ทะลุมิติ ข้าจะเป็นภรรยาขยัน นิยาย บท 69

ซือลั่วกลับไปที่ห้อง นางนอนไม่หลับเพราะเรื่องราวมากมายที่อัดอั้นอยู่ในใจ เว่ยฉงซีก็ไม่ได้ดีไปกว่าซือลั่วเสียเท่าไหร่ อันที่จริงเขาคิดมากกว่านางเสียอีก

ทั้งสองต่างก็นอนไม่หลับ

ในยามกลางดึก ซือลั่วนอนไม่หลับอย่างแท้จริงจึงออกจากห้องไปนั่งอยู่ในลานบ้านเพื่อมองดูหมู่ดาวที่เต็มท้องฟ้า และคิดถึงช่วงเวลาที่นางมีชีวิตอยู่อย่างยิ่ง

เป็นความบังเอิญที่เว่ยฉงซีก็นอนไม่หลับเช่นกัน พอเขาเปิดหน้าต่างก็เห็นซือลั่วนั่งอยู่ในลานบ้าน แม้ว่ารูปร่างของนางจะไม่ได้เตี้ย แต่เมื่อมองดูนางที่นั่งอยู่ตรงนั้นกลับดูเหมือนเป็นก้อนกลมเล็ก ๆ

ทันใดนั้นที่แห่งหนึ่งในหัวใจของเว่ยฉงซีก็อ่อนยวบ เขารู้ว่าเขาไม่สามารถเผยมันออกมาได้ ด้วยสถานการณ์ในตอนนี้ของเขาจะให้เกิดความเสียหายที่คาดไม่ถึงแม้แต่น้อยไม่ได้อย่างเด็ดขาด แต่เขาก็ไม่รู้ว่าควรจะทำอย่างไรกับซือลั่วดี

และในตอนนี้เอง จู่ ๆ ซือลั่วหันกลับมาและพบเข้าเว่ยฉงซี ทั้งสองคนจ้องมองกันและกันผ่านหน้าต่าง ซือลั่วรีบเก็บสายตากลับมาอย่างรวดเร็วและหันกายเข้าไปในห้องทันที

ชั่วขณะนั้นที่ประตูปิดลง เว่ยฉงซีก็รู้สึกกลัดกลุ้มใจขึ้นมา

ในหลายวันต่อมา ซือลั่วก็ไม่เคยปล่อยให้เว่ยฉงซีอดอาหารอีก ในทางตรงข้าม นางทำอาหารให้เขาโดยเปลี่ยนวิธีการสารพัดรูปแบบในทุก ๆ วัน ด้านการใช้ชีวิตก็ดูแลเขาอย่างดีไม่ขาดตกบกพร่องแม้แต่น้อย แต่ยิ่งเป็นเช่นนี้เว่ยฉงซีกลับยิ่งรู้สึกว่าระยะห่างระหว่างเขากับซือลั่วยิ่งไกลกันมากขึ้นเรื่อย ๆ

ซือลั่วไปที่ร้านขนมเหยาจี้รอบหนึ่ง เมื่อได้พบเจ้าสามอีกครั้ง หัวใจของซือลั่วก็บีบรัด 

นางไม่รู้แล้วว่าผู้คนที่ตนเองติดต่อด้วยจะยังมีอีกกี่คนที่เป็นคนของเว่ยฉงซี

เจ้าสามยังคงเป็นเช่นเดิม มีรอยยิ้มอันอบอุ่นและไม่มีช่องโหว่แม้แต่น้อย

ซือลั่วบอกเรื่องที่ตนจะร่วมลงทุนด้วยไป เจ้าสามจึงกล่าวว่าต้องชอใตร่ตรองดูสักหน่อย

ซือลั่วรู้ว่าเขาต้องการขอคำแนะนำจากเว่ยฉงซี นางจึงจากไปโดยไม่กล่าวสิ่งใดสักคำ

ในคืนนั้น เจ้าสามก็มาด้วยตนเอง เมื่อเห็นห้องของเว่ยฉงซี เจ้าสามก็รู้สึกว่าเจ้าสี่พูดเกินจริงไปมาก แม้ว่าห้องของท่านอ๋องน้อยจะทรุดโทรม แต่สิ่งที่ควรมีก็มีทั้งนั้น ทั้งสะอาด ทั้งเป็นระเบียบเรียบร้อย แม้ว่าชุดที่สวมใส่อยู่จะเป็นผ้าฝ้ายธรรมดาทั่วไป แต่ดูแล้วค่อนช้างใหม่เลยทีเดียว ตัวท่านอ๋องน้อยไม่มีทางที่จะออกไปซื้อเองได้ ผความเป็นไปได้เพียงหนึ่งเดียวก็คือซือลั่วเป็นผู้ที่ซื้อมัน

เจ้าสามมีความประทับใจที่ไม่เลวต่อซือลั่ว

“นายท่าน” เจ้าสามกล่าวด้วยความเคารพ

เว่ยฉงซีเพียงแค่พยักหน้าเบา ๆ

"วันนี้ซือลั่วมาหาและพูดถึงเรื่องที่ต้องการจะร่วมลงทุน"

เจ้าสามต้องการฟังความคิดเห็นของเว่ยฉงซี ในตอนสุดท้ายวันนี้ซือลั่วยังกล่าวอีกว่า หากจะร่วมมือกันก็ต้องทำตามข้อเรียกร้องของนาง เหยาจี้จำเป็นต้องสนับสนุนอย่างเต็มกำลัง

เว่ยฉงซีพยักหน้า "นางรู้แล้ว ดังนั้นทำตามที่นางพูดเถอะ"

เจ้าสามชะงักกึก แม้ว่าเขาจะมีความประทับใจที่ไม่เลวต่อซือลั่ว แต่การที่จะให้นางมาเป็นพวกเดียวกันก็ยังเป็นอีกเรื่องหนึ่ง ยิ่งไปกว่านั้น นางยังเป็นบุตรสาวของซือเทียนอี้อีกด้วย

เว่ยฉงซีกล่าว "หากนางมีใจเป็นอื่น เจ้าสามารถจัดการนางได้เลย”

เจ้าสามเข้าใจในทันที

“ข้าน้อยรับทราบ”

“มีข่าวคราวจากเจ้าสี่หรือเปล่า” เว่ยฉงซีถาม

เจ้าสามส่ายหัว "เขาไปตามหาดินประสิวที่ภูเขาหมาป่าเมื่อหลายวันก่อน คาดว่าใกล้จะกลับมาภายในสองสามวันนี้แล้ว”

เจ้าสามลังเลครู่หนึ่ง

“เจ้ามีอะไรจะพูดไหม” เว่ยฉงซีเหลือบมองเขาแวบหนึ่งแล้วถาม

เจ้าสามผงะกับสายตาของเว่ยฉงซี ด้วยเพราะสายตาที่เว่ยฉงซีมองเขาเมื่อครู่ทำให้เขาคิดถึงคนผู้หนึ่ง

ท่านอ๋องเว่ยเซียวผู้ล่วงลับ

เจ้าสามรู้สึกปิติยินดีจึงกล่าวด้วยความเคารพมากยิ่งขึ้นว่า "ซือลั่ว9เป็นเพียงคุณหนูที่อยู่กับเหย้าเฝ้ากับเรือนรู้วิธีทำน้ำแข็งได้อย่างไร"

ไม่น่าแปลกใจที่เจ้าสามจะสงสัย ไม่เพียงแต่การทำน้ำแข็งเท่านั้นแต่ยังมีอาหารแปลกๆ พิสดารเหล่านั้นด้วย หากไม่ใช่เพราะเว่ยฉงซีพบสิ่งผิดปกติ คนอื่น ๆ ก็จะต้องสงสัยอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้

“ในบ้านของซือเทียนอี้มีตำรามากมาย”

แค่ประโยคเดียวก็สามารถอธิบายได้อย่างกระจ่างแจ้ง

เว่ยฉงซีไม่อยากให้ผู้อื่นรับรู้เรื่องราวของซือลั่ว

เจ้าสามจึงไม่ถามอะไรอีก