ทะลุมิติไปเป็นชาวสวนแม่ลูกสาม นิยาย บท 133
บทที่ 133 การแลกเปลี่ยนที่ยิ่งใหญ่
โดย
EnjoyBook
บทที่ 133 การแลกเปลี่ยนที่ยิ่งใหญ่
โจวชิงไป๋ไม่รู้ว่าเขากลายเป็นคนผิดในตอนท้ายของสถานการณ์นี้ได้อย่างไร
คืนนั้นที่เข้านอน เธอไม่ยอมแม้แต่จะให้เขาได้กอดเธอเลย
เช้าวันต่อมา เขาออกจากห้องลงไปซื้ออาหารเช้า พอกลับมาถึงห้องก็เห็นแผ่นกระดาษที่ภรรยาเขียน ซึ่งในนั้นเขียนไว้ว่า ‘ฉันจะกลับมาตอนที่คุณคิดออก!’
เรื่องนี้ทำให้โจวชิงไป๋มีสีหน้าเปลี่ยนไปในทันที
เขารีบวิ่งลงบันไดออกตามหาภรรยาด้วยอาการตื่นตระหนก แต่คุณป้าเจ้าของที่พักก็เอ่ยขัด “พ่อหนุ่ม มาตรงนี้หน่อยสิจ๊ะ”
โจวชิงไป๋ระงับความร้อนใจไว้และหันมาถาม “มีอะไรหรือครับคุณป้า?”
“จะออกไปตามหาภรรยาของเธอเหรอจ๊ะ?” คุณป้าเจ้าของที่พักเอ่ยด้วยรอยยิ้มขณะทำความสะอาดพื้น
“คุณป้ารู้ไหมครับว่าหล่อนไปที่ไหน?” โจวชิงไป๋เอ่ยถามทันที
“ภรรยาเธอขอให้ฉันบอกเธอว่าไม่ต้องตามหาหล่อนหรอก หล่อนจะกลับมาเมื่อไหร่ก็แล้วแต่หล่อน เธอหาหล่อนไม่เจอหรอกหากออกไป” คุณป้าตอบ
โจวชิงไป๋สูดหายใจลึก “แล้วภรรยาผมพูดอะไรอีกไหมครับ?”
“ภรรยาของเธอยังบอกว่าให้เธอคิดทบทวนเกี่ยวกับเรื่องของพวกเธอสองคนในห้องขณะที่เธอรอหล่อนกลับมา หล่อนแค่รู้สึกอึดอัดและออกไปซื้อของเท่านั้นจ้ะ” คุณป้าบอก
โจวชิงไป๋รู้สึกอับจนปัญญากับภรรยาของเขาเสียจริง
คุณป้าสังเกตเห็นชายหนุ่มออกอาการเช่นนี้ก็คลี่ยิ้มออกมา “เธออยากระบายกับฉันไหมล่ะจ๊ะ? ว่าทำไมพวกเธอถึงทะเลาะกัน? บางทีฉันอาจจะแนะนำอะไรให้พวกเธอสองคนได้นะ”
เมื่ออยู่ต่อหน้าโจวชิงไป๋ที่สูงใหญ่หน้าตาดีและเห็นชัดว่าเป็นชายที่เคยเป็นทหารรับใช้ชาติมาก่อน หญิงสูงอายุอย่างคุณป้าท่านนี้ก็บังเกิดความเอ็นดูขึ้นมา นางเห็นชัดเจนว่าหลินชิงเหอเป็นอย่างไรและคำพูดของเธอก็ฟังดูสมเหตุสมผลมากขนาดไหนด้วย
นางจึงรู้สึกอยากช่วยแนะแนวทางคืนดีให้
“ผมไม่รู้น่ะครับว่าตัวเองไปทำอะไรให้หล่อนไม่พอใจ แถมผมยังต่อล้อต่อเถียงกับหล่อนไม่ได้ด้วย” โจวชิงไป๋เอ่ยอย่างข้องใจ
เขายังไม่โกรธจริงจังขนาดนั้น แต่เธอก็กลายเป็นฝ่ายโกรธเขาก่อน
คุณป้ากลั้วหัวเราะ “พ่อหนุ่มเอ๋ย เธอไม่อาจต่อล้อต่อเถียงกับภรรยาของเธอได้หรอก หากทะเลาะกับภรรยาของเธอ เธอไม่อาจพูดกับหล่อนได้ด้วยเหตุผล เธอจะต้องยอมรับว่าตัวเองผิดในทันที ต่อให้มันไม่ใช่ความผิดของเธอ อย่างไรมันก็ยังเป็นความผิดของเธออยู่ดี เมื่อภรรยาของเธอทำผิดเธอก็ต้องยอมรับว่าตัวเองผิด ไม่อาจเอาเหตุผลมาโต้กับหล่อนได้หรอก เข้าใจไหม?”
โจวชิงไป๋อึ้งไปในทันที เขาไม่อาจเข้าใจในสิ่งที่คุณป้าพูดได้เลย
“พ่อหนุ่ม หนทางของเธอยังอีกยาวไกลนัก จงเดินช้า ๆ แล้วเธอจะตระหนักมันได้ทีหลัง” คุณป้าทิ้งให้เขาตกอยู่ในความสับสนและไม่ได้ขยายความต่อ นางกลับไปถูพื้นเหมือนเดิมพร้อมกับรอยยิ้มระบายบนใบหน้า
ฝ่ายหลินชิงเหอก็ไม่รู้เลยว่าโจวชิงไป๋กำลังประสบกับเหตุการณ์นี้อยู่
เธอมาที่นี่เพื่อหาหญิงชราร่างเล็ก จึงถือโอกาสขณะที่โจวชิงไป๋ออกไปข้างนอกมาตามหาคู่ค้า ไม่อย่างนั้นแล้วเธอจะทำอย่างไรล่ะหากเขาตามเธอมา?
หากหญิงชราร่างเล็กมีใจอยากค้าขายจริง ในเวลาหนึ่งวันนี้นางจะต้องมีของเตรียมไว้อย่างแน่นอน
แน่นอนว่าเมื่อเธอมาถึงและเอ่ยปากขอน้ำดื่มจากหญิงชรา นางก็พาเธอเข้าไปในบ้าน
“นางหนู เรื่องที่เราคุยกันเมื่อวานยังนับอยู่ไหมจ๊ะ?” หญิงชราเอ่ยถามเสียงพร่า
หลินชิงเหอพยักหน้า “วันนี้ยังนับอยู่ค่ะ แต่หลังจากวันนี้ไปจะไม่นับแล้วนะคะ”
หญิงชราร่างเล็กได้ยินแล้วก็กล่าวขึ้น “งั้นมากับป้าทางนี้จ้ะ”
หลินชิงเหอเดินตามหญิงชราไปจนถึงกองไม้ฟืน จากนั้นหญิงชราก็นั่งยอง ๆ และก้มลงเก็บฟืน
“คุณป้าคะ อากาศข้างนอกหนาวมากเลยนะคะ” หลินชิงเหอมองภาพนี้ด้วยสายตาเฉียบคมและเอ่ยขึ้น
มันเป็นไปไม่ได้ที่จะเก็บของสิ่งนี้ไว้ในบ้าน เก็บไว้นอกบ้านยังพอทำเนา แต่ถ้าเก็บไว้ในบ้าน พวกนางคงไม่อาจหลุดพ้นจากการถูกสอบสวนไปได้
“ช่วยไม่ได้แหละจ้ะ มันหนาวเหน็บมากจริง ๆ” หญิงชราตอบ
“งั้นฉันช่วยนะคะ” หลินชิงเหอเอ่ยและนั่งหมอบลง
จากนั้นทองแท่งหนึ่งก็อยู่ในมือของเธอ หลินชิงเหอรีบเก็บเข้าถุงผ้าของตนเองในทันที สุดท้ายแล้วมันก็มีทองแท่ง 7 แท่งกับชิ้นหยกที่ไม่ทราบคุณภาพแต่ดูไม่ธรรมดา 5 ชิ้น ซึ่งหญิงสาวก็เก็บของทั้งหมดนี้เข้าถุงผ้า
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ทะลุมิติไปเป็นชาวสวนแม่ลูกสาม
ทำไมเปิดอ่านไม่ได่...
รอตอนต่อไปอยู่นะคะ...