ทะลุมิติไปเป็นชาวสวนแม่ลูกสาม นิยาย บท 243
บทที่ 243 ผมสู้พวกคุณบางคนได้นะ
โดย
EnjoyBook
บทที่ 243 ผมสู้พวกคุณบางคนได้นะ
เพื่อนร่วมชั้นของเขามีพี่น้องสามคน พี่ชายคนโตเป็นทหาร พี่สาวคนโตแต่งงานแล้ว
จากนั้นก็เป็นเพื่อนของเขาที่อายุแก่กว่าเขา 2 ปี แต่พวกเขาตัวสูงเกือบจะเท่ากัน จากการที่เจ้าใหญ่โตเกินวัย เลยทำให้พวกเขาเข้ากันได้ดี
จากนั้นลำดับต่อมาก็คือน้องสาวของเพื่อนคนนี้ หล่อนมีอายุรุ่นราวคราวเดียวกับเจ้าใหญ่ แต่กำลังศึกษาในระดับมัธยมต้น
ฟังจากคำพูดของเจ้าใหญ่แล้ว หล่อนคงจะเป็นคนสวยน่ารัก แต่ด้วยอายุของเจ้าใหญ่แล้วเขาคงไม่มีความคิดแบบนั้นหรอก
หลินชิงเหอรู้สึกว่าบางทีแม่เพื่อนของเขาอาจจะมีความคิดแบบนั้นแทน
ลูกชายคนโตของเธอจะไม่โดดเด่นขนาดนั้นได้อย่างไรล่ะ?
สหายทั้งหลาย บางทีคุณก็ต้องใจร้ายบ้าง
ประเด็นนี้ได้จบลง หลินชิงเหอไม่ได้ควบคุมการเข้าสังคมของลูกชายคนโตหรอก
ย้อนกลับไปที่หอพัก ซึ่งหวังลี่ได้กลับมาถึงก่อนหน้าเธอแล้ว 2 วัน หล่อนดีใจมากที่ได้เห็นเธอ
ในหอพักมีคนอยู่อาศัยทั้งหมด 6 คน โดยที่หวังลี่สนิทกับหลินชิงเหอมากที่สุด ส่วนคนอื่น ๆ นั้นถือว่าธรรมดาทั่ว ๆ ไป ยกเว้นเฉินเสวี่ยที่หล่อนสนิทน้อยที่สุด
เช่นเดียวกับหลินชิงเหอ เธอเข้ากันด้วยดีกับหวังลี่ ส่วนคนอื่น ๆ ไม่นับว่าสนิทนัก
หลังนั่งรถประจำทางมาหลายวัน หลินชิงเหอก็เหนื่อยแทบตาย เธอเอ่ยขึ้นมากับหวังลี่ “เธออยากไปอาบน้ำไหม?”
“ไปจ้ะ” หวังลี่พยักหน้า
ทั้งสองมาที่โรงอาบน้ำด้วยกัน
บอกตรง ๆ ว่าหลินชิงเหอรับไม่ได้กับโรงอาบน้ำแบบนี้ ทุกคนต้องเปิดเผยกันถึงขนาดนี้เลยเหรอ? ชีวิตชาติที่แล้วของเธอที่มาจากทางตอนใต้ของประเทศ ห้องน้ำจะเป็นแบบแยกส่วนตัว ซึ่งเธอไม่เคยมีประสบการณ์กับโรงอาบน้ำสาธารณะแบบนี้เลย
หวังลี่ชินกับเรื่องนี้แล้ว เมื่อเห็นปฏิกิริยาของหลินชิงเหอ หล่อนก็รู้สึกอยากหัวเราะ “ไม่ใช่ว่าเธอไม่เคยอาบน้ำที่นี่มาก่อนนะ จะอายไปทำไมล่ะ?”
จากนั้นหล่อนก็ออกอาการอิจฉาหลินชิงเหอขึ้นมาเล็กน้อย “ผิวเธอสวยเหลือเกิน ทั้งขาวทั้งอ่อนนุ่ม ถ้าไม่ได้มาเห็นกับตาตัวเองแล้วล่ะก็ ฉันก็ไม่เชื่อหรอกว่าเธอจะมีลูกชายตัวโตขนาดนั้นแล้ว”
“รีบอาบเร็วเข้า” หลินชิงเหอเอ่ย ยิ่งพวกเธออาบน้ำเร็วเท่าไรก็ได้ออกจากโรงอาบน้ำเร็วเท่านั้น จริง ๆ แล้วช่วงนี้ถือว่าสายมากแล้ว เธอจึงไม่คิดว่าจะมีคนอยู่มากนัก
ปกติแล้วเธอเลือกที่จะมาช้ากว่านี้ และยังจำได้จนถึงตอนนี้ว่าครั้งแรกที่มาที่นี่ดันเป็นเวลาที่คนเยอะที่สุดพอดี
ซึ่งภาพที่เห็นทำให้เธอตกใจจนต้องวิ่งออกมา
“เธออยากให้ฉันขัดหลังให้ไหม?” หวังลี่ถาม
“เอาสิ” หลินชิงเหอพยักหน้า
แม้จะรู้สึกค่อนข้างกระดากอายในการรับความเพลิดเพลินแบบนี้ แต่การขัดหลังก็สบายตัวจริง ๆ นั่นแหละ ทั้งคู่ขัดหลังให้กันและกัน โดยที่หวังลี่ขัดหลังให้หลินชิงเหอก่อน จากนั้นเธอจึงค่อยขัดหลังให้หวังลี่ ทั้งคู่อาบน้ำจนสบายตัวก่อนจะออกจากโรงอาบน้ำ
เมื่อเห็นหลินชิงเหอถอนหายใจอย่างโล่งอก หวังหลี่ก็อดไม่ได้ที่จะระเบิดหัวเราะออกมา “เธอทำตัวแบบนี้จนทำให้ฉันนึกว่าเธอมาจากทางใต้เลยนะนี่”
จริง ๆ แล้วฉันมาจากทางใต้ล่ะ…หลินชิงเหอตอบในใจ
“ฉันไม่เคยอาบน้ำแบบนี้มาก่อนน่ะ เพราะที่บ้านเราอาบน้ำแยกกัน” หลินชิงเหอบอก
“ฉันได้ยินว่าที่โรงอาบน้ำใกล้ ๆ มีผู้ชายคนหนึ่งมาจากทางใต้แล้วอาบน้ำทั้งที่ยังใส่กางเกงด้วยล่ะ ทุกคนหัวเราะเยาะเขาไปพักใหญ่เลย” หวังหลิงยิ้ม
“อะแฮ่ม ประเพณีแต่ละที่ไม่เหมือนกันน่ะ ฉันได้ยินมาว่าทางใต้มีห้องอาบน้ำแยกกัน ไม่ใช่โรงอาบน้ำรวมขนาดใหญ่แบบนี้” หลินชิงเหออธิบาย
“ไม่มีโรงอาบน้ำงั้นเหรอ? เป็นไปได้ยังไงเนี่ย? แล้วพวกเขาอาบน้ำกันยังไงเหรอ?” หวังลี่ถามอย่างประหลาดใจ
“คือว่าแต่ละบ้านจะมีห้องน้ำส่วนตัวน่ะ” หลินชิงเหอบอก
“สภาพความเป็นอยู่ของคนภาคใต้นี่ดีจริง ๆ เลยนะ” หวังลี่เอ่ย
สภาพความเป็นอยู่ตอนนี้ช่างขัดสนนัก พวกเขาจึงไม่มีห้องน้ำแยกแบบนั้น
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ทะลุมิติไปเป็นชาวสวนแม่ลูกสาม
ทำไมเปิดอ่านไม่ได่...
รอตอนต่อไปอยู่นะคะ...