ท่านประธานจอมเฮี๊ยบกับยัยหวานใจสุดที่รัก นิยาย บท 936

ในขณะที่เขาเดินทางไปยังประเทศจีน และผ่านหมู่บ้านเล็ก ๆ เขาได้ยินมาว่ามีผู้เชี่ยวชาญคนหนึ่งในหมู่บ้านเล็ก ๆ นั้นที่ชอบสะสมโบราณวัตถุ ถึงแม้ว่าผู้เชี่ยวชาญคนนั้นเขาจะมีอายุถึงเก้าสิบปีเศษ แต่ร่างกายของเขาก็ยังคงแข็งแรง ในช่วงวัยรุ่นเขาได้ออกเดินทางไปทั่วโลกเพื่อเก็บรวบรวมวัตถุโบราณ เมื่อเขาโตขึ้นก็ไม่อยากอาศัยอยู่ในเมืองเพราะอากาศที่นั่นค่อนข้างแย่ เขาจึงย้ายไปอยู่ในชนบทพร้อมกับหลานสาว

เนื่องจาก เจมส์ มาร์ค เขาได้ทำการวิจัยเกี่ยวกับศิลปสมัยโบราณ เขาจึงถือได้ว่าสิ่งนั้นเป็นโบราณวัตถุ ดังนั้นเขาจึงเดินทางไปเยี่ยมผู้เชี่ยวชาญคนนั้น และต้องการที่จะไปดูวัตถุโบราณอีกสองสามอย่างที่เขาสนใจ

ผู้เชี่ยวชาญไม่ได้เพิกเฉยหรือปฏิเสธเขาแต่อย่างใด แต่กลับต้อนรับเขาอย่างอบอุ่น พร้อมกับนำสิ่งดี ๆ ทั้งหมดที่เขามีออกมาและปล่อยให้เขาชมมันอย่างสนุก

ชายสูงอายุคนนั้นเป็นชายที่มีชื่อเสียงบนเส้นทางนี้ ดังนั้นเขาจึงไม่กังวลเลยว่าเจมส์จะขโมยของ ๆ เขาหลังจากที่ดูเสร็จ เมื่อเจมส์ดูเสร็จแล้วเขาก็เก็บของทั้งหมดกลับคืนไป

หลังจากนั้นเขาก็ยิ้มและเชิญเจมส์ทานอาหารก่อนที่ จะไปส่งเจมส์

ในขณะเดียวกันนั้นเองที่ เจมส์ มาร์คได้เห็นหยกอาถรรพ์

จากที่เขาพูดหยกอาถรรพ์ถูกวางไว้ในที่ที่ไม่ได้เด่นชัดสักเท่าไร หรือสามารถพูดได้เลยว่ามันถูกโยนลงบนโต๊ะผสมกับของราคาถูกชิ้นอื่น ๆ

สิ่งทั้งหมดเหล่านั้นดูเหมือนกับว่าพวกเขาเพิ่งขุดมันขึ้นมาจากดิน และยังคงมีกลิ่นสาบดินและคาบสกปรกติดอยู่เหมือนกันกับหยกอาถรรพ์นั้น

ไม่แน่ใจว่าชายชราคนนั้นเขาเซ่อซ่า ไม่ได้ตระหนักถึงคุณค่าของหยกอาถรรพ์หรือว่าเขาไม่สนใจในสิ่งเหล่านั้น มันถูกทิ้งไว้อย่างนั้นโดยที่ยังเช็ดโคลนไม่สะอาด

เจมส์เหลือบไปเห็นมันตอนที่เขากำลังจะจากไป และถึงแม้ว่าเขาอยากจะดูมันให้ละเอียดมากกว่านี้ แต่เครื่องบินของเขากำลังจะออกบิน ดังนั้นเขาจึงไม่สามารถอยู่ที่นั่นได้อีกต่อไป

นอกจากนั้น ชายชราไม่มีเจตนาที่จะรั้งเขาให้อยู่ที่นั่นต่อ ดังนั้นเขาจึงต้องจากไปโดยไม่ข้ามเส้น

ด้วยเหตุนี้เขาจึงทำได้เพียงแค่ชำเลืองมองเท่านั้น ดังนั้นเขาจึงไม่แน่ใจได้หนึ่งร้อยเปอร์เซ็นต์ว่าสิ่งนั้นคือ

หยกอาถรรพ์หรือไม่

ในตอนนี้ เขาตัดสินใจลองทำดูแล้วยื่นเบาะแสนี้ให้กับเกรกอรี

เกรกอรีนิ่งเงียบไปสองสามวินาทีหลังจากได้ยินเขาออกมา

เขามองไปที่เจมส์และถามว่า “ชายชราที่คุณพูดถึงนี้เขามีชื่อว่าอะไร”

เจมส์ตอบว่า “ชื่อของเขาคือ บรู๊คส์ แต่ผมไม่แน่ใจเกี่ยวกับชื่อจริงของเขา ผมแค่รู้ว่าเขามีชื่อเล่นว่า ผู้อาวุโสเฮาด์บรู๊คส์ คนที่ไม่คุ้นเคยจะเรียกเขาแบบนั้น แม้แต่เด็กที่เคารพเขาก็ยังเรียกเขาว่า คุณลุงบรู๊คส์”

เกรกอรีพยักหน้า

"ผมเข้าใจ ผมขอขอบคุณสำหรับข้อมูลของคุณ หลังจากที่ตรวจสอบเสร็จผมจะติดต่อคุณกลับไป หากคุณมีอะไรที่จะขอให้ผมช่วย คุณสามารถบอกกับผมได้โดยตรง”

เจมส์ลุกขึ้นยืนอย่างรวดเร็วและแสดงการขอบคุณ

“ขอบคุณครับ คุณเกรแฮม อย่าพูดว่าเป็นคำขอเลย มันเป็นเกียรติอย่างยิ่ง ถ้าหากว่าผมสามารถยื่นมือเข้าไปช่วยคุณได้”

ริมฝีปากของเกรกอรีโค้งขึ้น แต่เขาไม่ได้สนใจกับคำชมนั้น

หลังจากที่เขาสั่งให้มิสเตอร์ออสบอร์นส่งเจมส์ออกไปแล้วเขาก็ได้ไปคุยกับวิกกี้

“จากที่เขาพูด อะไรคือเรื่องจริง อะไรคือเรื่องโกหก? เธอคิดว่าอย่างไร?"

วิกกี้เงียบไปครู่หนึ่ง แล้วเธอก็พูดว่า “ฉันไม่คิดว่าเขาจะโกหกเรา เขาดูเป็นคนจริงใจ ฉันได้ยินเรื่องของเขาเมื่อเร็ว ๆ นี้ว่า เขามีพฤติดรรมที่ดี นอกจากนี้เขาไม่กล้าโกหกนายหรอกว่าเบาะแสนี้จริงหรือเท็จ”

เธอหยุดก่อนที่จะหัวเราะออกมา "แล้วใครจะรู้ล่ะ? เราจะรู้ได้ก็ต่อเมื่อเราไปที่นั่นและดูสิ่งเหล่านั้น”

เกรกอรีพยักหน้า “วันพรุ่งนี้เราจะไปเมืองจีนกัน”