ทะลุมิติไปเป็นชาวสวนแม่ลูกสาม นิยาย บท 341

ตั้งแต่โจวหยางและโจวอู่นีกลับมา สะใภ้รองพยายามสะกดกลั้นความรู้สึกไม่พอใจของตนเอาไว้

พอพี่ชายรองเอ่ยถามขึ้นมา หล่อนจึงระเบิดมันออกมาทันที “ฉันบอกคุณแล้ว คุณก็ไม่เชื่อฉันว่าบ้านสายสี่ดูถูกบ้านสายรอง ตอนนี้คุณเห็นหรือยัง!”

“ทำไมคุณถึงพูดอะไรแบบนี้อีกแล้ว?” พี่ชายรองขมวดคิ้ว

เขาไม่ชอบคำพูดพวกนี้มากที่สุด เขาจะไม่รู้ได้ยังไงว่าอาสี่ดูถูกเขาหรือเปล่า? พี่น้องทุกคนต่างก็ปฏิบัติต่อกันอย่างเท่าเทียมไม่ใช่หรือ?

ยิ่งไปกว่านั้นอาสี่ยังฝากเงินไว้ที่พี่ชายใหญ่อีก 500 หยวนด้วย ถ้าเกิดเหตุฉุกเฉินต้องการใช้เงินเขาก็ไปเอามาใช้ได้ นี่แสดงถึงความลำเอียงหรือ?

อีกทั้งเขารู้นิสัยของอาสี่ดี อย่าว่าแต่พี่น้องแท้ ๆ ของตัวเองเลย แม้จะเป็นคนนอกที่ยากจนอาสี่ก็ไม่เคยดูถูกเลย

แต่ภรรยาของเขากลับพูดเรื่องทำนองนี้ออกมาอยู่เรื่อย ๆ นี่เป็นเรื่องเหลวไหลสิ้นดี

สะใภ้รองยังไม่รู้ตัวว่าสามีเริ่มรู้สึกรำคาญหล่อนแล้ว จึงพูดต่อ “ทำไมฉันจะพูดไม่ได้? ครอบครัวเราได้ใช้เครื่องอัดเทปนั้นบ้างหรือเปล่า? แต่บ้านสายหลักกับสายสามที่ทำดีกับหล่อนกลับได้ใช้มัน!”

หลังจากที่ได้ยิน พี่ชายรองก็รู้เหตุผลแล้วว่าทำไมหล่อนถึงได้อารมณ์เสีย

“ต่อไปอย่าให้ผมได้ยินคำพูดพวกนี้จากปากคุณอีก ไม่อย่างนั้นคุณก็กลับไปอยู่ที่บ้านแม่คุณได้เลย บ้านครอบครัวโจวไม่สามารถจะมีภรรยาแบบคุณได้” เป็นครั้งแรกที่พี่ชายรองมองไปที่ภรรยาของเขาด้วยสายตาเย็นชา

แม้ที่ผ่านมาหล่อนจะสร้างเรื่องวุ่นวายอะไร พี่ชายรองก็ไม่เคยรู้สึกผิดหวังในตัวภรรยาของเขามาก่อน แต่สำหรับครั้งนี้เขารู้สึกผิดหวังมากจริง ๆ!

ทำไมสะใภ้สี่ถึงได้ให้เครื่องอัดเทปมาน่ะเหรอ? ก็สำหรับให้อู่นีกับหยางหยางไว้ฟังภาษาอังกฤษน่ะสิ ถ้าลูกสาวและลูกชายของเขากำลังเรียนอยู่เหมือนกันพวกเขาจะไม่ได้ใช้เครื่องอัดเทปนี้ด้วยเชียวหรือ? แล้วนี่จะเรียกว่าลำเอียงได้ยังไงกัน?

แต่เพราะภรรยาของเขาไม่ได้ให้ได้ลูก ๆ เรียนหนังสือ เซี่ยเซี่ยได้เรียนไม่กี่ปีเท่านั้น ส่วนคนที่เหลือก็ไม่ได้เรียนอะไรเลย

แล้วพวกเขาจะต้องฟังภาษาอังกฤษไปทำไม?

เพราะเรื่องแค่นี้ภรรยาของเขาถึงกับก่อเรื่องอย่างนี้ขึ้นมา แถมยังจะพูดเรื่องอย่างการดูถูกครอบครัวสาขารองออกมาอีก

“ครั้งก่อนที่พวกเขากลับมา พี่สะใภ้ใหญ่กับน้องสะใภ้สามได้นมผงกับลูกอม ครอบครัวเราก็ได้เหมือนกัน พี่สะใภ้ใหญ่กับน้องสะใภ้สามแวะไปหาพวกเขาด้วยซ้ำไป ในขณะที่คุณไม่ได้ก้าวเท้าไปแม้แต่ก้าวเดียว คนอื่นเขายังไม่ได้เก็บเอามาใส่ใจ คุณยังจะโลภอยากได้ไปหมดซะทุกอย่างอีกเหรอ?” พี่ชายรองถาม

“นั่นน่ะเครื่องอัดเทปเลยนะ!” สะใภ้รองกัดฟันแน่น

“คนที่ใช้เครื่องอัดเทปเครื่องนี้เป็นหลานชายและหลานสาวของผม!” พี่ชายรองพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา “ผมไม่ได้พูดล้อเล่นกับคุณนะ ถ้าคุณยังพยายามจะสร้างความแตกแยกระหว่างพวกเราพี่น้องครอบครัวโจวอีกละก็ คุณกลับไปอยู่ที่บ้านแม่ของคุณได้เลย เราจะหย่ากัน!”

“คุณ…คุณจะหย่ากับฉันจริง ๆ เหรอ?” สะใภ้รองตื่นตะลึง “เรามีลูกด้วยกันตั้งหลายคน คุณยังจะหย่ากับฉันอีกงั้นเหรอ?”

“ถ้าคุณไม่อยากหย่าก็ทำตัวให้ดี อย่ามาสร้างคลื่นลมอะไรในบ้านครอบครัวโจวอีก ทุกอย่างกำลังไปในทิศทางที่ดี อย่าก่อปัญหาจากเรื่องที่ไม่เป็นเรื่องอีก!”

สะใภ้รองร้องไห้ จากนั้นก็หันหลังกลับแล้วปล่อยโฮออกมา

พี่ชายรองไม่พอใจและหงุดหงิดมากเช่นกัน เขาทนมามากพอแล้วกับผู้หญิงคนนี้ ดังนั้นเขาจึงแต่งตัวจะออกไปว่ายน้ำที่แม่น้ำ

พี่ชายสามที่เพิ่งไปว่ายน้ำข้างนอกกลับมาได้เจอกับพี่ชายรองเข้าพอดี “พี่รอง พี่ยังจะไปว่ายน้ำในเวลานี้อีกหรือครับ”

“อือ ให้อารมณ์เย็นขึ้นหน่อย” พี่ชายรองพูดจบก็ออกไป

พี่ชายสามกลับเข้าไปคุยเรื่องนี้กับสะใภ้สาม “ดูจากท่าทางของพี่รองแล้ว สงสัยจะทะเลาะกับพี่สะใภ้รองมา”

“ก็คงจะเป็นอย่างนั้นแหละค่ะ คนคนนี้น่าเบื่อที่สุด ชอบสร้างเรื่องวุ่นวาย” สะใภ้สามแสดงความเห็นพร้อมยิ้มเหยียด

“พวกเราต่างก็เป็นครอบครัวเดียวกัน อย่าไปใส่ใจอะไรกับเรื่องนี้ให้มากนัก” พี่ชายสามบอก

“ถ้าฉันใส่ใจละก็ บ้านหลังนี้คงจะอยู่ไม่สุขกันทั้งวันไปแล้วละค่ะ” สะใภ้สามแค่นเสียง

พี่ชายสามไม่ได้ตอบโต้กลับไป เขาก็รู้สึกเช่นเดียวกันว่าพี่สะใภ้รองคนนี้ทำเกินไป หล่อนมักใจแคบคิดเล็กคิดน้อยอยู่เสมอ เขารู้ว่าครั้งนี้ต้องเป็นเรื่องเครื่องอัดเทปที่หล่อนไม่สามารถมาใช้ร่วมด้วยได้ แต่นั่นมันสำหรับใช้ฟังภาษาอังกฤษ หยางหยางกับอู่นีอ่อนวิชาภาษาอังกฤษกัน แล้วพวกเขาไม่ควรจะฟังบ่อย ๆ เพื่อทบทวนเหรอ?

มันมีอะไรให้ต้องไม่พอใจกัน?

“ภรรยาครับ ผมวางแผนจะยืมเงินจากคุณพ่อคุณแม่บางส่วน” หลังจากที่นิ่งเงียบไปครู่หนึ่ง พี่ชายสามก็หลุดปากเสียงเบาออกมา

“คุณอยากไปจะทำงานในเมืองหรือคะ?” เมื่อได้ยินสะใภ้สามก็เดาเรื่องได้ทันที

“ครับ” พี่ชายสามตอบ