ทะลุมิติไปเป็นชาวสวนแม่ลูกสาม นิยาย บท 241

ทะลุมิติไปเป็นชาวสวนแม่ลูกสาม – บทที่ 241 ขุนจนแข็งแรงเหมือนเดิม
บทที่ 241 ขุนจนแข็งแรงเหมือนเดิม
โดย
EnjoyBook
บทที่ 241 ขุนจนแข็งแรงเหมือนเดิม

หลังเอ่ยอำลากับเม่ยเจี่ยแล้ว​ หลินชิงเหอก็กลับบ้าน

เธอซื้อเนื้อสามชั้นเพื่อกะจะทำหมูตุ๋น​ โจวชิงไป๋ผอมลงมาก​ ถึงเขาจะไม่ดูอ่อนแอ​ แต่เขาก็ผอมกว่าเดิมจริง ๆ

เห็นได้ว่าอาหารที่ท่านแม่โจวทำนั้นไม่มีส่วนประกอบของน้ำมันมากนัก

ตอนนี้ยังไม่เร็วเกินไปนักที่จะเริ่มเตรียมอาหารกลางวัน

หลินชิงเหอไม่มีอะไรต้องทำมากนักหลังจากกลับมาถึง​ เธอจึงทำกับข้าวอยู่ที่บ้าน

ปีนี้ครอบครัวของเธอเลี้ยงไก่จำนวนมาก​ แต่ไม่ได้เลี้ยงหมูสักตัว เล้าหมูทั้งหมดที่เคยเลี้ยงหมูจึงกลายเป็นเล้าไก่ด้วยฝีมือท่านแม่โจว

ช่วงนี้ยังห้ามเลี้ยงหมูเป็นการส่วนตัว หากใครเลี้ยงก็จะต้องถูกยึดหมูเป็นทรัพย์สินส่วนกลาง​ แต่ถ้าคน ๆ​ นั้นเลี้ยงไก่​ ไก่พวกนั้นจะกลายเป็นกรรมสิทธิ์ของพวกเขา​ จึงไม่ต้องบอกเลยว่าท่านแม่โจวเลือกที่จะเลี้ยงไก่หรือไม่

ในสวนหลังบ้านมีผักผลไม้จำนวนมากเช่นกัน ไม่ใช่แค่นั้นนะ เธอยังตัดผลผลิตบางส่วนมาเลี้ยงไก่ได้ด้วย ทำให้ไม่ต้องใช้อาหารมากมายเลย

หลินชิงเหอไม่ได้เป็นคนดูแลในเรื่องนี้ ตอนนี้เธอลงมือทำหมั่นโถวเป็นอาหารกลางวัน

อาหารกลางวันของวันนี้มีหมั่นโถวข้าวโพดเคียงกับหมูตุ๋น ผัดถั่วพุ่มกับแตงกวา และแกงจืดสาหร่ายซี่โครงหมู

และในตอนที่หลินชิงเหอกำลังทำอาหารนี่เอง คุณป้าไฉ่ก็มาหา

นางนำถั่วตะกร้าหนึ่งมาฝากด้วยเพื่อเป็นการสานสัมพันธ์กับหลินชิงเหอ จนถึงตอนนี้คุณป้าไฉ่ก็ยังอยากจับคู่หลานสาวคนที่สามของนางกับเจ้าใหญ่ นางไม่ยอมแพ้หรอก

ถ้าจับคู่กับเจ้าใหญ่ไม่ได้ ก็เป็นไปได้ที่จะจับคู่กับเจ้ารอง

หลินชิงเหอไม่ได้พูดอะไรมากในเรื่องนี้ ขณะที่ทำงาน พวกเธอก็คุยกันเกี่ยวกับสถานการณ์ภายนอก ส่วนเรื่องที่คุณป้าไฉ่ถามเกี่ยวกับเจ้าใหญ่ เธอก็บอกความจริงไปว่าเด็กคนนั้นไม่อยากกลับมา เขาตัวโตขนาดนั้นแล้ว เธอเลยให้เขาใช้ชีวิตด้วยตัวเองในโลกภายนอก

หลังคุณป้าไฉ่กลับไปแล้ว พี่สาวใหญ่กับพี่สาวรองก็แวะมาหา ทั้งคู่นำไข่มาด้วยคนละตะกร้า

“พี่หญิงใหญ่กับพี่หญิงรองมาหาก็ถือว่าดีแล้วล่ะค่ะ พี่ไม่ต้องเอาไข่มาเยอะขนาดนี้ก็ได้ คุณแม่เลี้ยงไก่ไว้ที่สวนหลังบ้านตั้งหลายตัว เรายังกินไข่กันไม่หมดเลย พวกพี่นำไข่กลับไปกินเองทีหลังเถอะค่ะ” หลินชิงเหอบอก

เธอรู้ว่าช่วงนี้ไข่ไก่หายากขนาดไหน การนำไข่มามากมายขนาดนี้ เห็นชัดว่าพวกหล่อนเก็บไว้เป็นจำนวนมาก

พวกหล่อนต้องทนกินอย่างประหยัดที่บ้านเพื่อจะนำพวกมันมาให้เป็นจำนวนมากมายขนาดนี้แน่นอน

ถึงอย่างนั้นพี่สาวใหญ่กับพี่สาวรองก็ยังเกรงใจกันมาก พวกหล่อนใช้เวลาอยู่กับเธอมากกว่าชั่วโมงหนึ่งก่อนจะกลับไป โดยทิ้งไข่ไว้ให้ด้วย

หลินชิงเหอทำอะไรไม่ได้นอกจากหาเวลาปั่นจักรยานนำไข่กลับไปคืนในตอนเย็น

นอกเหนือจากนั้นเธอก็ให้เนื้อซี่โครงกันครอบครัวละ 1 แพ

ทั้งสองครอบครัวไม่ได้มีชีวิตที่ดีมากนัก เธอจะรับไข่จำนวนมากจากพวกหล่อนได้อย่างไร? หากเธอกินไข่พวกนี้เข้าไปก็คงจะรู้สึกไม่สบายใจ สิ่งสำคัญยิ่งกว่านั้นคือเธอจะเป็นหนี้อย่างใหญ่หลวงต่อทั้งสองครอบครัว

เธอจึงทำแค่รับน้ำใจของทั้งสองไว้และให้เนื้อซี่โครงกับทั้งสองครอบครัว ส่วนเรื่องที่เหลือก็ช่างมันเถอะ

ในเย็นนั้นเอง หลินชิงเหอกับโจวชิงไปก็พากันไปว่ายน้ำ

“คุณว่ายน้ำเถอะค่ะ ฉันจะคอยดูคุณ” หลินชิงเหอเอ่ยกับโจวชิงไป๋

โจวชิงไป๋ยิ้ม “ผมจะนำคุณไปนะ”

หลินชิงเหอมองผู้ชายของเธอและจูบเขาสองครั้ง จนโจวชิงไป๋ใจเต้นและโถมเข้ามาหาเธอ

เมื่อทั้งคู่จูบกันเสร็จ หลินชิงเหอก็มองต่ำลงไปที่กางเกงของโจวชิงไป๋พลางหัวเราะในลำคอ โจวชิงไป๋กระแอมเสียงแห้ง จากนั้นก็พาภรรยาไปว่ายน้ำ

โจวชิงไป๋ช่างมีความสามารถมากนักตอนที่อยู่ในน้ำ เขาสามารถแบกหลินชิงเหอได้สบาย ๆ เลยทีเดียว หลังจากนั้นครู่หนึ่งหลินชิงเหอก็กลับเข้าฝั่ง ปล่อยให้โจวชิงไป๋ว่ายน้ำคนเดียว

หลังว่ายน้ำเสร็จ ทั้งคู่ก็กลับบ้าน เพราะตอนนี้เป็นตอนกลางคืนแล้วและไม่มีใครอยู่ หลินชิงเหอจึงจับมือกับโจวชิงไป๋ได้

ทั้งสองกลับถึงบ้าน เปลี่ยนเสื้อผ้าและนำผ้าไปซัก ก่อนจะเข้าไปนอนภายในห้อง

ทั้งคู่คิดถึงกันมากเหลือเกินและเมื่อคืนนี้ก็ไม่มีโอกาสได้สนทนากันเลย จึงแสดงความคิดถึงด้วยการกระทำแทน แน่นอนว่าในคืนนี้ทั้งสองก็ได้คุยกันยาว ๆ กันสมใจ

“คุณชินกับที่นั่นแล้วหรือยัง?” โจวชิงไป๋เอ่ยขณะกอดภรรยาไว้

“ชินแล้วค่ะ ทุกวันก็เหมือน ๆ เดิม ต่างกันแค่ตอนแรกกับตอนที่ฉันกลับมาแล้ว” หลินชิงเหอตอบ

“กลับมาครั้งนี้คุณผอมลงนะ” โจวชิงไป๋เอ่ยความเห็น