ทะลุมิติไปเป็นชาวสวนแม่ลูกสาม นิยาย บท 354

เมื่อนอนหลับฝันในคืนนั้น โจวชิงไป๋ก็รู้สึกเป็นสุขราวกับขึ้นสวรรค์ชั้นเก้าขณะได้โอบอุ้มบุตรสาวสุดที่รัก

แต่เขาถูกกำหนดไว้แล้วว่าให้พบกับความผิดหวัง

หลินชิงเหอที่กำลังหลับอยู่พลันตื่นขึ้นมากลางดึก

ความรู้สึกอันคุ้นเคยนี่มัน!

แต่เธอไม่จำเป็นต้องลุกออกจากเตียงเลย เพราะเธอเตรียมตัวไว้แล้ว!

โจวชิงไป๋ตื่นขึ้นจากการขยับตัวของภรรยา เขารีบเอ่ยขึ้นทันที “มีอะไรเหรอครับ? คุณไม่สบายหรือ?”

หลินชิงเหอรู้สึกได้ถึงความร้อนรนของชายคนนี้ เมื่อคิดว่าสองวันนี้เขามีความสุขเพียงใด หญิงสาวก็เม้มปาก เธอทนไม่ได้ที่จะบอกความจริงกับเขาและตัดสินใจให้เขานอนหลับอย่างมีความสุขแทน

“ไม่มีอะไรค่ะ แค่หิวน้ำ” หลินชิงเหอตอบ

โจวชิงไป๋ลุกขึ้นเดินออกจากห้องและนำน้ำอุ่นแก้วหนึ่งมาให้เธอดื่ม หลินชิงเหอดื่มแล้วก็นอนลงและหลับต่อ

โจวชิงไป๋รู้สึกตื่นเต้น เมื่อเห็นภรรยานอนหลับไปพร้อมกับรอยยิ้มบนใบหน้า เขาก็มั่นใจแล้วว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้น ชายหนุ่มจึงดึงผ้านวมขึ้นห่มและผล็อยหลับไป

เช้าตรู่ในวันต่อมา โจวชิงไป๋ก็ออกไปที่ร้านเกี๊ยวแล้ว ขณะที่โจวกุยหลายนำอาหารเช้าแสนอร่อยมาให้

“ม้า ม้ารู้สึกไม่สบายตรงไหนไหมครับ?” โจวกุยหลายถาม

ในใจของหลินชิงเหอบังเกิดปมอารมณ์ขึ้นมา

ครั้งนี้รอบเดือนของเธอช่างทรมานผู้คนเสียจริง ๆ

แต่โชคดีที่ลูกชายของพวกเขาไม่รู้เรื่องนี้ ไม่อย่างนั้นแล้วคงเป็นเรื่องปล่อยไก่ตัวเบ้อเริ่ม

“ไม่มีนี่” หลินชิงเหอตอบ “ลูกกินอะไรมาหรือยัง?”

“กินแล้วครับ” โจวกุยหลายพยักหน้า เขาพลันโล่งใจหลังแน่ใจแล้วว่าสีหน้าของแม่เป็นปกติ จากนั้นเขาเกิดสับสนขึ้นมาว่าทำไมสองวันที่ผ่านมาพ่อของเขาถึงคอยทะนุถนอมแม่เหมือนไข่ในหินกัน?

“วันนี้อารมณ์ป๊าเป็นยังไงบ้าง?” หลินชิงเหอถามขณะกินอาหาร

“วันนี้ป๊าอารมณ์ดีมากครับ เหมือนได้สมบัติอะไรสักอย่างเลย” โจวกุยหลายตอบก่อนจะมองแม่ของเขา “ม้า บอกความจริงมาเลย จากที่ผมเห็น สองสามวันที่ผ่านมานี้ป๊าดูร่าเริงมากราวกับว่าจะบินได้ ผมไม่เคยเห็นเขามีความสุขขนาดนี้มาก่อนเลย”

หลินชิงเหอถอนหายใจ

เธอจะพูดว่าอย่างไรดีล่ะ?

หลังกินเสร็จแล้ว หญิงสาวก็ให้เจ้าสามล้างจานและเดินไปที่ร้านเกี๊ยว ส่วนเธอไปสอนหนังสือ

ระหว่างทางที่เดินไปเธอก็เริ่มคิด ว่าจะทำให้ชิงไป๋ของเธอมีความสุขอย่างไรดี?

ในสองวันที่ผ่านมาเธอคิดว่าตัวเองตั้งครรภ์ เธอแสดงอารมณ์ออกไปไม่น้อย คราวหนึ่งเธอเป็นแบบนี้ อีกคราวหนึ่งเธอกลับเป็นแบบนั้น ซึ่งเธอไม่ได้ทำอะไรให้เขามีสีหน้าดูดีขึ้นมาเลย

แต่เขาก็ไม่ได้บ่นอะไรใด ๆ

ไม่เพียงแต่เขาจะไม่ตำหนิ เขากลับปลอบประโลมเธอและปฏิบัติราวกับว่าเป็นบรรพบุรุษของเขา

ในตอนนี้เอง เธอก็รู้สึกผิด รู้สึกผิดอย่างมากด้วย

แต่เธอนึกไม่ออกเลยว่ามันเกิดอะไรขึ้น? เมื่อก่อนก็ดี ๆ อยู่ แต่ครั้งนี้รอบเดือนกลับมาช้าไป 4 วัน เหนืออื่นใดนั้นเขาก็ขยันทำการบ้านมาก แถมเธอก็มีอาการเหล่านั้นพอดี เธอจึงคิดไปว่าตัวเองท้อง

เธอไม่ได้ตั้งครรภ์หรือให้กำเนิดลูกอย่างแท้จริงแม้ลูกชายสามคนจะโตกันหมดแล้ว แล้วที่เธอประสบมามันคืออะไรกันล่ะ?

เหมือนกับบอกว่ามีลมพัดตอนฝนกำลังตกไม่น้อยเลย

หลังสอนภาคเช้าเสร็จแล้ว เธอก็ไม่กล้าไปพบหน้าชิงไป๋ของเธอ แต่มุ่งหน้าไปที่ตึกอะพาร์ตเมนต์ ซึ่งโจวชิงไป๋ก็ได้ฝากร้านให้ลูกชายคนรองดูแลก่อนที่เขาจะกลับมาพร้อมกับโจ๊กซี่โครงหมูรากบัว

หลินชิงเหอรู้สึกผิดมากกว่าเดิมเมื่อเห็นชิงไป๋ของเธอเป็นแบบนี้ จนโจวชิงไป๋ต้องเอ่ยขึ้น “มีอะไรเหรอครับ? คุณรีบกินเถอะ ไม่งั้นมันจะเย็นจนไม่อร่อยนะ”

“ชิงไป๋” หลินชิงเหอจ้องมองเขา

โจวชิงไป๋หันมามองเธอพลางส่งเสียง “หือ?”

หลินชิงเหอเหลือบมองเขาวูบหนึ่งก่อนก้มหน้ากินโจ๊ก หลังกินเสร็จโจวชิงไป๋ก็นำชามไปล้างและเอ่ยขึ้น “ตอนบ่ายคุณยังมีสอนอยู่ไหม?”

“มีอีกสองชั้นเรียนค่ะ” หลินชิงเหอบอก

“งั้นผมจะไปรับ”

“ไม่ต้องหรอกค่ะ ฉันจะไปที่นั่นเลยหลังเลิกสอนแล้ว” หลินชิงเหอส่ายหน้า

“งั้นคุณพักก่อนนะ” โจวชิงไป๋ตอบ