ทาสรัก นิยาย บท 39
EP38
PY คอนโด…
“ขอบคุณนะคะที่มาส่งนิ” นิวาโบกมือลาอิฐหลังจากที่ชายหนุ่มนั่งแท็กซี่มาส่งถึงหน้าคอนโด ตอนนี้ฝนก็เริ่มเบาลงแล้ว ทิ้งเพียงความชื้นแฉะตามพื้น
“เดี๋ยว” อิฐเรียกเธอเอาไว้ ทำให้นิวาที่กำลังจะก้าวขาเดินหันหน้ากลับไปมอง
“คะ?”
“อย่าลืมเรื่องที่เราตกลงกันล่ะ ฉันหายดีเมื่อไหร่เรามาเดทกัน”
“ไม่ลืมค่ะ” นิวาเอ่ยตอบด้วยความมั่นใจ ที่ยอมทดลองเดทกับอิฐเพราะเด็กสาวรู้ดีว่าอิฐคงไม่ได้มีความรู้สึกแบบนั้นกับเธอแล้ว มองแววตาที่เปลี่ยนไปจากเดิมก็ชัดเจนทุกอย่างดี เพียงแต่ว่าชายหนุ่มยังไม่มั่นใจ สับสนกับความรู้สึกอยู่ นิวาอยากทำให้อิฐสบายใจเลยยอมตกลง…
“แล้วเจอกัน”
“เดินทางกลับดีๆนะคะ”
“อืม”
ทิ้งท้ายเพียงเท่านั้นร่างเล็กก็เดินเข้ามายังล็อบบี้ของคอนโดส่วนอิฐก็ขึ้นแท็กซี่ไป ที่จริงวันนี้ตอนที่นิวาไปเยี่ยมทิศเหนือชายหนุ่มจะกลับแล้วทวาเขากลัวนิวาต้องการใครสักคนในเวลาแบบนั้นเลยเลือกที่จะอยู่รอจนเธอเดินออกมา…
ก๊อก ก๊อก ก๊อก…
ในช่วงสายของอีกวันเสียงเคาะประตูห้องก็ดังขึ้น นิวาจึงพาตัวเองลุกขึ้นจากเตียงด้วยอาการงัวเงียแล้วเดินไปเปิดประตูก็พบเข้ากับร่างของลูกพีชที่ยืนรออยู่หน้าห้องในชุดเล่น…
“โห…ไหวมั้ยนิ ตื่นเอาป่านนี้คงเหนื่อยแย่เลย”
“ก็นิดหน่อยหน่ะ” นิวาตอบแล้วเดินนำเพื่อนสาวเข้ามาในห้อง
“ไม่นิดแล้วมั้ง แล้ววันนี้คิดไว้รึยังว่าอยากทำงานอะไร”
“คงพวกงานพาร์ทไทม์แหละ ไม่งั้นงานอะไรก็ได้ที่ได้เงินเยอะๆ” พูดจบมือเรียวก็คว้าผ้าเช็ดตัวขึ้นมา พลางเหลือบมองเช็คเงินของเกรียงไกร ซึ่งเมื่อคืนเธอก็ตัดสินใจโอนมันคืนไปหมดแล้วเพราะความรู้สึกผิด ส่วนค่าคอนโดยังพอมีเงินเก็บไว้จ่ายอีกหนึ่งเดือน
“โอเค ไปอาบนํ้าเถอะ จะได้ไปสมัครงานกัน”
“ลูกพีชตามสบายเลยนะ”
“อื้อ” พูดจบเด็กสาวก็เดินหายเข้าไปในห้องน้ำเพื่อชำระร่างกายไม่นานก็เสร็จเรียบร้อย นิวาเดินออกมายังหน้ากระจกที่ลูกพีชกำลังนั่งพิจารณาอะไรบางอย่างอยู่…
“มีอะไรรึเปล่าลูกพีช”
“นิมีพวกเครื่องสำอางแค่นี้เองหรอ”
“ใช่…มันแปลกหรอ”
“ไม่แปลกหรอก แต่นิควรแต่งหน้าบ้างนะ อย่างเช่นลิปเนี้ย” ลูกพีชพูดพร้อมกับหยิบลิปมันไร้สีขึ้นมา “หัดทาสีชมพู ไม่งั้นก็สีส้มอิฐดูบ้าง ส่วนลิปมันก็ใช่บำรุง ปากจะได้น่าจุ๊บมากกว่าเดิม ลองทาของฉันดูสิ”
ลูกพีชหยิบลิปสีโปรดตัวเองขึ้นมาจากกระเป๋าสะพายใบหรูที่แฟนหนุ่มเป็นคนซื้อให้ขึ้นมา ก่อนจะเปิดฝาออกแล้วเชยคางมนขึ้นค่อยๆประทับลงบนริมฝีปากจิ้มลิ้ม…
“อ่า…เสร็จแล้ว”
“สวยกว่าเดิมจริงด้วย”
นิวาเงยหน้าส่องกระจกมองดูตัวเอง พอหันกลับไปก็เห็นลูกพีชเทเครื่องสำอางออกจากกระเป๋า ไม่นานเธอก็ถูกเพื่อนสาวติวเข้มเรื่องการแต่งหน้า ไม่หนักเกินไป ไม่เบาเกินไป ซึ่งทำให้ใบหน้าหวานน่ามองมากกว่าเดิมยิ่งขึ้น หลังจากนั้นสองสาวก็ออกไปสมัครงาน พร้อมกับไปเอารถที่ซ่อมอยู่อู่…
…
@โรงพยาบาล…
เป็นเวลาหลายวันที่ทิศเหนือนอนพักฟื้นที่โรงพยาบาล โดยมีสีจันทร์ แก้วตา สลับกันมาเฝ้า ส่วนเกรียงไกรก็ไปๆมาๆระหว่างโรงพยาบาลและหน่วยงาน แพรพรรณก็คอยเป็นคนจัดเตรียมทุกอย่างให้คนที่บ้าน…
“ป้าจันทร์ผมฝากดูแลตาเหนือด้วยนะ ผมต้องเข้าประชุมเรื่องด่วน”
หลังจากคุยโทรศัพท์เสร็จเกรียงไกรก็หันมาคุยกับสีจันทร์ หลายวันมานี้เวลานอนของเกรียงไกรแทบไม่มี ลูกก็เป็นห่วง ไหนจะภาระผู้นำที่ต้องแบกรับอีกหลายชีวิตที่ตกเป็นเหยื่อของสารเสพติด
“รีบไปเถอะค่ะคุณไกร ทางนี้เดี๋ยวป้ากับแก้วตาดูแลเอง”
“เดี๋ยวผมกลับมานะครับ”
“ค่ะ”
“ไปเถอะดนัย” เกรียงไกรหันไปคุยกับเกรียงไกรที่ทั้งเป็นทนายและแฝงตัวในหน่วยงาน เรียกง่ายๆเขาเป็นคนในหน่วยงานที่พ่วงด้วยตำแหน่งทนายบังหน้า
พอลับร่างของทั้งสองสีจันทร์ก็หันมามองหน้ากับแก้วตาด้วยความท้อใจและเป็นห่วง เพราะทิศเหนือไม่ยอมคุยกับใครตั้งแต่ฟื้นขึ้นมา สายตาเหม่อลอยเหมือนคิดถึงใครบางคนตลอดเวลา ข้าวปลาก็ไม่ยอมกิน เวลานอนคุณหมอก็ต้องฉีดยานอนหลับให้…
“วันนี้คุณเหนือจะยอมทานอะไรอีกไหมล่ะป้า”
“ฉันก็ไม่รู้เหมือนกัน แต่ตอนนี้ถึงเวลาอาหารกลางวันแล้ว ยังไงคุณเหนือก็ต้องทานบ้างแหละ” พูดจบสีจันทร์ก็เดินเข้าไปในห้องของทิศเหนือซึ่งพยาบาลก็นำอาหารกลางวันและยามาให้แล้ว
“ป้า…เดี๋ยวฉันมานะ ฉันพอจะรู้วิธีแล้วแหละ อย่างน้อยๆขอให้คุณเหนือยอมกินอะไรบ้างก็ดีรบกวนคุณหมอมาบังคับบ่อยๆฉันก็แอบเกรงใจ”
“แล้ววิธีของแกนี้มันยังไงว่ะ”
“เอาน่า เดี๋ยวป้าก็รู้” พูดจบแก้วตาก็เดินออกจากบริเวณหน้าห้องพักฟื้น สีจันทร์จึงเดินเข้ามาด้วยความสงสารคนบนเตียง เธอเองก็รู้เหมือนกันว่าควรทำยังไง แต่ทั้งสองจบกันไปแล้วสีจันทร์อยากเคารพการตัดสินใจของเด็กสาว แต่มันไม่มีทางเลือกยิ่งปล่อยไว้แบบนี้ทิศเหนืออาจจะกลายเป็นโรคซึมเศร้าขึ้นมา เหมือนกับที่คุณหมอเคยบอก…
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ทาสรัก