พอถึงหลังสามทุ่ม หลินชิงเหอกับโจวชิงไป๋ก็พาเด็ก ๆ กลับบ้าน
ปีนี้เด็กชายทั้งสามต่างมีพลังเหลือล้นขณะเล่นเกม ปีที่แล้วเจ้าสามเล่นเกมยังไม่เป็น พอมาปีนี้เขาก็เข้าร่วมเล่นเกมกับพี่ ๆ เขาจึงมีท่าทางเหน็ดเหนื่อยในตอนนี้
เมื่อพวกเขาถึงบ้าน ทั้งผู้เป็นพ่อและแม่ก็วางเด็กทั้งสามบนเตียงในทันที
หลังหลินชิงเหอกับโจวชิงไป๋ทำความสะอาดร่างกายเสร็จ พวกเขาก็ขึ้นไปนอนบนเตียงเตาเหมือนกัน จากนั้นโจวชิงไป๋ก็เอ่ยขึ้นมา “คุณแม่เพิ่งถามผมว่าทำไมคุณถึงยังไม่ท้องสักทีน่ะ”
พอพูดถึงเรื่องนี้แล้ว พวกเขาก็คงจะถกกันเรื่องนี้ไม่หยุดตลอดฤดูหนาวนี้ เธอคลอดลูกชายมาสามคนแล้วทำไมต้องคลอดอีกคนล่ะ? เมื่อไหร่เรื่องนี้จะจบสักที?
“พี่สะใภ้สามลำบากกับการตั้งท้องมากค่ะ ฉันรู้เลยว่าหล่อนไม่สบายตัวขนาดไหนกับอาการแพ้ท้อง” หลินชิงเหอบอก
“คุณแม่บอกว่าสุขภาพของคุณแข็งแรงดี ตอนท้องเด็กผู้ชายคุณไม่มีปฏิกิริยาอะไรเลย” โจวชิงไป๋ตอบ
“จะแน่ใจได้ยังไงคะ พี่สะใภ้สามตอนสองท้องแรกก็ยังไม่มีปฏิกิริยาเลยเหมือนกัน แต่ครั้งนี้หล่อนกลับแพ้ท้อง” หลินชิงเหอแย้ง “คุณอยากให้ฉันเป็นแบบนั้นเหรอคะ?”
โจวชิงไป๋ไม่อยากให้เกิดเรื่องแบบนั้นกับเธอเลย แต่ทำไมเขาถึงรู้สึกว่าภรรยาไม่อยากมีลูกกับเขากันนะ?
“คุณอย่าคิดเลยค่ะว่าฉันไม่อยากมีลูกกับคุณ” หลินชิงเหอบอก
ต่อให้เธอไม่อยากคลอดลูก เธอก็บอกเขาไม่ได้
“ไม่จริงเหรอครับ?” โจวชิงไป๋ยักคิ้ว
เขามั่นใจ เขาถึงคิดแบบนั้น
หลินชิงเหอเอื้อมมือแตะใบหน้าหล่อเหลาของสามี “ถ้าฉันไม่อยากมีลูกกับคุณจริง ถ้างั้นเจ้าใหญ่กับน้อง ๆ จะมาจากไหนกันล่ะคะ?”
โจวชิงไป๋ไม่เอ่ยอะไร
“เมื่อก่อนคุณท้องเร็วมาก แต่ตอนนี้คุณกลับไม่ท้องเลย” โจวชิงไป๋เอ่ยขณะที่มือก็เริ่มเปลื้องผ้าเธอไปด้วย
หลินชิงเหอรีบหยุดมือเขาไว้ทันที “คืนนี้อย่าทำค่ะ ฉันเหนื่อยแล้ว”
แต่แล้วเธอก็ไม่ได้พัก ทั้งคู่ทำกิจกรรมร่วมกันบนเตียงตั้งแต่สามทุ่มจนถึงเที่ยงคืน
“นั่นเสียงจุดพลุส่งท้ายปีนี่นา” หลินชิงเหอเอ่ยด้วยน้ำเสียงอ่อนแรง
โจวชิงไป๋จูบแก้มเบา ๆ พลางยิ้มกริ่ม “ภรรยาครับ นอนเถอะ”
หลินชิงเหอเห็นได้ชัดเจนว่าชายคนนี้ต้องการให้เธอมีลูกสาวจริง ๆ แต่ในเนื้อเรื่องต้นฉบับเธอไม่มีลูกสาวเลย หญิงสาวจึงรู้สึกว่าที่ตอนนี้เธอไม่สามารถตั้งครรภ์ได้ต้องเป็นเพราะพล็อตเรื่องที่ไม่สามารถเปลี่ยนแปลงได้
เธอไม่อยากมีลูกโดยบังเอิญ ดังนั้นจึงต้องไปที่โรงพยาบาลเพื่อรับการป้องกัน
แต่ดูจากความถี่ที่เขาทำแล้ว บางทีเขาอาจเปลี่ยนแปลงเส้นเรื่องเดิมก็เป็นได้หรือเปล่านะ?
หลินชิงเหอไม่กล้าหลับยาวในวันปีใหม่เพราะน้องชายสามตระกูลหลินจะพาครอบครัวมาเยี่ยม เธอจึงตื่นนอนราวแปดโมง
จากนั้นตอนเก้าโมง น้องชายสามตระกูลหลินและภรรยาก็มาหา
เดิมทีพวกเขาตั้งใจแค่มาเยี่ยมชั่วขณะหนึ่งแล้วก็กลับไปโดยไม่อยู่ทานอาหารกลางวัน แต่แล้วพวกเขาก็ต้องอยู่ทานอาหารด้วย
ในวันปีใหม่ที่ญาติพี่น้องมาเยี่ยมทั้งที พวกเขาจะกลับไปพร้อมกับท้องที่ว่างเปล่าได้อย่างไรล่ะ
เมื่อเห็นท่าทีของสะใภ้สามตระกูลหลินในตอนนี้แล้ว หลินชิงเหอก็ไม่สนใจเรื่องในอดีตอีก เธอคงไม่อยากให้เจ้าใหญ่กับน้อง ๆ ไม่มีน้าชายกับน้าสาวหรอกถูกไหม?
ดังนั้นแล้ว เธอจึงขอให้พวกเขาอยู่ทานอาหารกลางวัน
อาหารกลางวันของวันนี้ดูราวกับอาหารงานเลี้ยง มันอาจเป็นมาตรฐานสำหรับครอบครัวของเธอ แต่สำหรับน้องชายสามและสะใภ้สามตระกูลหลินแล้ว มันดูหรูหราระดับอาหารเหลาเลยทีเดียว
และการที่พวกเขามาเยี่ยมในครั้งนี้เองก็ทำให้หลินชิงเหอทราบว่าเป็นเพราะปีที่แล้วสะใภ้สามตระกูลหลินที่คลอดลูกสาวคนที่สองไม่ได้รับแม้กระทั่งไข่ฟองเดียวจากบ้านใหญ่ ทั้งคู่จึงแยกครอบครัวออกมา
พวกเขาได้รับเงินอันน้อยนิดและอาหารเพียงบางส่วน ซึ่งก็เป็นอย่างที่คาดไว้ มันไม่พอเลี้ยงพวกเขาหรอก
“ตอนนี้คุณเห็นแล้วใช่ไหมคะว่าพ่อแม่ตระกูลหลินมีนิสัยยังไงกันบ้าง” หลินชิงเหอเอ่ยกับโจวชิงไป๋หลังส่งครอบครัวน้องชายกลับไปแล้ว
ครั้งนี้เธอได้ยินมาจากปากน้องสะใภ้เองว่าตอนที่แยกครอบครัวกันนั้น พวกเขาสองคนได้เงินแค่ 10 หยวนและอาหารอีกนิดหน่อย เห็นชัดว่าอาหารปริมาณน้อยนิดเท่านั้นมันไม่พอกิน ดังนั้นพวกเขาจึงต้องรัดเข็มขัดไว้
เธอไม่ชอบถามเรื่องแบบนี้เลย แต่เป็นสะใภ้สามตระกูลหลินที่เอ่ยถึงเรื่องนี้ขณะช่วยเธอทำอาหาร
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ทะลุมิติไปเป็นชาวสวนแม่ลูกสาม
ทำไมเปิดอ่านไม่ได่...
รอตอนต่อไปอยู่นะคะ...