ท่านประธานจอมเฮี๊ยบกับยัยหวานใจสุดที่รัก นิยาย บท 946
สรุปบท บทที่ 946 เหตุผลอื่น: ท่านประธานจอมเฮี๊ยบกับยัยหวานใจสุดที่รัก
ตอน บทที่ 946 เหตุผลอื่น จาก ท่านประธานจอมเฮี๊ยบกับยัยหวานใจสุดที่รัก – ความลับ ความรัก และการเปลี่ยนแปลง
บทที่ 946 เหตุผลอื่น คือตอนที่เปี่ยมด้วยอารมณ์และสาระในนิยายโรแมนติก ท่านประธานจอมเฮี๊ยบกับยัยหวานใจสุดที่รัก ที่เขียนโดย ต้นเมฆ เรื่องราวดำเนินสู่จุดสำคัญ ไม่ว่าจะเป็นการเปิดเผยใจตัวละคร การตัดสินใจที่ส่งผลต่ออนาคต หรือความลับที่ซ่อนมานาน เรียกได้ว่าเป็นตอนที่นักอ่านรอคอย
จากนั้นพวกเขาก็เหลือบมองไปที่เนลล์ ซึ่งชายชราผู้นั้นกำลังชี้ไปทางเธอ
เนลล์ตกใจและสะดุ้งเล็กน้อย เธอถามเขาว่า “ถ้าอย่างนั้นก็หมายความว่า หยกอยู่กับฟลอร่า หลานสาวของคุณจริง ๆ?”
ใบหน้าของคุณปู่บรู๊คส์ที่เคยร่าเริงก็ทรุดลงในทันที
เขาถอนหายใจยาว
“ใช่ มันอยู่กับเธอ แต่ว่าฉันไม่ได้ให้เธอ เธอแอบเอามันไป”
เนลล์ตกตะลึงเล็กน้อย
“คุณหมายความว่ายังไง?”
คุณปู่บรู๊คส์เย้ยหยัน
“หมายความว่ายังไง? มันจะหมายความว่ายังไงได้อีกล่ะ? เธอเป็นเพียงแค่เด็กเนรคุณที่ฉันเลี้ยงดูเธอมานานหลายปี และฉันคิดว่าเธอจะอยู่เคียงข้างฉันไปจนฉันตาย แต่ใครจะไปรู้ว่า เมื่อเธอได้พบกับผู้ชายคนหนึ่ง เธอก็วิ่งหนีไปกับเขาเธอยังนำสมบัติบางส่วนในบ้านไปด้วย และหยกอาถรรพ์ที่พวกนายอยากได้มากก็ถูกเธอนำไปด้วย เมื่อพวกนายรู้เช่นนี้แล้ว ก็เลิกมาวุ่นวายกับฉันได้แล้ว ไปตามหาเธอแทนเถอะ! และถ้าหากว่าพวกนายตามหาเธอเจอ หยกก็เป็นของพวกนาย แต่ถ้าไม่...”
ชายชราส่ายหน้าและพูดต่อ "หึ หึ...ฉันบอกพวกนายไปหมดแล้ว ถ้าพวกนายยังหาไม่เจอ ก็อย่ามาโทษฉันอีก"
พวกเขาตกตะลึง
เนลล์เงียบไปครู่หนึ่ง จากนั้นเธอก็พยักหน้า
“เอาล่ะ คุณไม่ต้องเป็นห่วง พวกเราจะหามันให้เจอ เราจะแจ้งให้คุณทราบทันที เมื่อเราพบพวกเขาแล้ว”
คุณปู่บรู๊คส์ไม่ได้พูดอะไร
เนลล์และคนอื่น ๆ ลุกขึ้นและกล่าวคำอำลา ก่อนที่พวกเขาจะหันหลังเดินออกไป
หลังจากออกจากบรู๊คส์วิลล่าแล้ว พวกเขาก็ยืนอยู่บนถนนราวกับว่าพวกเขากำลังหลงทาง
สิ่งที่พวกเขาคิดว่าเป็นสิ่งที่แน่นอนกลับหลุดพ้นจากเงื้อมมือของพวกเขาอีกครั้ง ดังนั้นทุกคนจึงอารมณ์ไม่ดี
วิกกี้ถามขึ้นว่า “แล้วตอนนี้ เราควรจะทำยังไง?”
เนลล์ขมวดคิ้วและพูดว่า “แน่นอนว่าเราจะต้องตามหาเธอให้พบ แต่ฉันได้ยินมาว่าฟลอร่าหายไปพักหนึ่งแล้ว คุณปู่บรู๊คส์เองก็ตามหาเธอแต่ก็ไม่เป็นผล ฉันไม่คิดว่าเราจะหาเธอเจอได้ง่าย ๆ และเราก็อยู่ที่นี่ไม่ได้แน่ ๆ ทําไมเราไม่กลับไปที่เมืองหลวงก่อนแล้วค่อยคิดหาทางแก้ไขล่ะ พวกคุณคิดว่ายังไง?”
กิดเดียนไม่มีความคิดเห็นเกี่ยวกับเรื่องนี้
ในทางกลับกันเกรกอรีกลับมีท่าทีที่ไม่พอใจ
ดวงตาของเขามืดมนลงและเสียงของเขาก็เย็นชา
“ผมไม่เห็นด้วย ใครจะรู้ว่าชายชราคนนั้นจะโกหกเราหรือเปล่า”
เนลล์มองเขาและถามว่า “แล้วคุณต้องการอะไร?”
"ค้นบ้านเขา"
เขาหยุดไปครู่หนึ่งในขณะที่เขาครุ่นคิดว่าเขาไม่สามารถเชื่อคำพูดของชายชรา "ผมจะไม่ยอมแพ้จนกว่าผมจะได้ค้นบ้านของเขา"
เนลล์เงียบไปครู่หนึ่ง และในที่สุดเธอก็พยักหน้า
“ก็ได้ เราจะกลับไปค้นบ้านของเขา แต่ยังไม่ใช่ตอนนี้ เราควรจะรอให้ฟ้ามืดก่อน แล้วเราค่อยไปค้นบ้านของเขาตามที่คุณต้องการ แต่ถ้าหากว่าเราไม่พบมัน เราจะต้องไปจากที่นี่ และคิดหาวิธีตามหาฟลอร่าในภายหลัง”
เกรกอรีพยักหน้า
หลังจากที่พวกเขาตกลงกันได้ พวกเขาก็ออกจากสถานที่ไป
ไม่นาน พระอาทิตย์ก็ตกดิน
เงาของทั้งสี่กำลังแอบเข้าไปภายในบรู๊คส์วิลล่า
ในเวลานี้ คุณปู่บรู๊คส์ได้หลับไปแล้ว
เนลล์ย่องเข้าไปในห้องนอนและทำให้ชายชราหมดสติด้วยท่าคาราเต้สับ จากนั้นเธอก็ส่งสัญญาณให้พวกเขาค้นหาบ้านพักอย่างละเอียด
บ้านพักไม่ใหญ่หรือเล็กเกินไป
แต่หยกอาถรรพ์นั้นมีขนาดเล็กมาก ดังนั้นมันจึงไม่ง่ายที่จะหาเจอ
สามคนออกจากห้องนอนและไปดูที่อื่น เนลล์รับผิดชอบในการค้นหาภายในห้องนอน ที่คุณปู่บรู๊คส์นอนตลอดหลายปีที่ผ่านมา
หลังจากที่ค้นหาจนทั่ว เธอก็ไม่พบหยกอาถรรพ์ภายในห้องนอน
จากนั้น สายตาของเธอก็จับจ้องไปที่คุณปู่บรู๊คส์
พูดตามตรง เนลล์ไม่ได้เกลียดชายชราผู้นั้นเลย
คุณปู่บรู๊คส์รีบเดินไปที่ต้นไม้เก่าแก่ริมหมู่บ้าน จากนั้นเขาก็มองไปรอบ ๆ อย่างระมัดระวังก่อนที่เขาจะผิวปาก
ในไม่ช้า เงาดำก็เดินออกมาจากความมืด
คุณปู่บรู๊คส์มองเขาด้วยสายตาเย็นชา "เธออยู่ที่ไหน?"
ชายคนนั้นเยาะเย้ย
“คุณจะรีบร้อนไปทำไมกัน คุณยังไม่ได้มอบมันให้กับผมเลย”
คุณปู่บรู๊คส์มีท่าทีที่เคร่งขรึม
“พาเธอออกมาก่อนแล้วฉันจะมอบมันให้นาย”
ใบหน้าของชายผู้นั้นดูไม่แยแส
“คุณหรือผมกันแน่ที่เป็นคนตั้งเงื่อนไข? ถ้าหากคุณไม่มอบมันมา ผมจะฆ่าเธอทันที!”
เมื่อคำพูดเหล่านั้นจบลง ใครบางคนก็ปรบมือและเดินออกมา
“ช่างน่าตื่นเต้นจริง ๆ! คุณปฏิเสธที่จะบอกพวกเราว่าหยกอาถรรพ์อยู่ที่ไหนก็เพราะแบบนี้นี่เอง!”
ชายชราและชายอีกคนต่างก็ตกใจ เมื่อพวกเขาหันกลับมาและได้เห็นกลุ่มของเนลล์และกิดเดียนเดินออกมาจากเงามืด
ใบหน้าของพวกเขาเปลี่ยนไปโดยสิ้นเชิง
ชายชุดดำหันกลับและรีบวิ่งออกไป ดวงตาของเกรกอรีมืดมนลง ในขณะที่วิ่งตามชายผู้นั้นไป จากนั้นพวกเขาก็หายวับไปในความมืด
เนลล์เดินไปหาคุณปู่บรู๊คส์ด้วยรอยยิ้ม
ชายชราประหลาดใจและชี้ไปที่พวกเขา
“เธอ เธอ…”
เนลล์ยิ้มและพูดว่า "คุณปู่บรู๊คส์ คุณคงแปลกใจมากใช่ไหม? ไม่ต้องรีบร้อน ที่นี่หนาวเกินไป กลับบ้านไปคุยกันก่อนดีกว่า"
ใบหน้าของชายชราดูซับซ้อน แต่สุดท้ายแล้วเขาก็ต้องเดินตามพวกเขากลับไปอย่างไม่เต็มใจ
บทใหม่
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ท่านประธานจอมเฮี๊ยบกับยัยหวานใจสุดที่รัก