ท่านประธานจอมเฮี๊ยบกับยัยหวานใจสุดที่รัก นิยาย บท 958

เนลล์หันไปหาคนขับรถที่เดินตามลิซซี่เข้ามา แล้วถามว่า "เกิดอะไรขึ้นระหว่างทางรึเปล่า?"

คนขับก้มศีรษะลง ท่าทีของเขาดูมีความผิดเล็กน้อย

“ระหว่างทางกลับบ้านไม่มีอะไรเกิดขึ้นครับ แต่เมื่อเรามาถึงที่บ้าน เราก็ได้เจอกับคุณนายลีย์”

เนลล์ขมวดคิ้ว

คุณป้าจีน ลีย์?

คนขับมองมาที่เธอ และรีบพูดต่อว่า “คุณนายบอกอะไรบางอย่างกับคุณหนูครับ”

เนลล์หน้าซีดเผือด เธอนึกถึงคำที่ลิซซี่เพิ่งจะพูดออกมาเธอจะไม่รู้ได้อย่างไรว่าป้าจีนพูดอะไรกับเธอ?

เธอพูดอย่างเงียบ ๆ "เอาล่ะ นายไปได้แล้ว"

หลังจากที่คนขับรถเดินออกไป เนลล์ก็เข้าไปที่ห้องของลิซซี่

ในห้องนั้น ลิซซี่กำลังนั่งอยู่บนเตียงด้วยสีหน้าหน้าบึ้งตึง

เมื่อเธอเห็นเนลล์เดินเข้ามา เธอก็ทำเป็นไม่สนใจ พลางหันหลังใส่แม่ของเธอ

เนลล์มองที่หัวเล็ก ๆ ของเธอ และเผลอยิ้มออกมาอย่างช่วยไม่ได้

"โอ๋ ลิซซี่ของเราเป็นอะไรไปนะ? มีใครกล้าทำให้เธอโกรธได้ถึงขนาดนี้?"

เนลล์ยิ้มออกมาแล้วนั่งลง เธอหันไหล่เล็ก ๆ ของลิซซี่เข้ามา แล้วถามด้วยความอ่อนโยน

ลิซซี่บิดตัวหนี และผละออกจากมือของเธอ ก่อนจะพูดด้วยความโกรธเคืองว่า “ไม่มีใครทำให้หนูโกรธ! หนูไม่โกรธ”

เนลล์อดไม่ได้ที่จะหัวเราะออกมา

“ไม่โกรธจริง ๆ เหรอ? แล้วเมื่อกี้ใครน้าที่ตะโกนใส่แม่?”

ลิซซี่เม้มริมฝีปากของเธอ และรู้สึกค่อนข้างลำบากใจ

เนลล์ถอนหายใจออกมา

“ลิซซี่ แม่เคยสอนลูกไว้ว่ายังไงคะ? ต่อให้โกรธแค่ไหนก็เมินคนอื่นไม่ได้ ถ้าลูกรู้สึกไม่พอใจก็แค่พูดมันออกมา ปัญหาจะแก้ไขได้ก็ต่อเมื่อลูกพูดถึงมันใช่ไหมคะ?”

ลิซซี่รู้สึกลังเลอยู่ครู่หนึ่ง

เมื่อผ่านไปได้สักครู่ เธอก็หันหน้ามามองดูเนลล์อย่างเก้ ๆ กัง ๆ

เนลล์ถามอย่างจริงจัง “บอกแม่สิว่าเกิดอะไรขึ้น?”

ดวงตาของลิซซี่เป็นสีแดง เธอทำปากมุ่ยราวกับว่าเธอกำลังโกรธจัด

“แม่คะ จริงไหมที่คุณย่าบอกว่าแม่จะไม่รักหนู ถ้าหนูมีน้อง แล้วแม่ก็จะส่งหนูไปอยู่กับย่าทวด?”

เนลล์ถึงกับอึ้งไปเลย

เธอแค่คิดว่าป้าจีนคงจะพูดอะไรไม่ดีให้ลิซซี่ฟัง เพื่อยั่วโมโหเธอ แต่เธอไม่เคยคิดเลยว่าป้าจีนจะพูดแบบนี้กับเด็ก

หัวใจของเนลล์ตกลงไปอยู่ที่ตาตุ่ม

“แล้วลูกคิดว่าที่คุณย่าพูดนั้นมันจริงรึเปล่า?”

ลิซซี่ตกใจ ใบหน้าเล็ก ๆ ของเธอมีแต่ความว่างเปล่า

เนลล์ยังคงอธิบายต่อไป

“ในความรู้สึกที่แท้จริงของลูก ถ้าแม่มีน้องสาวของลูกขึ้นมา แม่จะไม่รักลูก และจะทิ้งลูกไปหรือเปล่า?”

ลิซซี่ดูเหมือนจะตกตะลึงกับคำถามนั้น เธอจึงไม่ได้ตอบนานเลยทีเดียว

เนลล์ลูบหัวของเธอ พลางพูดว่า "คิดให้ดีให้รอบคอบแล้วบอกแม่เมื่อลูกคิดออกแล้วนะคะ"

หลังจากนั้นไม่นาน ลิซซี่ก็พูดด้วยน้ำเสียงที่นุ่มนวล

"ไม่ค่ะ"

“แล้วทำไมลูกถึงเชื่อสิ่งที่คุณย่าจีนพูดล่ะคะ?”

"คือหนู..."

ลิซซี่พูดไม่ออกไปชั่วขณะ เธอมองหน้าเนลล์ และเม้มริมฝีปากเข้าหากันด้วยความเกรี้ยวกราด