ทะลุมิติไปเป็นชาวสวนแม่ลูกสาม นิยาย บท 132
บทที่ 132 ทะเลาะเบาะแว้ง
โดย
EnjoyBook
บทที่ 132 ทะเลาะเบาะแว้ง
ราคาซาลาเปากับหมั่นโถวสองลูกถือว่าเป็นค่าใช้จ่ายที่ไม่อาจเรียกคืนได้ แต่หลินชิงเหอก็ไม่สนใจ
เธอบอกหญิงชราว่าจะมาทำการซื้อขายในวันพรุ่งนี้ จากนั้นเธอก็ทานอาหารข้างนอกแล้วกลับเข้ามาในบ้านพักรับรองแขก
เมื่อเธอกลับมาถึง โจวชิงไป๋ก็อยู่ในห้องแล้ว เขาดูโล่งใจอย่างเห็นได้ชัดเมื่อเห็นว่าเธอกลับมา แต่ยังคงเงียบไม่พูดจาและมีสีหน้าขรึมลง
“ฉันรู้ค่ะว่าเป็นความผิดของฉันเอง แต่คุณก็รู้นี่คะว่าตอนนั้นฉันไม่ได้รู้สึกอะไรกับคุณเลย ฉันคิดว่ามีลูกให้คุณสามคนก็พอแล้ว ก็เลยไม่ทันได้คิดน่ะค่ะ” หลินชิงเหออธิบาย
ใบหน้าของโจวชิงไป๋มืดครึ้มมากกว่าเดิม
“แต่พอคุณกลับมา ฉันก็ไม่รู้ว่าตัวเองเริ่มรู้สึกว่าดีใจที่ได้แต่งงานกับคุณหลังมีปฏิสัมพันธ์กันทุกวันทุกคืนตั้งแต่เมื่อไหร่ ถึงคุณจะเป็นคนไม่รู้จักพูดคำพูดรื่นหูหรือไม่รู้จักทำอะไรโรแมนติกให้ฉันมีความสุข แต่คุณก็เป็นคนที่อุทิศตัวเองเพื่อครอบครัวและแบกรับภาระครอบครัวอยู่เงียบ ๆ” หลินชิงเหอพูดต่อ
โจวชิงไป๋เหลือบมองเธอ
“ในตอนนั้นฉันไม่รู้ว่าตัวเองตกหลุมรักคุณ แต่พอคุณกลับมา ฉันกลับให้คุณไปนอนห้องข้าง ๆ ความรู้สึกแบบนั้นมันไม่เกิดขึ้นเพราะฉันไม่อยากให้มันเกิด แต่แล้วฉันก็ตกหลุมรักคุณตอนที่ฉันเข้ากับคุณได้ ตอนที่คุณบอกว่าอยากได้ลูกสาว ฉันก็รู้สึกเสียใจ ไม่รู้จะพูดอย่างไรกับคุณดี” หลินชิงเหอจ้องมองเขา
“ทำไมคุณไม่บอกผมตั้งแต่แรก?” โจวชิงไป๋เอ่ยขึ้น
“ฉันอยากบอกคุณตั้งแต่แรกเหมือนกันค่ะแต่พูดออกไปไม่ได้ ฉันรู้ว่าคุณอยากได้ลูกสาวมากแค่ไหน แต่ฉันทำมันลงไปแล้ว แล้วฉันจะทำอะไรได้อีกล่ะคะ? ฉันเลยรอดูว่าคุณจะมีความสามารถทำให้ตัวฉันที่เป็นหมันท้องได้หรือเปล่า” หลินชิงเหอบอก
ใบหน้าของโจวชิงไป๋มืดครึ้มอีกครั้ง
หลินชิงเหอคิดแบบนี้จริง ๆ หากเขามีความสามารถทำให้เธอผู้ทำหมันมาแล้วท้องได้ เธอก็จะคลอดลูกให้เขา
แต่เห็นชัดว่าโจวชิงไป๋ยังไม่ยอมรับคำขอโทษของเธอ
หลินชิงเหอก็เลยเริ่มขอโทษโดยใช้ร่างกาย
เดิมทีโจวชิงไป๋อยากจะไม่สนใจอะไรเพราะเขายังไม่หายโกรธ ไม่แม้แต่นิดเดียว
แต่ผู้หญิงคนนี้ก็เจ้ามารยาเหลือเกิน เขาจึงทนไม่ไหวและลงโทษเธอแบบดุดัน
เมื่อทำเสร็จแล้ว เขาก็ยังโมโหอยู่
“คุณควรจะมีขอบเขตบ้างนะคะ?” หลินชิงเหอรู้สึกว่าได้เสียสละตนอย่างใหญ่หลวงไป เมื่อเห็นว่าเขาอยากจะสั่งสอนเธอต่อหลังจากทำเสร็จแล้ว เธอก็ไม่ยอม
ตัวเธอเองเป็นเหยื่อตั้งแต่ต้นจนจบ เป็นเพราะเธอชอบและรักเขา เธอก็เลยปลอบเขาแทน
ถ้าเขาไม่รู้ว่าควรจะหยุดเมื่อไหร่ล่ะก็ เธอเองก็จะโมโหเหมือนกัน คอยดูแล้วกันว่าใครจะโหดกว่า!
โจวชิงไป๋ถูกเธอต้อนจนมุม และเธอยังใช้น้ำเสียงนี้กับเขาอีก!
เขาทำเพียงหันหลังกลับ
หญิงสาวเห็นแล้วก็ยิ้ม “โจวชิงไป๋ คุณนี่ใจแข็งขึ้นนะ! ฉันปลอบคุณมาตั้งนานแต่คุณก็ยังไม่ยอมหาย งั้นคุณควรจะทำอะไรตรงไปตรงมามากกว่านี้ คุณต้องการอะไรล่ะ? ถ้าคุณอยากจะหย่าหรืออะไรก็ช่างงั้นก็เชิญเลย แต่ฉันขอบอกไว้ก่อนนะว่าฉันไม่ต้องการเด็กสามคนนี้ คุณเลี้ยงพวกเขาเองก็แล้วกัน”
เรื่องนี้เป็นไปไม่ได้หรอก เธอก็แค่พูดขู่เขาเท่านั้นล่ะ
โจวชิงไป๋หันหน้าขวับและถลึงมองเธอ “คุณอยากหย่าเหรอ?”
“คุณไม่ได้ต้องการอย่างนั้นเหรอ? ฉันบอกว่าฉันผิดไปแล้ว แต่คุณก็ยังไม่หายโกรธสักที? ฉันสำนึกผิดแล้ว หลังจากที่ฉันตกหลุมรักคุณฉันก็เสียใจกับเรื่องนี้ เสียใจจนไม่อาจจะเยียวยาได้คุณรู้หรือเปล่า?” หลินชิงเหอบอก
“ผมไม่คิดเลยว่าคุณจะรู้สึกผิดกับเขาด้วย!” โจวชิงไป๋ตอบ
หลินชิงเหอรู้ตัวว่าตัวเองไม่ใช่คนที่มีความอดทนสูงและความอดทนของเธอตอนนี้ก็ถึงขีดสุดแล้ว เธอจึงประกาศกร้าว “งั้นกลับบ้านไปบอกกับนายทะเบียนแล้วกันค่ะ ฉันมีลูกกับคุณไม่ได้อีกต่อไปแล้ว คุณไปหาผู้หญิงที่ยังสาวและสวยสักคนและมีลูกกับหล่อนแล้วกัน ส่วนเด็ก ๆ สามคนก็ให้พวกเขาเลือกว่าจะอยู่กับใคร ถ้าพวกเขาจะอยู่กับคุณ ฉันก็ไม่มีอะไรจะพูด”
คนนิสัยดีอย่างโจวชิงไป๋ได้ฟังแล้วก็โมโหเจียนตาย
ผู้หญิงคนนี้จะไม่หยุดหากยังไม่ได้ทำให้เขาโมโหจนตายสินะ!
โดยไม่พูดอะไร เขาก็จ้องมองหลินชิงเหอด้วยสีหน้าดำคล้ำ
หลินชิงเหอกลอกตาใส่เขาและพลิกตัวลงนอน หมาป่านี่ขย้ำเธอหนักมากจนตอนนี้เธอเหนื่อยเหลือเกิน ให้เธอปลอบเขาอีกงั้นเหรอ ไม่มีทางหรอก
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ทะลุมิติไปเป็นชาวสวนแม่ลูกสาม
รอตอนต่อไปอยู่นะคะ...