ท่านประธานจอมเฮี๊ยบกับยัยหวานใจสุดที่รัก นิยาย บท 913

ตั้งแต่วินาทีที่วิกกี้ได้รับการช่วยเหลือ เกรกอรีก็ไม่ทิ้งเธอเลย แม้แต่ตอนที่หมอเข้ามาตรวจร่างกายให้เธอ

พวกเขารู้ดีว่าตอนนี้เกรกอรีที่รู้สึกหลงทางและเป็นกังวล มันเป็นความรู้สึกที่พวกเขาไม่อาจจะเข้าใจได้ ดังนั้นพวกเขาจึงไม่ต้องการที่จะถาม

วิกกี้พูดกับเขาเป็นครั้งคราว เธอบอกว่าเธอสบายดีและต้องการที่จะพักผ่อน เธอบอกให้ทุกคนไม่ต้องเป็นห่วง และให้พวกเขากลับห้องของตัวเองไปเพื่อพักผ่อนเช่นกัน

หมอได้ให้ยาวิกกี้ทานก่อนนอน และเธอจะต้องทานยาอีกครั้งหนึ่งในตอนเช้า เมื่อเขาพูดจบเขาก็เดินออกไป

มีเพียงเกรกอรีและวิกกี้ที่อยู่ในห้อง

เขานั่งลงข้างเตียงและจับมือเธออย่างอ่อนโยน เขาจ้องมองเธอในขณะที่เขารู้สึกว่าหัวใจของเขากำลังเจ็บปวด

สวรรค์รับรู้ และในตอนนี้เกรกอรีเองก็ได้รู้ว่าวิกกี้สำคัญกับเขามากแค่ไหน

ตลอดเวลาที่เขาได้วางแผนอย่างพิถีพิถัน มีเพียงเขาเท่านั้นที่รู้ว่าเขารู้สึกกลัวมากแค่ไหน

เขากลัวว่าเขาจะไม่มีวันได้พบเธออีก เขากลัวว่าจะมีบางอย่างเกิดขึ้นกับเธอและจะทำให้เขาต้องพบเธอด้วยร่างที่ไร้วิญญาณ

แต่การได้เห็นเธอนอนอยู่ตรงหน้าอย่างปลอดภัย มันทำให้เขารู้สึกขอบคุณ

ขอบคุณที่สวรรค์ได้ส่งเธอกลับมาหาเขา

ตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป เขาจะไม่หยิบยกอดีตขึ้นมาพูดอีกและความขุ่นเคืองทั้งหมดที่พวกเขาเคยมี เขาจะไม่ยึดติดกับมันอีกต่อไป

เขาจะหวงแหน และปกป้องเธอเพื่อไม่ให้มีอันตรายใด ๆ เกิดขึ้นกับเธออีก

เกรกอรีนั่งอยู่ข้าง ๆ วิกกี้ ในขณะที่เขาครุ่นคิดอย่างเงียบ ๆ

เช้าวันรุ่งขึ้น…

เนลล์ตื่นขึ้นมาอย่างสดใสในตอนเช้าตรู่ เมื่อเธอมาถึงที่ห้องโถงของอาคารหลัก เธอก็ได้รับการต้อนรับจากพ่อบ้านออสบอร์นเป็นอย่างดี

เธอทักทายเขาอย่างร่าเริง “อรุณสวัสดิ์ค่ะ พ่อบ้านออสบอร์น”

พ่อบ้านออสบอร์นเองก็ชอบเนลล์มากเช่นกัน ถึงแม้ว่าเขาจะไม่รู้จักเธอดีก่อนหน้านี้ เขารู้เพียงแค่ว่า ตระกูลลีย์และเกรแฮมไม่ได้มีปฏิสัมพันธ์ที่ดีต่อกันมากนัก

เนื่องจากนายน้อยของเขาเป็นทายาทของเกรแฮม เขาจึงไม่เคยมีความคิดเห็นที่ดีเกี่ยวกับตระกูลลีย์เลย

ในความเป็นจริง พวกเขาเป็นเหมือนนายน้อยและคุณโทมัส พวกเขาเป็นคนใจดีอย่างแท้จริง

พ่อบ้านออสบอร์นจึงละทิ้งอคติที่เขาเคยมีต่อลีย์ไป และกล่าวทักทายเธออย่างอบอุ่น

เขาหัวเราะและพูดว่า “อรุณสวัสดิ์ครับคุณนายลีย์ คุณมาเยี่ยมคุณวิกกี้แต่เช้าเลยเหรอครับ?”

เนลล์พยักหน้า “ใช่แล้ว เธอตื่นหรือยังคะ?”

พ่อบ้านออสบอร์นยิ้มด้วยดวงตาที่เป็นประกายและตอบเธอว่า “ใช่ครับ เธอตื่นแล้ว ตอนนี้เธอกำลังพักผ่อนอยู่ในห้องกับนายน้อย”

เนลล์มองขึ้นไปและยิ้ม “ถ้าเช่นนั้น ฉันไม่ควรจะเข้าไปในตอนนี้ใช่ไหม?”

เพราะนั่นอาจจะทำให้เธอต้องเข้าไปเห็นในสิ่งที่เธอไม่ควรจะเห็น

พ่อออสบอร์นดูเหมือนจะเข้าใจความหมายที่ซ่อนเร้นภายในคำพูดของเธอ เขายิ้มและตอบว่า “เปล่าเลย เชิญทางนี้ครับ”

เนลล์รู้สึกโล่งใจ “ขอบคุณค่ะ ฉันจะขึ้นไปเดี๋ยวนี้”

"เชิญครับ”

เนลล์เดินไปยังห้องของวิกกี้

เธอเคาะประตู ก่อนที่เสียงของชายหนุ่มจะตอบกลับมาว่า “เข้ามาสิ”

เมื่อเธอผลักประตูและเดินเข้ามา เธอก็เห็นว่าวิกกี้กำลังนั่งอยู่บนเตียงในขณะที่เกรกอรีกำลังป้อนยาเธออยู่