ข่าวการตั้งครรภ์ของเนลล์แพร่กระจายออกไปอย่างรวดเร็ว
ครอบครัวลีย์รู้เรื่องนี้จากปากของคนในครอบครัว ส่วนครอบครัวเชลบีก็ได้ยินเรื่องนี้มาเช่นกัน
เกล เชลบีตั้งใจมาหาเธอเป็นพิเศษ หลานสาวและลุงไม่ได้เจอหน้ากัน และติดต่อกันมานานพอสมควร
ในช่วงบ่ายของวันนั้น เดิมทีเนลล์อยากจะให้ลุงของเธออยู่ทานอาหารกลางวันด้วยกัน แต่เกลก็ปฏิเสธ
เขาส่งยิ้มให้กับเธอและมองดูเธอด้วยความรัก
“ฉันเพิ่งจะหาเวลามาเจอเธอได้ แต่ฉันดันมีนัดทานข้าวกลางวันกับเพื่อนในตอนเที่ยง ฉันคงจะจะอยู่ทานอาหารกลางวันกับเธอไม่ได้นะ ดูแลตัวเองด้วย กำลังท้องกำลังไส้ อย่าทำอะไรหักโหมจนเกินไป และถ้าเธอขาดเหลืออะไร ก็โทรหาฉันได้ตลอดเวลาเลยนะ"
เนลล์พยักหน้ารับ และไม่ยื้อเขาอีกต่อไป เธอออกมาส่งเขาด้วยตัวเอง ก่อนจะกลับเข้ามาในบ้าน
เธอไม่ได้คาดหวังว่าหลังจากที่เธอกลับเขาบ้านมา นายท่านลีย์และท่านผู้หญิงควีนตันจะมาเยี่ยมพร้อมกับ จีน ลีย์ คุณป้าของกิดเดียน
เนลล์และกิดเดียน อาศัยอยู่ในเฟิงเฉียววิลล่า และไม่ได้ไปที่ลีย์เรสซิเด้นท์บ่อยนัก เพราะพวกเขายุ่งมาก อีกอย่างผู้อาวุโสทั้งสองท่านก็ไม่เหมือนคนชราทั่วไป ที่รู้สึกโดดเดี่ยวในวัยชรา พวกเขาชอบอิสระ และไม่ชอบให้คนอื่นมารบกวนพวกเขามากนัก
ดังนั้นทั้งเนลล์และกิดเดียน จึงไปเยี่ยมพวกเขาทุกสุดสัปดาห์เท่านั้น
ในเวลานี้ผู้อาวุโสทั้งสองได้มารวมตัวกันที่นี่เพื่อหลานของพวกเขา
เนลล์จึงต้อนรับขับสู้พวกเขาด้วยรอยยิ้ม ท่านผู้หญิงมองไปที่ท้องของเนลล์ ซึ่งตอนนี้ยังไม่โตมากนัก เธอจึงมองไม่เห็นอะไรเลย แต่ดูเหมือนว่าเธอจะได้เห็นหลานของเธอแล้ว เธอจึงยิ้มจนหุบไม่ได้เลยทีเดียว
"เอ๊ะ เนลลี่! อย่ายืนเยอะสิ เร็ว มานั่งลงตรงนี้! ฉันจะบอกอะไรให้นะ อย่าวางใจเป็นอันขาดเพราะนี่เป็นการตั้งครรภ์ครั้งที่สองของเธอ เมื่อใดก็ตามที่ผู้หญิงคลอดลูก นั้นหมายถึงอยู่ระหว่างความเป็นความตาย ถึงแม้ว่านี่จะเป็นการตั้งครรภ์ครั้งที่สองของเธอ แต่มันก็ไม่ใช่ว่าจะง่ายไปกว่าครั้งแรกนะ”
เนลล์หัวเราะออกมา ก่อนจะสั่งให้ป้าจอยซ์ไปชงชา พลางถามว่า "ทำไมวันนี้พวกคุณถึงได้มาที่นี่ได้เหรอคะ?"
ท่านผู้หญิงมองหน้าเธอแล้วตอบว่า “เด็กโง่เอ่ย เธอมีข่าวดีแบบนี้ เราก็อยากมาดูให้ให้กับตาตัวเอง ไม่หรือไง?”
ในเวลานี้ จีน ลีย์ ที่กำลังนั้งเงียบอยู่ก็ได้พูดแทรกขึ้นมา
“ใช่ ใช่ พวกเรามาหาเธอที่นี่ เพราะพวกเรารู้สึกดีใจกับเธอด้วยจริง ๆ ”
ในอดีตจีนเคยไม่ชอบเนลล์มาก่อน มันจึงทำให้เธอรู้สึกลำบากใจไม่น้อย
แต่มันก็ผ่านมาตั้งหลายปีผ่านไป อาจจะเป็นเพราะว่าตลอดหลายปีที่ผ่านมา พวกเขาเข้ากันได้ดี จนรู้ว่านิสัยของเนลล์นั้นไม่ได้แย่อย่างที่คิด หรืออาจจะเป็นเพราะว่าเธอเห็นว่าความสัมพันธ์ระหว่างกิดเดียนกับเนลล์นั้นยาวนาน และไม่มีทางเลิกรากันได้อย่างแน่นอน เธอจึงต้องยอมรับกับชะตากรรมของเธอ
ไม่ว่าจะในกรณีใดก็ตาม ในช่วงสองสามปีที่ผ่านมา เธอไม่ได้คอยจับผิดเนลล์เหมือนในตอนแรก อีกต่อไป และบางครั้งก็ทำตัวค่อนข้างเป็นมิตร
เนลล์รู้ว่ากิดเดียนสูญเสียทั้งพ่อแม่ของเขาตั้งแต่ยังเป็นเด็ก และป้าของเขาก็ช่วยเลี้ยงดูเขามา ดังนั้นเธอจึงรู้สึกมีความสุขที่เห็นทั้งคู่เข้ากันได้ดี
เธอเห็นว่าจีนแสดงความรักออกมาได้อย่างจริงใจ เธอจึงยิ้มและพูดว่า “คุณป้าคะ ขอบคุณมากนะคะ สำหรับความห่วงใยที่มีให้ เราก็เพิ่งจะทราบว่าตั้งท้อง เมื่อสองวันก่อนที่คุณป้าจะมาที่นี่เองค่ะ คุณหมอบอกว่าลูกแข็งแรงดี ไม่มีอะไรน่าเป็นห่วง”
คุณป้าพยักหน้าพลางพูดว่า “แบบนั้นก็ดีแล้ว”
จากนั้นเธอก็ถามด้วยความเป็นห่วงว่า “เด็กได้กี่เดือนแล้ว?”
เนลล์ตอบว่า "เพิ่งจะอายุได้หกสัปดาห์เองค่ะ"
“โอ้ ตั้งหกสัปดาห์แล้ว นี่เธอเพิ่งจะรู้ได้ยังไง?”
จีนเริ่มบ่นออกมา
“เธอรู้ไหมว่าสามเดือนแรกนี้อันตรายที่สุด ถ้าเกิดอะไรขึ้นจะทำยังไง?”
ทันทีที่ป้าจีนพูดออกมาแบบนั้น ท่านผู้หญิงก็เริ่มไม่พอใจ
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ท่านประธานจอมเฮี๊ยบกับยัยหวานใจสุดที่รัก