ทะลุมิติไปเป็นชาวสวนแม่ลูกสาม นิยาย บท 369

ตอนนี้มหาวิทยาลัยยังไม่เปิด ร้านเกี๊ยวจึงอยู่ในความดูแลของโจวเฉวี่ยนกับโจวกุยหลาย ส่วนโจวชิงไป๋มาดูร้านค้าแห่งที่สี่กับภรรยาในวันนั้น

หลังดูร้านอยู่ครู่หนึ่งเขาก็เอ่ยขึ้น “ถ้าจะซ่อมคงต้องใช้เงินจำนวนหนึ่งอยู่เหมือนกันนะ”

“แล้วแต่คุณเลยค่ะ” หลินชิงเหอตอบ

มีเขาอยู่ด้วย หลินชิงเหอจึงไม่ต้องกังวลอะไร เธอแค่รับผิดชอบในเรื่องมาเสนอความคิดให้เท่านั้น

โจวชิงไป๋พยักหน้าเห็นด้วย หลังจากฟังข้อเสนอที่ภรรยาบอก เขาก็ไปหาหม่าเฉิงหมินให้เขาหาคนมาซ่อมแซมตกแต่งร้านใหม่

ตอนนี้ผ่านพ้นปีใหม่ไปแล้ว หม่าเฉิงหมินก็ย่อมอยากกลับไปทำงาน

หลินชิงเหอบอกเรื่องงานกับเขาเป็นการส่วนตัว

คนอื่น ๆ จะได้เงินเดือนกัน 40 หยวน รวมถึงคุณป้าหม่าที่เป็นแม่ของเขาด้วย ขณะที่เขาจะได้เงิน 55 หยวน

ปีนี้เงินเดือนของทุกคนเพิ่มขึ้นอีก 10 หยวน จาก 30 หยวนเมื่อปีที่แล้วมาเป็น 40 หยวนในปีนี้ ซึ่งนับว่าเป็นจำนวนที่เหมาะสมทีเดียว

แม่เฒ่าสวี่กับหลี่อวี้เฟิ่งผู้เป็นสะใภ้ต่างได้เงินเดือน 45 หยวนเพราะมีหน้าที่ตรวจคุณภาพมาตรฐานของเสื้อผ้าที่ผลิต ซึ่งต้องใช้ความพิถีพิถันอย่างมาก

เงินเดือนของหม่าเฉิงหมินนับว่าสูงที่สุด

เพราะเขาต้องมีหน้าที่รับผิดชอบหลาย ๆ อย่าง

ยกเว้นร้านเกี๊ยวของโจวชิงไป๋แล้ว ร้านเสื้อผ้าทั้งเสื้อผ้าผู้ชายกับเสื้อผ้าผู้หญิง ศูนย์ตัดเย็บเสื้อผ้าขนาดย่อม และร้านเครื่องดื่มที่กำลังจะเปิดในปีนี้ล้วนอยู่ในความรับผิดชอบของเขา

การตรวจบัญชีรายรับรายจ่ายและคลังสินค้าล้วนเป็นหน้าที่ของเขาทั้งหมด

ต้องบอกว่ามันเป็นงานที่ยุ่งมาก แต่หม่าเฉิงหมินกลับชอบงานนี้จริง ๆ

ตราบใดที่ได้เงินเดือนเพียงพอ ไม่ว่างานจะยุ่งแค่ไหนก็ไม่มีผล เว้นแต่ว่าคน ๆ นั้นจะอยู่บ้านว่าง ๆ ไม่มีอะไรทำหรือไม่ก็ทำงานหนักทั้งวันแต่ได้เงินเพียง 5 หรือ 6 เหมา ซึ่งนั่นเป็นเรื่องที่กินกำลังและน่าหดหู่!

ตอนนี้เขามีรายได้เป็นของตัวเองแล้ว เมื่อรวมกับรายได้ของแม่กับพ่อจากการออกไปขนสินค้าเบา ๆ ก็นับว่าทั้งครอบครัวมีชีวิตที่อยู่ดีมีสุขทีเดียว

สำหรับครอบครัวหนึ่งที่มีสมาชิก 5 คนในตอนนี้ หากรายได้ต่อเดือนทั้งหมดของพวกเขาถึง 100 หยวน ก็เป็นไปได้ว่าพวกเขาจะได้มีชีวิตที่ดีมาก

แต่เมื่อหลินชิงเหอเริ่มเปิดร้านใหม่อีกร้าน เขาก็นึกชื่นชมเธอ

เรื่องนี้ช่างยอดเยี่ยม เมื่อนับร้านนี้ไปแล้ว จะมีร้านค้าทั้งหมดเท่าไรกัน?

เขาไม่จำเป็นต้องสนใจเรื่องเหล่านี้ ทำเพียงรับผิดชอบส่วนของการจัดการร้านค้าทั้งหมดก็พอ

เขาหาคนมาซ่อมแซมตกแต่งร้านที่โจวชิงไป๋พูดถึง จากนั้นเขาก็มาถามหลินชิงเหอ “อาจารย์หลิน ภายภาคหน้าคุณจะรับสมัครพนักงานให้มาดูแลร้านนี้ไหมครับ?”

โดยไม่ต้องเอ่ยปากก็รู้ว่าหลินชิงเหอต้องการจ้างพนักงาน เธอพยักหน้ารับ “เราต้องการรับสมัครพนักงาน 2 คนค่ะ”

ต่อให้เธออยากรับสมัครพนักงาน เธอก็ไม่คิดจะรับสวี่เชิ่งเฉียงมาทำงานหรอก ไม่พิจารณาก็คือไม่พิจารณา เธอเป็นเจ้าของร้านค้าของเธอ จะไม่ยอมฝืนใจทำเพื่อความสัมพันธ์ของคนรอบตัวเด็ดขาด ไม่อย่างนั้นก็จะเข้าหน้ากันไม่ติด

“คุณต้องการคนแบบไหนเหรอครับ? ผมช่วยคุณหาเอาไหม?” หม่าเฉิงหมินถาม

“กำลังมองหาเด็กหนุ่มหรือไม่ก็เด็กสาวที่คล้ายกับเอ้อร์นีของฉันน่ะคะ พวกเขาต้องมีนิสัยบุคลิกดี เป็นมิตรและช่างเจรจา แต่ไม่ใช่พูดมากเกินไป” หลินชิงเหอบอก

“ครอบครัวลุงผมมีลูกชายกับลูกสาวอย่างละคน ทั้งคู่เป็นฝาแฝดกัน และยังเป็นญาติของผมด้วย ปีนี้ทั้งสองคนมีอายุ 19 ปีแล้ว และจบการศึกษาระดับม.ปลาย ผมรับรองพวกเขาทั้งคู่ได้เลยนะครับ” หม่าเฉิงหมินเอ่ย