ทาสรัก นิยาย บท 28
EP27
ครอก~ ครอก~
“อื้ม…” มือบางปัดป่ายสิ่งน่ารำคาญที่สะกิดบนไหล่ออกพร้อมกับหันหน้าหนีไปทางอื่น ทำเอาอิฐต้องถอนหายใจออกมาด้วยความเบื่อหน่าย ก่อนจะดึงใบหูปลุกคนขี้เซาให้ตื่น…
“โอ๊ย!…นี้” ยิหวากำลังจะเอ่ยปากด่าแต่พอเห็นว่าอิฐตื่นแล้วเธอก็ต้องรีบกลืนคำพูดกลับไป มือบางยกขึ้นเกาหัวแก้เก้อ
“นะ…นายตื่นแล้วหรอ”
“อืม”
“เป็นไงบ้างอ่ะ…ดีขึ้นยัง…แล้วนายไปมีเรื่องกับใครถึงได้โดนยิงตั้งสามนัดแล้วแบบนี้จะใช้ชีวิตด้วยมือข้างเดียวยังไง?” ยิหวายกแขนขึ้นกอดอกพร้อมกับรัวคำถาม
เมื่อคืนตอนที่เธอนอนหลับอยู่จู่ๆสายจากโรงพยาบาลก็โทรเข้า ยิหวาเลยต้องรีบมาที่นี้ทันทีและเฝ้าอาการอิฐจนถึงเช้า พอตื่นมาก็ถูกปลุกด้วยการดึงหู
“ถามอย่างกับเมีย”
“ก็…นายมีพระคุณกับฉันนิ ฉันอยากตอบแทน แล้วนี้นายจะตอบคำถามฉันได้รึยัง…”
“มีเรื่องเข้าใจผิดนิดหน่อย” อิฐตอบด้วยสีหน้าเรียบนิ่ง
“กับใครหรอ?”
“ไม่ต้องรู้หรอก”
“แล้วนายจะดูแลตัวเองได้ยังไง…” สายตาเรียบนิ่งหันไปมองคนข้างกายที่เอาแจ่นั่งยิงคำถามไม่หยุดหย่อน จนยิหวาต้องหลบสายตาแล้วส่งยิ้มแห้งๆให้… “ฉัน…เป็นห่วงนี่นา”
“…เธอไง”
“ห้ะ?” ใบหน้าสวยเงยหน้าขึ้นมองอย่างต้องการคำตอบ
“เธอต้องดูแลฉัน”
“แล้วทำไมต้องฉันอ่ะ” เธอชี้เข้าหาตัวเอง
“สมองเสื่อมรึไง…เมื่อกี้ยังบอกเป็นห่วง?”
“ฉันแค่สงสัยว่าทำไมนายไม่ให้คนที่บ้านมาดูแล…” ยิหวาอธิบายเสียงแผ่วเบา
“ฉันไม่อยากให้คนในครอบครัวรู้”
“โดนขนาดนี้นายควรบอกเขานะ…” อิฐตวัดสายตามองยิหวาเหมือนต้องการบอกให้เธอหยุดพูด หญิงสาวเลยยอมปิดปากเงียบแล้วพึมพำออกมาเบาๆ
“ก็ได้…ดูแลก็ได้”
“เดี๋ยวให้อยู่ห้องต่อ”
“จริงหรอ?” ยิหวาสะดุ้งกับคำพูดของอิฐ เธอถามออกมาด้วยความดีใจ…
“อืม”
“อันที่จริงนายเนี่ยก็ใจดีเหมือนกันเนาะ…” ยิหวาวางข้อศอกลงบนเตียงนอนคนไข้มองใบหน้าหล่อเหลาด้วยแววตาเปล่งประกาย
“หยุดพูดมากได้แล้ว” อิฐตัดบทแล้วปิดเปลือกตา ล้มตัวลงนอนบนเตียง
“ชิ…” ยิหวามองค่อนด้วยอาการหมั้นไส้ ก่อนจะตั้งใจไล่สายตามองหน้าของอิฐต่อ เหมือนชายหนุ่มคือเทวดาที่เข้ามาช่วยชีวิตเธอเอาไว้ในตอนที่กำลังจะดิ่งลงเหว ในขณะที่คนอื่นๆกลับรังเกียจเธอ อิฐเป็นคนแรกที่ยิหวากล้าแสดงตัวตนจริงๆของตัวเองออกมา ไม่ต้องฝืนเป็นผู้ดี ทำตัวไฮโซเหมือนกับที่ทำต่อหน้าสังคม…
ก๊อก ก๊อก ก๊อก…
เสียงเคาะประตูห้องดังขึ้นเรียกสติให้ยิหวาหันไปมองก่อนที่ร่างของคุณเจ้าของคนไข้และพยาบาลจะเดินเข้ามา…
“ขออนุญาตตรวจอาการคนไข้นะครับ”
“ตามสบายค่ะคุณหมอ…” พูดจบคุณหมอก็เดินเข้าไปตรวจอาการอิฐ จนเสร็จเรียบร้อยพยาบาลก็จัดการเปลี่ยนกระปุกน้ำเกลือ
“อาการของคนไข้ฟื้นตัวเร็วมากเลยครับ พรุ่งนี้ก็กลับบ้านได้แล้วนะครับรอเช็คอาการดูอีกทีในช่วงอาทิตย์แรกก็อย่าพึ่งใช้แขนข้างที่โดนยิงป้องการอักเสบของแผลด้วยนะครับ”
“ค่ะ…” ยิหวาพยักหน้าตอบ เป็นจังหวะเดียวกันกับที่พยาบาลเปลี่ยนกระปลุกน้ำเกลือเสร็จ
“อาหารเช้านะคะ ส่วนนี้ยาหลังอาหาร แล้วก็ช่วงเที่ยงให้คนไข้นอนพักผ่อนได้เลยค่ะ” พยาบาลวางอาหารสำหรับคนป่วยเอาไว้แล้ฉีกยิ้มหวานส่งมาให้…
“ถ้าอย่างงั้นหมอต้องขอตัวก่อนะครับ”
“ขอบคุณมากเลยนะคะคุณหมอ…” มือเรียวยกมือไหว้ขอบคุณแล้วคุณหมอและพยาบาลจึงเดินออกจากห้องไป ทำให้ในห้องเหลือเพียงสองหนุ่มสาวเพียงสองคน ยิหวาจึงหย่อนตัวนั่งลงที่เก้าอี้…
“นายลุกมากินข้าวก่อนสิ จะได้กินยา”
“ไม่หิว”
“ไม่หิวนายก็ต้องกินนะ นายเสียเลือดมากเดี๋ยวก็ไม่มีแรงเอาหรอก” พูดจบมือบางก็เอื้อมไปจับชามข้าวต้มที่ส่งกลิ่นหอมอบอวลขึ้นมาคนให้เข้ากัน ก่อนจะตักขึ้นมาพอดีคำแล้วจ่อใส่ริมฝีปากหยักที่พยาบาลให้นั่งเอนตัวเมื่อกี้
“…” อิฐปรายตามองแล้วเบือนหน้าหนี เขากินอาหารจืดฉืดแบบนั้นไม่ลง
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ทาสรัก