่เขากลับไม่กระตือรือร้นที่จะกลับไปหาพักพวกของเขาในทันที”
“ทั้งสององค์กรต่อสู้กันมาเป็นเวลาหลายปีแล้ว และพวกเขาจะต้องกลับมาแก้แค้นคนที่เคยทำร้ายพวกเขาในอดีตแน่ ๆ”
“แต่ตอนนี้เขากลับมีความกระตือรือร้นมาก ฉันว่าไม่ใช่เป็นเพราะเขาอยากจะกำจัดสมาคมจีนในตอนนี้หรอก ฉันว่าเขามีเหตุผลอื่นอีกอยู่แน่ ๆ”
พอกิดเดียนได้ฟังแบบนั้นแล้ว เขาถึงกับหัวเราะเบา ๆ ออกมา
“คุณเดาพลาดไปแค่นิดเดียว”
"อะไรนะ?"
เนลล์รู้สึกสับสนเล็กน้อย
กิดเดียนพูดว่า "เขาบอกว่า วิกกี้ โทมัส ถูกจับตัวไป"
เนลล์มองเขาพลางกะพริบตาปริบ ๆ
เธอไม่รู้ว่า วิกกี้ โทมัสคือใคร ย้อนกลับไปในตอนนั้น ตอนที่เธอยังอยู่ในกองทัพทหารมังกร เธอก็ไม่เคยเห็นหรือได้ยินชื่อของคน ๆ นี้จะเกี่ยวพันกับเกรกอรีเลย
ดังนั้นเมื่อเขาเอ่ยถึงชื่อนี้ขึ้นมา เธอจึงสันนิษฐานว่า เขาคงจะพูดชื่อของผู้หญิงคนหนึ่งขึ้นมามั่ว ๆ เท่านั้น
นอกเสียจากว่าจะมีสักครั้งที่เขาพูดถึงชื่อนี้ขึ้นมา แต่นี่เกรกอรีก็ไม่เคยพูดถึงเลย
เมื่อเธอฟังที่กิดเดียนพูด ดูเหมือนว่าทั้งสองจะมีความสัมพันธ์ที่ไม่มีใครรู้มาก่อน?
กิดเดียนมองดูท่าทางงุนงงของเธอ และหัวเราะออกมาอีกครั้ง
“วิกกี้ โทมัส คือผู้หญิงที่เติบโตมาพร้อมกับเกรกอรี พวกเขาเป็นคู่รักกันในวัยเด็ก”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ท่านประธานจอมเฮี๊ยบกับยัยหวานใจสุดที่รัก