ทาสรัก นิยาย บท 36
EP35
คอนโดอิฐ…
ก๊อก ก๊อก ก๊อก…
ในขณะที่อิฐกำลังนั่งกินข้าวอยู่ในห้อวครัวด้วยความยากลำบากเสียงประตูห้องก็ถูกเคาะ ทำให้ใบหน้าหล่อเหลาที่ฉายแววหงุดหงิดเตรียมตัวบ่นให้คนที่กำลังมา…
“ขออนุญาตค่ะ…” ทวาเสียงของบุคคลมาใหม่ มันไม่คุ้นหูเอาซะเลย มือหนาที่กำลังหยิบช้อนอยู่จึงทิ้งลงบนจานแล้วไปมองเจ้าของน้ำเสียง
“ผมไม่ได้จ้างพยาบาลพิเศษให้มาดูแล”
“มีคนจ้างดิฉันมาค่ะ เธอฝากของมาคืนด้วยนะคะ” พยาบาลพิเศษที่ยิหวาจ้างมาดูแลอิฐแทนตัวเองเดินเอาเช็คเงินจำนวนหนึ่งแสนมาคืน…
“…” อิฐมองเช็คอย่างไม่เข้าใจ เอาเงินมาให้? แล้วแจ้งพยาบาลพิเศษมารับผิดชอบหน้าที่ตัวเอง? “คุณกลับไปเถอะ ผมไม่ต้องการคนมาดูแล…”
“แต่ว่า ดิฉันรับเงินคุณเขามาแล้วนะคะ”
อิฐถอนหายใจออกมาด้วยความเบื่อหน่ายแล้วยัดเช็คใส่มือเธอ “ออกไปจากห้องฉัน แล้วก็ไม่ต้องทำตามที่ยัยนั้นสั่งเงินที่เธอเอามาฉันจะคืนยัยนั้นให้…”
ทิ้งท้ายไว้แค่นั้นอิฐก็คว้ากระเป๋าตังขึ้นมาแล้วเดินออกจากห้อง ทำให้หญิงสาวที่มาได้ไม่ถึงนาทีต้องรีบกลับและทำตามที่ชายหนุ่มบอก เพราะเงินที่ได้มาโดยไม่ต้องทำอะไรก็ไม่น้อย…
อิฐเดินมาขึ้นแท็กซี่ที่หน้าคอนโด พออยู่บนรถมือหนาก็กดเบอร์โทรหายิหวาเพื่อจะถามให้เข้าใจ…
ตู้ด… ตู้ด…
“อยู่ไหน” น้ำเสียงเรียบนิ่งกรอกผ่านปลายสาย สายตาเพ่งมองไปบนท้องถนน
( นายมีอะไรก็รีบพูดมาเถอะ… )
“ก็ตอบคำถามมาดิ”
( นายดูหงุดหงิดนะ )
“ยิหวา…เรามีเรื่องต้องคุยกัน”
( ฉันคงไม่มีอะไรจะคุยอะไรกับนายแล้ว… )
“ส่งโลเคชั่นมาให้ฉัน อย่าให้ต้องพูดเป็นครั้งที่สอง” พูดจบอิฐก็กดตัดสาย ไม่นานยิหวาก็สิ่งตำแหน่งที่เธออยู่ตอนนี้มาให้พร้อมข้อความ…
‘ฉันมีเวลาแค่ห้านาที’
I-HAPPY…
“มันเรื่องอะไรที่อยู่ดีๆมาทำแบบนี้” อิฐหย่อนตัวนั่งลงบนเก้าอี้ตัวกันข้ามกับยิหวาที่ตอนนี้เธอกลับมาแต่งหน้าแต่วตัวเหมือนเดิม มือเรียวกำลังเขี่ยเค้กในจานเล่น…
“เรื่องที่ฉันส่งพยาบาลพิเศษไปดูแลนายหน่ะหรอ”
“ทำไม? หน้าที่นี้มันควรเป็นเธอสิ”
“ก็เพราะมันเป็นหน้าที่ของฉันไง ฉันเลยต้องทำแบบนี้” ยิหวาตอบแล้วเงยหน้าขึ้นมองอิฐ ตอนนี้เธอมีทุกอย่างเหมือนเดิมแล้วเพราะข้อตกลงกับผู้เป็นพ่อวันนั้น…
“ฉันไม่ต้องการ ฉันแค่อยากรู้ว่าทำไมถึงหายไปตั้งสองคืน จะไปไม่คิดจะบอกลากันหน่อยหรอ…”
“มันถึงเวลาของฉันแล้ว ส่วนเงินนั้นเป็นค่าชดใช้ที่ฉันเคยเอาเงินนาย…”
“คิดจะไปก็ไปง่ายๆแบบนี้เลยหรอ” อิฐเค้นหัวเราะ ยิหวาที่หลุบตามองเค้กในจานจึงหยุดชะงัก พยายามข่มตัวเองไว้ว่าเธอแค่อยากรักษาระยะห่างของหัวใจตัวเอง เพราะรู้ว่าอิฐชอบนิวา และอีกอย่างเธอมีเหตุผลที่จะล้มเลิกงานหมั้นที่ใกล้จะมาถึงทุกทีด้วย…
“ตอนมาก็มาง่ายๆไม่ใช่ ตอนไปมันแปลกตรงไหนที่มันจะง่ายเหมือนกัน”
“เธอเป็นผู้หญิงยังไงกันแน่”
“ก็ตามที่นายรู้จัก มีแค่นี้ใช่มั้ยที่นะพูด?” ยิหวาพูดพลางหยิบเงินออกมาจากกระเป๋าตังแล้วางลงบนโต๊ะ สายตาเหลือบมองไปยังหน้าร้านที่เป็นกระจกใสกั้นสามารถมองเห็นวิวข้างนอกได้
ทำให้สายตาของอิฐตวัดมองไปด้วย ก็พบเข้ากับร่างหนาของกฤษฎาที่ยืนอิงรถยนต์คันหรู มือหนารีบมวลบุหรี่แล้วมองมาที่ยิหวา ซึ่งชายหนุ่มรู้ดีว่าผู้ชายคนนั้นคือคู่หมั้นของยิหวา…
“ไหนบอกไม่อยากกลับไปตกนรกไง”
“ตกนรกแค่แป๊ปเดียวแล้วได้ขึ้นสวรรค์ตลอดชีวิต มันก็ดีอยู่ในนรกตลอดไปไม่ใช่หรอ…”
หลังจากที่กลับจากร้านเค้กอิฐก็มาพักที่บ้านแทน พอเดินเข้ามาข้างในได้ไม่นาน ก็เจอเข้ากับกรเดชผู้เป็นพ่อพอดี…
“พ่อจะไปไหนหรอครับ”
“ไปเยี่ยมทิศเหนือหน่ะ ประสบอุบัติเหตุอาการสาหัสเลย เกรียงไกรพึ่งทำใจได้จึงบอกพ่อช้า แล้วนี้แขนแกไปโดนอะไรมา?”
“อุบัติเหตุหล่ะครับ”
“ไปพักผ่อนเถอะ พ่อต้องรีบไปแล้ว” กรเดชยื่นมือไปตบไหล่ลูกชายด้วยท่าทางเร่งรีบ
“พ่อ…ผมไปด้วย”
“มาสิ” พอได้ยินคำตอบทั้งสองก็ขึ้นรถ โดยมีลุงขับรถของบ้านเป็นคนขับพาไปที่โรงพยาบาล ผ่านไปหลายนาทีก็มาถึงจุดมุ่งหมายซึ่งตอนนี้มีเพียงเกรียงไกรนั่งเฝ้าไม่ยอมไปไหนด้วยสีหน้าไม่ค่อยสู้ดี…
“เดี๋ยวเขาก็คงฟื้น สู้เข้าไว้” กรเดชพูดแล้วหย่อนตัวนั่งลงข้างกายเพื่อนสนิท
“มีแต่คนพูดแบบนั้น ฉันเองก็หวัง แต่เวลาเข้ามาใกล้ทุกทีก็เหมือนมันจะแย่ลงเรื่อยๆ…” ยิ่งเวลาขับเคลื่อนเข้ามาถึงหนึ่งสัปดาห์มากขึ้นเท่าไหร่ทิศเหนือยังไม่ฟื้น ก็เหมือนโอกาสรอดจะลดลง…
“แล้วมันเกิดเรื่องอะไรขึ้น ถึงกลายมาเป็นแบบนี้…”
“…” เกรียงไกรยังคงนิ่งเงียบ เขาไม่พร้อมจะพูดอะไรตอนนี้ ทุกอย่างมันเกิดขึ้นรวดเร็ว และไม่มีใครทำใจกับมันได้ด้วย โดยเฉพาะนิวา เกรียงไกรรู้ดีว่าเธอเองก็ทรมานไม่น้อยไปกว่าเขา…
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ทาสรัก