ท่านประธานจอมเฮี๊ยบกับยัยหวานใจสุดที่รัก นิยาย บท 944

ถึงแม้ว่าเนลล์จะไม่ได้พูดถูกต้อง แต่เธอก็ยังคงเดาถูกเกือบทั้งหมด

มันถูกกำหนดไว้แล้วเหรอ?

เมื่อชายชราครุ่นคิด เขาก็ถอนหายใจยาวและเงียบลง เขายังคงสูบยาสูบต่อไปอย่างน่าเบื่อหน่าย

เนลล์มองดูเขาและเห็นว่า คุณปู่บรู๊คส์ที่นิ่งเงียบดูเครียดขึ้นกว่าเดิม เมื่อเธอได้เห็นร่างกายที่โค้งงอด้วยความชราภาพของเขา จึงทำให้เขาดูน่าสงสารเล็กน้อย

หลังจากนั่งอยู่ครู่หนึ่ง เธอก็ลุกขึ้นยืน

“นี่ก็ดึกมากแล้ว ฉันจะไม่รบกวนเวลาพักผ่อนของคุณปู่ ฉันหวังว่าคุณจะเก็บเรื่องนี้ไปคิดดู ฉันรู้ว่าคุณไม่ใช่คนเลว ถึงแม้ว่ามันจะไม่ใช่เพื่อการสะสมกรรมดีแต่มันก็ไม่ใช่สิ่งที่ถูกต้อง เพราะคุณไม่สามารถนั่งดูคนตายลงไปต่อหน้าต่อตาได้ อีกอย่างหนึ่ง เราเองก็เป็นหลานของเพื่อนเก่าคุณเช่นกัน ฉันจะไม่ทำให้เรื่องมันยุ่งยากและฉันก็จะไม่บังคับคุณ ฉันเพียงแค่หวังว่าคุณจะคิดทบทวนเกี่ยวกับมันดูอีกครั้งและกลับมาหาเราหลังจากที่คุณพิจารณาอย่างถี่ถ้วนแล้ว และถ้าหากว่าคุณต้องการความช่วยเหลือจากเรา เราก็จะไม่ปฏิเสธ”

เนลล์โค้งตัวลงเล็กน้อยก่อนจะหันหลังเดินจากไป

จากนั้นเงาของหญิงสาวก็ค่อย ๆ หายไปจากหน้าประตู

ในขณะที่คุณปู่บรู๊คส์ยังคงสูบยาต่อ เขาก็มองดูเงาที่ลับตาไปด้วยดวงตาที่ขุ่นมัว จนกลายเป็นสีแดง

ในไม่ช้า เขาก็หัวเราะเยาะกับตัวเอง

“โอ้ เจด…ดูสิ เธอดูเหมือนคุณมาก เธอฉลาดจริง ๆ ช่างน่าสงสาร!”

ชายชราถอนหายใจและส่ายหน้า ในที่สุดเขาก็ลุกขึ้นยืนและกลับไปที่ห้องนอน

เนลล์และพวกเขาได้เช่าบ้านไร่ภายในหมู่บ้าน เพื่อพักอยู่ที่นั่นเป็นเวลาหนึ่งคืน

เวลากลางคืนเช่นนี้ไม่มีที่ไหนที่พวกเขาสามารถไปได้ ในตอนแรกพวกเขาคิดว่า พวกเขาจะสามารถแก้ไขปัญหาได้ภายในเวลาเพียงแค่วันเดียว ดังนั้นพวกเขาจึงเดินทางมาที่นี่โดยไม่ได้เตรียมกระเป๋าเดินทางติดมาด้วย

พวกเขาพบว่าเหตุการณ์ทั้งหมดไม่ได้ง่ายอย่างที่พวกเขาคิดเอาไว้ ที่นี่ไม่มีโรงแรมหรือโรงเตี๊ยมภายในหมู่บ้านเลย

แต่ข้อดีก็คือ ผู้คนที่นี่รู้ว่าพวกเขาเป็นคนที่ร่ำรวยที่มาจากเมืองใหญ่ ตราบใดที่พวกเขายินดีจ่าย พวกเขาก็จะไม่ขาดแคลนที่พัก ถึงแม้ว่าสภาพของที่พักจะค่อนข้างแย่ก็ตาม

แต่พวกเขาก็ไม่มีทางเลือกอื่น

จากนั้นพวกเขาก็ไปอาบน้ำก่อนที่พวกเขาจะเข้านอนอย่างไม่เต็มใจ

เนลล์ตื่นขึ้นมาตอนเจ็ดโมงเช้าในเช้าวันรุ่งขึ้น

ในหมู่บ้านมีไก่หลายตัว และพวกมันก็เริ่มขันในช่วงเวลาตอนตีสี่หรือตีห้า เนื่องจากว่าเนลล์ไม่คุ้นเคยกับสถานที่ ดังนั้นเธอจึงนอนหลับได้ไม่สบาย กิดเดียนจึงยกมือขึ้นปิดหูให้เธอเพื่อที่เธอจะได้นอนต่ออีกสักสองสามชั่วโมง

เมื่อเธอตื่นขึ้นมา เธอจึงรู้สึกเวียนหัว

วิกกี้และเกรกอรีเองก็นอนหลับได้ไม่สบายเช่นกัน

เกรกอรีนึกถึงเรื่องเมื่อคืนนี้เกี่ยวกับชายชรา ดังนั้นเขาจึงนอนไม่หลับ เช้าวันรุ่งขึ้น เนลล์สัมผัสได้ถึงออร่าอันเยือกเย็นของเขา ราวกับว่าเขาสามารถแช่แข็งใครบางคนได้อย่างง่ายดาย

เนลล์หัวเราะเมื่อเธอมองดู ในขณะที่เธอทานอาหารเช้า เธอเดินเข้ามาและนั่งตรงข้ามเขาและวิกกี้ จากนั้นเธอก็พูดหยอกล้อว่า “อืม ถ้าฉันไม่ได้เห็นสภาพอากาศภายนอก ฉันคงคิดว่ามันเป็นฤดูหนาวแล้ว ทำไมอากาศรอบ ๆ ตัวฉันถึงเย็นยะเยือกเช่นนี้นะ”

วิกกี้รู้ดีว่าเนลล์กำลังพูดถึงอะไร เธอจึงส่งสัญญาณบอกเนลล์ว่าปล่อยเขาเอาไว้จะดีกว่า

เนลล์เข้าใจความหมายของวิกกี้ แต่เธอก็ยังต้องการหยอกล้อเกรกอรีให้มากกว่านี้

"นี่ ฉันถามคุณหน่อย ถ้าหากว่าวันนี้ชายชราไม่ยอมมอบหยกให้กับเรา คุณจะทำยังไง?"

เกรกอรีตักข้าวต้มเข้าปากอย่างไร้อารมณ์ “จับเขามัดเอาไว้ และค้นหามันเอง!”

เนลล์ลิกคิ้วขึ้น

จากนั้นเธอก็ปรบมือ "อื้ม เป็นความคิดที่ดี! ทำไมฉันไม่เคยคิดเรื่องนี้เลยนะ? เขาเป็นชายชราที่อาศัยอยู่ในบ้านหลังใหญ่โต ถ้าหากว่าหยกไม่ได้อยู่ที่เขา มันจะต้องอยู่ที่ไหนสักแห่งในบ้านของเขา! ตราบใดที่เราค้นหาอย่างอดทน เราก็จะพบมันในที่สุด โอ้ เกรกอรี ฉันไม่คิดว่าคุณจะเฉียบขาดเรื่องลักขโมยเช่นนี้ แม้แต่นักธุรกิจธรรมดา ๆ อย่างฉันเองก็ไม่มีวันคิดเช่นนั้นได้...”

ก่อนที่เธอจะพูดจบ เธอก็ได้รับสายตาที่เฉียบคมของเกรกอรี