ทะลุมิติไปเป็นชาวสวนแม่ลูกสาม นิยาย บท 486
สรุปบท บทที่ 486 ซินแสที่วัดซานเสิน: ทะลุมิติไปเป็นชาวสวนแม่ลูกสาม
อ่านสรุป บทที่ 486 ซินแสที่วัดซานเสิน จาก ทะลุมิติไปเป็นชาวสวนแม่ลูกสาม โดย Internet
บทที่ บทที่ 486 ซินแสที่วัดซานเสิน คืออีกหนึ่งตอนเด่นในนิยายInternet ทะลุมิติไปเป็นชาวสวนแม่ลูกสาม ที่นักอ่านห้ามพลาด การดำเนินเรื่องในตอนนี้จะทำให้คุณเข้าใจตัวละครมากขึ้น พร้อมกับพลิกสถานการณ์ที่ไม่มีใครคาดคิด เขียนโดย Internet อย่างเฉียบคมและลึกซึ้ง
บทที่ 486 ซินแสที่วัดซานเสิน
เป็นโอกาสที่หาได้ยากสำหรับหลินชิงเหอและโจวชิงไป๋ที่จะได้เดินทางมาที่นี่ด้วยกัน การมีรถเป็นของตัวเองช่วยอำนวยความสะดวกยามต้องการเดินทางท่องเที่ยวขึ้นมามากจริง ๆ
การได้แช่ตัวในน้ำพุร้อนและชื่นชมกับทิวทัศน์จัดเป็นวิถีแห่งการดื่มด่ำชีวิต
“ฉันได้ยินมาว่ามีวัดซานเสิน(1)อยู่บนยอดเขาตรงนั้นน่ะค่ะ ศักดิ์สิทธิ์มากด้วย เราไปสวดมนต์ขอพรกันดีไหมคะ?” หลินชิงเหอถามโจวชิงไป๋
ในช่วง 2 ปีหลังมานี้ สิ่งที่เคยทำในอดีตเหล่านี้เริ่มกลับมาปรากฏให้เห็นขึ้นอีกครั้ง อย่างเช่นการไปขอพรที่วัดบนภูเขา
“ครับ” โจวชิงไป๋ก็เต็มใจไปเช่นกัน
ควันธูปและเทียนในวัดซานเสินแห่งนี้ลอยตลบอบอวลไปหมดจากตัววัดที่ถูกสร้างอยู่บนยอดเขาสูงชัน
มันต้องใช้เวลามากกว่าครึ่งชั่วโมงในการเดินจากตีนเขาขึ้นไป ซึ่งไม่ใช่ระยะทางที่ใกล้เลย
กระนั้นก็ยังเจอผู้คนระหว่างทางเป็นจำนวนไม่น้อย หลาย ๆ คนเป็นคนในวัยหนุ่มสาว
หลินชิงเหอได้ยินหญิงสาวคนหนึ่งพูดว่า “ซินแสบอกว่าพวกเราไม่ใช่เนื้อคู่กันและต่อไปจะต้องเลิกกันอย่างแน่นอน ฉันรู้สึกใจไม่ดีเลยค่ะ”
ชายหนุ่มที่อยู่ข้าง ๆ หล่อนพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงไม่พอใจว่า “ฉันบอกเธอแล้วว่าไม่ให้เชื่อเรื่องพวกนี้ยังไงล่ะ? เรื่องพวกนี้ล้วนเป็นของพวกศักดินาเก่า ตอนนี้สังคมไปถึงไหนแล้ว? เธอยังจะยอมจ่ายเงิน 2 เหมาดูดวงชะตาอีก คำทำนายไม่มีอะไรดีสักอย่างเดียว”
“ฉันเห็นเขามีความสามารถนี่ค่ะ เขาทำนายแม่นนะคะเรื่องคุณป้าคนนั้น” หญิงสาวกล่าว
“ทำนายแม่นอะไรกัน? บางทีเขาอาจจะจ้างมาแสดงให้ดูก็ได้” ชายหนุ่มพูดอย่างฮึดฮัด
ทั้ง 2 คนโต้เถียงกันในระหว่างที่พวกเขาเดินลงเขา หลินชิงเหอเลิกคิ้วขึ้น ในเวลานี้มีซินแสที่สามารถทำนายได้จริงหรือ? ซินแสที่อยู่ตามท้องถนนในยุคต่อ ๆ มาส่วนใหญ่ล้วนใช้ทักษะและกลยุทธ์ในการหลอกลวง ผู้คนต่างยอมใช้เงินเพื่อจะซื้อคำทำนายดี ๆ ไม่กี่คำ
หลินชิงเหอไม่ได้ให้ความสนใจกับมันมากนัก เช่นเดียวกันกับโจวชิงไป๋ ทั้งคู่เดินขึ้นเขากันจนเหงื่อออก
“ถ้าที่นี่อยู่ใกล้กับบ้านเรานะคะ ฉันจะมาเดินขึ้นเขาทุกอาทิตย์เลยละค่ะ” หลินชิงเหออดที่จะพูดขึ้นมาไม่ได้
พืชพรรณบนภูเขานั้นอุดมสมบูรณ์มาก ยิ่งไปกว่านั้นบันไดที่ใช้เดินขึ้นทำมาจากหิน ทำให้การเดินขึ้นเขาไม่ได้ยากอะไรนัก แต่ก็ยังเหนื่อยมาก ทว่าพอไปถึงบนยอดเขาแล้ว พวกเขาก็รู้สึกสดชื่นมาก
ทิวทัศน์จากบนยอดเขานั้นวิเศษมาก บนนั้นมีกลิ่นอายแห่งความศักดิ์สิทธิ์อยู่อย่างหนาแน่นและสถานที่ก็มีเอกลักษณ์ที่ดีเยี่ยม มันงดงามยิ่งกว่าภูเขาและแม่น้ำธรรมดา ๆ ซึ่งทำให้เกิดความรู้สึกปลอดโปร่ง
ทั้งคู่เข้าไปไหว้พระด้วยกัน ทางด้านหน้ามีสถานที่ที่จัดไว้ให้สวดมนต์อยู่อีกแห่งหนึ่ง ซึ่งมีแต่ผู้หญิงเท่านั้นที่จะเข้าไปได้ โจวชิงไป๋ไม่ได้เข้าไปจึงรออยู่ทางด้านนอก
เขาเดินเตร็ดเตร่ไปรอบ ๆ แต่ไม่ได้ไปไหนไกลนัก ภรรยาของตนยังสามารถมองเห็นตนได้ทันทีที่เธอเดินออกมา
“หือ?” ชายชราผู้หนึ่งสังเกตเห็นโจวชิงไป๋แล้วก็รีบเดินรี่เข้ามาหาในทันที เขามองที่โจวชิงไป๋อย่างสำรวจตรวจตรา
โจวชิงไป๋เหลือบมองไปที่เขาแล้วถามว่า “คุณลุง มีอะไรหรือเปล่าครับ?”
“ไม่ถูก” ชายชราจ้องไปที่ใบหน้าของเขาพลางพูดพึมพำ “จากโหงวเฮ้งใบหน้าของเธอแล้ว เธอไม่น่าจะเป็นคนอายุยืนได้เลยนี่น่า เมื่ออายุเท่านี้ ร่างกายของเธอควรจะเสื่อมถอยจากความเจ็บป่วย เธอยังดูสุขสบายดีแบบนี้ได้ยังไงกัน?”
โจวชิงไป๋ขมวดคิ้วพร้อมกับมองไปที่เขา “คุณลุงเข้าใจอะไรผิดไปหรือเปล่าครับ?”
เจ็บป่วยอะไร? สุขภาพของเขาแข็งแรงดี เขาตรวจร่างกาย 2 ครั้งต่อปี ภรรยาของเขาเป็นคนพาเขาไปตรวจด้วยกัน
ถึงแม้อายุของเขาจะมากขึ้น แต่สภาพร่างกายไม่ได้ด้อยไปกว่าคนหนุ่มสาวเลย!
“ฉันไม่ได้เข้าใจผิด โหงวเฮ้งใบหน้าเธอเป็นคนไม่มีโชค ลูกชายของเธอก็จะมีจุดจบที่ไม่ดีนักหรอก” ชายชรากล่าวพร้อมกับมองไปที่เขา จากนั้นก็ขมวดคิ้วขึ้นอีกครั้งแล้วกล่าวต่อว่า “บอกวันเดือนปีเกิดเวลาตกฟากของเธอมา ฉันจะคำนวณดูว่ามันผิดพลาดตรงไหน”
ใบหน้าโจวชิงไป๋มืดทะมึนไปแล้ว “เหลวไหล ลูกชายของผมสบายดี ทุกคนเป็นนักศึกษามหาวิทยาลัย!”
“บอกวันเวลาตกฟากของเธอมา ฉันจะไม่คิดเงินเธอหรอก” ชายชรากล่าว
โจวชิงไป๋ไม่อยากจะคุยกับเขาอีก แต่เมื่อพิจารณาจากพฤติกรรมของชายชราผู้นี้แล้ว เขาดูไม่เหมือนพวกนักต้มตุ๋น เพราะหากเป็นนักต้มตุ๋น ใครจะพูดแบบนั้นล่ะ?
โจวชิงไป๋ไม่อยากให้เขาได้เจอกับภรรยาของตน ชายชราคนนี้น่าทึ่งมากเกินไป ยิ่งไปกว่านั้นเขาไม่ใช่พวกคนหลอกลวงประเภทนั้น เขาเป็นคนที่มีความสามารถในเรื่องนี้อย่างแท้จริง!
“ชิงไป๋คะ” หลินชิงเหอกลับเดินออกมาพอดี เมื่อเห็นเขากำลังพูดอยู่กับชายชราคนหนึ่ง เธอจึงเดินเข้ามาหา
“ภรรยาครับ” โจวชิงไป๋เดินไปหา แต่ก็ยังคงคอยระวังชายชราอยู่
เมื่อชายชราเห็นหลินชิงเหอ เขาก็ชะงักงันไป จากนั้นก็เดินวนไปรอบตัวหลินชิงเหอ “แปลก แปลกมาก เธอมาจากที่ไหน?”
โจวชิงไป๋สีหน้าเปลี่ยน ในขณะที่หลินชิงเหอดูสงบนิ่งพร้อมกับมองไปที่ชายชรา “คุณลุงล่ะคะมาจากไหน?”
“ฉันเป็นซินแสที่ดูชะตาแม่นยำ 100% คนเรียกฉันว่าซินแสเทวดา” ชายชราแนะนำตัว
“คุณลุงอยากจะให้ฉันจุดธูป 2 ดอกบูชาคุณด้วยไหมคะ? นี่เป็นครั้งแรกที่ฉันได้พบกับเทวดาตัวเป็น ๆ เลยค่ะ” หลินชิงเหอกล่าวพร้อมกับมองไปที่เขา
ชายชราหัวเราะพลางพูดว่า “เธอเปลี่ยนชะตาของตัวเองได้อย่างไร? ความจริงแล้วชะตาของครอบครัวเธอจะต้องถูกทำลาย สามี ลูกชายต้องได้รับความหายนะ ตอนนี้กลับกลายเป็นสามีและลูกชายที่มีความสุข ฉันหมายถึงว่า อยู่ ๆ ชะตาของเขาดีขึ้นมาได้ยังไง? ดูเหมือนว่ามันจะเป็นเพราะเธอนะ”
ครั้งนี้หลินชิงเหอหันไปมองที่ชายชราด้วยแววตาจริงจังและเหลือบกลับมามองที่ชิงไป๋อีกครั้งหนึ่ง
“คุณลุงคนนี้คำนวณชะตาออกมาว่าเรามีลูกชาย 3 คน” โจวชิงไป๋บอก
“มีความสามารถมากจริง ๆ ค่ะ” หลินชิงเหอกล่าวด้วยรอยยิ้ม
“ฉันไม่ได้เก่งอะไรมากมาย ว่าแต่เธอบอกฉันหน่อยซิว่าเกิดอะไรขึ้นกับเธอกันแน่?” ชายชราถามขึ้นด้วยความอยากรู้อยากเห็น
………………………………………………………………………………………………..
(1) หมายถึงภูเขาที่ศักดิ์สิทธิ์
(2) เป็นสำนวนใช้เปรียบเทียบความรักของพ่อที่มีต่อลูกสาวที่ต้องทะนุถนอมดูแลเอาใจใส่ / ลูกสาวหัวแก้วหัวแหวน
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ทะลุมิติไปเป็นชาวสวนแม่ลูกสาม
ทำไมเปิดอ่านไม่ได่...
รอตอนต่อไปอยู่นะคะ...