เกรกอรีเองก็รู้สึกเหมือนกับวิกกี้
ก่อนหน้านี้เมื่อวิกกี้ได้หายตัวไป เขาจำเป็นต้องการยุติความบาดหมางกับตระกูลฟลินเดอร์เอาไว้ก่อน มันคงไม่แปลกที่เขาควรจะรู้สึกระมัดระวัง และไม่เป็นมิตรกับชายผู้นี้
ขณะที่เขานั่งอยู่ที่นี่ อาจจะเป็นเพราะสภาพแวดล้อมรอบ ๆ หรืออีกฝ่ายที่ดูถ่อมตัวมากเกินไป จนเขาไม่ได้รู้สึกโกรธเลย
เจฟฟ์ยิ้มออกมาและพูดว่า “คุณดูเหมือนพ่อของคุณเลย”
วิกกี้ตกใจเล็กน้อย
“คุณรู้จักพ่อของฉันเหรอคะ?”
“อืม ผมรู้จัก”
เจฟฟ์พยักหน้า พลางมองออกไปนอกหน้าต่าง ที่ตอนนี้เริ่มมีฝนตกปรอย ๆ ลงมา
ฝนตกปรอย ๆ ในฤดูใบไม้ร่วง ได้เพิ่มความรู้สึกเศร้าหมองให้กับวิวทิวทัศน์
เขาหรี่ตาลงและพูดกับเธอเบา ๆ ว่า “เขาเคยทำงานให้กับผมมาสิบห้าปีแล้ว เราเป็นเพื่อนสนิท และเหมือนกับเป็นพี่น้องร่วมสายเลือดเดียวกัน”
วิกกี้ขมวดคิ้ว
สัญชาตญาณของเธอกำลังบอกเธอว่า เขากำลังจะบอกเล่าเรื่องราวที่ไม่เคยได้บอกใครมาก่อน
ตามที่คาดไว้ เธอได้ยินเสียงเขาถอนหายใจ
“น่าเสียดายที่เขาจากไปเมื่อตอนที่เขายังหนุ่มยังแน่น ผมไม่ได้เห็นหน้าเขา ก่อนที่เขาจะจากไปด้วยซ้ำ”
วิกกี้ถามว่า “คุณบอกว่าเขาทำงานให้คุณอย่างงั้นเหรอคะ? คุณคือใคร? แล้วเขาเป็นใครเหรอคะ? คุณทั้งคู่มีตำแหน่งอะไรในตระกูลฟลินเดอร์? แล้วเขาตายได้ยังไงคะ?”
คำถามมากมายของวิกกี้ ทำให้เจฟฟ์สะดุ้งเล็กน้อย จากนั้นเขาก็เริ่มผ่อนคลายและเผยยิ้มออกมา
“ผมรู้ว่าคุณมีคำถามอยู่ในใจมากมาย แต่คุณไม่จำเป็นต้องรีบร้อนหรอก เพราะว่าผมมีเวลาให้คุณทั้งวัน คุณค่อย ๆ ถามผมทีละข้อก็ได้”
เมื่อเขาพูดแบบนี้ออกมา ทั้งวิกกี้และเกรกอรีต่างก็ตกใจ
ตอนแรกมันก็เป็นแค่การคาดเดา แต่หลังจากที่เขาพูดแบบนี้ออกมาแล้ว ความสงสัยของพวกเขาก็กลายเป็นความจริง
ใบหน้าของเจฟฟ์ยังคงเปื้อนไปด้วยรอยยิ้ม เขาดูเหมือนจะอายุรุ่นราวคราเดียวกันกับเกรกอรี แต่ด้วยเหตุผลบางอย่าง เมื่อแววตาอันอบอุ่นคู่นั้นได้จ้องมองมาที่เขา เขากลับรู้สึกว่าแววตาคู่นั้นเป็นของผู้เฒ่าที่ล่วงลับไปแล้วสองสามพันปี
เขายิ้มและพูดว่า “พ่อของคุณเป็นใคร ในเมื่อตอนนี้คุณก็รู้แล้วว่าผมเป็นใคร ดังนั้นผมจึงแน่ใจว่าคุณน่าจะเดาได้ไม่ยากว่าเขาเป็นใคร”
วิกกี้ขมวดคิ้ว
“ผู้ช่วยที่เชื่อถือได้ของคุณเหรอคะ?”
"ทายได้ไม่เลวนะ"
เขาหยุดจิบชาและพูดต่อ “เขาเป็นส่วนหนึ่งของครอบครัว ฟลินเดอร์เช่นกัน ชื่อของเขาคือ ทริสตัน ฟลินเดอร์ เขาอยู่เคียงข้างผมตั้งแต่เด็กจนโต ผมปฏิบัติต่อเขาเหมือนเป็นลูกชายและเพื่อน ทุกสิ่งที่เขาเรียนรู้ถูกสอนโดยผมโดยตรง ตอนแรกผมคิดว่าเขาจะคอยอยู่เคียงข้างผม ดูแลและคอยจัดการเรื่องต่าง ๆ ซื่อสัตย์ต่อผม แต่สุดท้ายเขาก็ได้พบกับแม่ของคุณ”
“การแต่งงานทุกครั้งในตระกูลฟลินเดอร์จะต้องได้รับการอนุมัติจากครอบครัวเท่านั้น แต่แม่ของคุณไม่ได้มีพื้นเพของครอบครัวที่ดี ครอบครัวของเราจึงไม่เห็นด้วยที่พวกเขาจะแต่งงานกัน เขาจึงหนีไปอยู่กับแม่ของคุณ”
เขาพูดไปแล้วก็ยิ้มเจื่อน ๆ ไป
“อย่างที่รู้ ๆ กันว่า วัยรุ่นมักจะกล้าได้กล้าเสีย และเลือดร้อนอยู่เสมอ ผมเดาว่าเขาคงจะหุนหันพลันแล่น เมื่อผมส่งคนไปตามหาเขา และก็อย่างที่ผมได้คาดเอาไว้ เขาซ่อนตัวได้ดีมาก ผมจึงหาเขาไม่เจอ”
“ผมใช้เวลาตามหาเขาประมาณสามถึงห้าปี ก่อนที่เราจะพบตัวเขาในที่สุด แต่ช่างน่าเสียดายที่เราพบว่าเขาเสียชีวิตไปแล้วเนื่องจากความเจ็บป่วย”
วิกกี้ขมวดคิ้ว
ด้วยเหตุผลบางอย่าง ทำให้เธอรู้สึกเหมือนมีอะไรบางอย่างไม่ถูกต้อง
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ท่านประธานจอมเฮี๊ยบกับยัยหวานใจสุดที่รัก