ท่านประธานจอมเฮี๊ยบกับยัยหวานใจสุดที่รัก นิยาย บท 959

เนลล์มองดูซี่โครงในชามของเธอแล้วยิ้มออกมา

“ลูกไม่โกรธแม่แล้วเหรอ?”

ลิซซี่หน้าแดงก่ำด้วยความเขินอาย และกิดเดียนก็จ้องมาที่เธอ

“ใครบอกให้ลูกไปฟังคนอื่นพูดเรื่องไร้สาระแบบนั้นกัน?”

เนลล์สกิดแขนของเขา เพื่อส่งสัญญาณว่าอย่าทำให้ลูกกลัว จากนั้นก็กัดซี่โครง

"อืม ซี่โครงที่ลิซซี่ตักมาให้แม่ อร่อยกว่าซี่โครงอื่นเลยนะ"

ลิซซี่ได้ยินดังนั้นก็ยิ้มออกมาอย่างมีความสุข

จากนั้นเธอก็ตักซี่โครงขึ้นมาอีกสองสามชิ้น ก่อนจะใส่มันลงไปในชามของเนลล์ เนลล์รู้สึกขบขัน และลิซซี่เองก็รู้สึกดีขึ้นมาก มันจึงทำให้เธอกินมากกว่าปกติไปอีกครึ่งชาม

หลังจากทานอาหารเย็นเสร็จ เนลล์ก็โทรหาทวดของลิซซี่ และบอกกับพวกเขาว่าลิซซี่จะไม่ไปอยู่กับพวกเขาแล้ว

เธอไม่ได้บอกว่าเพราะอะไร เพราะกลัวว่าถ้าพูดมากไปผู้อาวุโสทั้งสองจะเป็นห่วง เธอแค่บอกว่าลิซซี่ไม่อยากไป และไม่เป็นไรถ้าเธอจะอยู่ที่นี่ และถ้าเธอไม่สามารถดูแลพวกเขาได้อย่างทั่วถึง เธอก็จะจ้างพี่เลี้ยงเพิ่มอีกสองคนเพื่อดูแลพวกเขา

เมื่อนายท่านและคุณหญิงได้ฟังเรื่องนี้ พวกเขาก็ไม่ได้ขัดขืนอะไรอีก

เช้าวันรุ่งขึ้น เนลล์ออกไปส่งลิซซี่ออกไปเรียนเปียโน และเมื่อกลับมาบ้าน เธอก็ได้ยินว่าป้าจีนได้กลับมาที่นี่อีก

เนลล์รู้ดีว่าเธอมาที่นี่ทำไม เมื่อเธอเดินไปถึงห้องนั่งเล่น เธอก็เห็นว่าป้าจีนกำลังนั่งอยู่บนโซฟา รอคอยเธอด้วยสีหน้าคาดหวัง

“เนลลี่ เธอกลับมาแล้ว วันนี้ลิซซี่ไปโรงเรียนหรือเปล่า?”

เนลล์เดินเข้าไปหาเธอด้วยใบหน้ายิ้มแย้ม

“ค่ะ คุณป้ามาทำไรอีกคะวันนี้?”

จีนมองเธอด้วยความรำคาญ ก่อนจะตะคอกใส่เธอว่า

“ดูเธอพูดเข้าสิ พูดแบบนี้มันใช้ได้ที่ไหนกัน นี่คือบ้านของหลานชายของฉันนะยะ ฉันผิดเหรอที่ฉันจะมาที่นี่?”

รอยยิ้มบนใบหน้าของเนลล์จางลง เธอพูดว่า “ไม่ใช่อย่างนั้นนะคะคุณป้า เขิญนั่งลงก่อนนะคะ”

ตอนนั้นเองที่จีนยอมนั่งลง

หลังจากนั่งลงได้สักพัก จีนก็ลังเลอยู่ครู่หนึ่งแล้วพูดว่า “อืม… เนลลี่ เมื่อวานมันเป็นความผิดของฉันเอง ฉันรีบร้อน เลยพูดอะไรออกไปโดยไม่ทันได้คิด เธอไม่ได้โทษฉันใช่ไหม?”

เนลล์ยกถ้วยชาของเธอขึ้นมาจิบ พลางพูดด้วยน้ำเสียงที่นุ่มนวลว่า “คุณป้าเป็นผู้ใหญ่แล้ว แน่นอน ว่าฉันจะไม่โทษคุณป้าหรอกค่ะ”

จีนรู้สึกโล่งใจเมื่อได้ยินแบบนี้

“แล้วเรื่องเงินล่ะว่าไง…”

“ฉันได้คุยกับกิดเดียนแล้วค่ะ เขายินดีที่จะให้คุณป้ายืม”

เนลล์พูดพลางหยิบเช็คขึ้นมา

“นี่คือหนึ่งร้อยล้านที่คุณป้าขอ ฉันหวังว่าการลงทุนของคุณป้าในครั้งนี้จะเป็นไปอย่างราบรื่น และสร้างรายได้ให้กับคุณป้าเป็นกอบเป็นกำนะคะ”

จีนรับมันมาด้วยรอยยิ้ม ก่อนพยักหน้าซ้ำไปซ้ำมา

“โอเคจ๊ะ ขอบคุณสำหรับคำอวยพรของเธอนะ ถ้าฉันทำเงินได้เมื่อไหร่ ฉันจะกลับมาตอบแทนเธออย่างแน่นอน”

เธอยืนขึ้นและพูดเสริมว่า “ถ้าไม่มีอะไรแล้ว ฉันไปก่อนนะ ฉันยังยุ่งอยู่”

เนลล์พยักหน้าและมองดูเธอจากไป

หลังจากที่เธอกลับไปแล้ว ป้าจอยซ์ก็เข้ามาด้วยท่าทางไม่พอใจเล็กน้อย

“คุณผู้หญิงคะ คุณใจดีเกินไปรึเปล่า คุณหญิงลีย์ทำให้คุณกับคุณหนูผิดใจกันนะคะ แต่คุณก็ยังให้เงินเธอไปอยู่”

เนลล์พูดอย่างแผ่วเบาว่า “ถึงยังไงซะ เธอก็เป็นสมาชิกของตระกูลลีย์ เธอช่วยเลี้ยงดูกิดเดียนมาตั้งแต่เด็ก เงินหนึ่งร้อยล้านถือว่าให้เธอไปเถอะ”

เมื่อป้าจอยซ์ได้ยินแบบนี้ เธอจึงไม่สามารถพูดอะไรต่อได้อีกในตอนนี้

เธอเพิ่งจะเก็บกวาดโต๊ะและจากไป

ในเวลานี้อีกด้านหนึ่ง

ในที่สุด จีนก็ได้เงินมา เธอเดินออกมาจากเฟิงเฉียววิลล่าอย่างมีความสุข

ทันทีที่เธอออกมา เธอก็ได้รับโทรศัพท์

“สวัสดี คุณจีน คุณอยู่ที่ไหนเหรอ? วันนี้คุณยังจะไปเล่นพนันหินอยู่ไหม?”

จีนเผยยิ้มออกมาพลางพูดว่า “แน่นอน ฉันต้องไปอยู่แล้ว เธอนี่อยู่ที่ไหน? ฉันจะไปรับ”

“ได้สิ เดี๋ยวผมส่งที่อยู่ให้นะ”