ทะลุมิติไปเป็นชาวสวนแม่ลูกสาม นิยาย บท 510

บทที่ 510 ยาบำรุงขนานไหนก็ไม่สู้อาหาร

“ไม่ได้รีบหรอกนะคะ ตอนนี้ที่ที่คุณพ่อคุณแม่ก็ยังพออยู่ได้ เอาทิ้งไว้และค่อยไปทำความสะอาด รอพวกเขาโตกว่านี้หน่อยแล้วให้ย้ายมา” โจวเสี่ยวเหมยพูด

แม้ว่าจะยืมเงินพี่สี่กับพี่สะใภ้สี่ของหล่อนมาจำนวนหนึ่ง แต่หล่อนกับซูต้าหลินตัดสินใจจะอยู่ที่นี่แล้ว ไม่ต้องพูดเลยว่าพวกเขาตกผลึกความคิดจะอยู่ที่นี่จริง ๆ

ร้านที่จะเอาไว้เลี้ยงปากท้องก็มีแล้ว บ้านอยู่ก็มีแล้วเช่นกัน ตอนนี้เหลือเพียงสมาชิกครอบครัวแล้ว ในใจของโจวเสี่ยวเหมยจะไม่รู้สึกดีใจได้อย่างไร

“เพียงแต่ว่าบ้านเล็กไปหน่อยน่ะค่ะ” โจวเสี่ยวเหมยพูดด้วยรอยยิ้ม

“ขอแค่อยู่ได้ก็พอ” หลินชิงเหอพูด

จนถึงตอนนี้เธอยังไม่เคยไปดูบ้านหลังนั้นเลย แต่โจวเสี่ยวเหมยบอกว่ามีสามห้อง แบ่งให้ลูกชายสองคนอยู่ด้วยกันห้องหนึ่ง ลูกสาวสองคนที่ยังไม่ได้ออกเรือนอีกห้องหนึ่ง ห้องของพวกเขาสองสามีภรรยาก็อีกห้องหนึ่ง นี่ไม่ใช่ว่ากำลังพอดีหรือ

“พี่สะใภ้สี่คะ เมื่อไหร่พี่จะซื้อบ้านใหญ่ ๆ อยู่สักหลังล่ะคะ” โจวเสี่ยวเหมยพูด

พี่สี่กับพี่สะใภ้สี่น่าจะมีเงินไม่น้อย แต่ว่าติดดินเกินไป นอกจากซื้อรถคันนั่น อย่างอื่นก็ไม่มีอะไรเปลี่ยนไปจากแต่ก่อน

คนเยอะขนาดนั้นยังไปแออัดอยู่ในอะพาร์ตเมนต์นั่นอยู่ได้

หลินชิงเหอพูด “พี่กำลังรอมหาวิทยาลัยจัดสรรบ้านหลังอื่นให้อยู่น่ะ” อะพาร์ตเมนต์นั่น แม้ว่าจะแออัดไปหน่อย รวมหู่จือด้วยพวกเขาก็อยู่กันทั้งหมด 6 คน

แต่พวกเขาก็กลับมาอยู่แค่ตอนเย็น เวลาอื่น ๆ ไม่ได้พักอยู่บ้าน จึงไม่เป็นอะไรนัก

ปัจจุบันร้านค้าของครอบครัวเธอมีเยอะมากแล้ว แต่ตัวคนกลับทำตัวติดดินอย่างไรก็ติดดินอย่างนั้น ตอนนี้สถานการณ์บ้านเมืองกำลังพัฒนา จะมีความสุขแบบนี้ได้จากที่ไหนอีก? แม้แต่เครื่องปรับอากาศก็ยังไม่ซื้อเลย

โจวเสี่ยวเหมยกระซิบ “พี่สะใภ้สี่ บอกฉันมาตามตรง พี่ซื้อร้านไปกี่ร้านแล้วคะ”

“ไม่เท่าไรหรอกจ๊ะ” หลินชิงเหอคลี่ยิ้มมองตาหล่อน

โจวเสี่ยวเหมยยิ้ม “ห้าร้านเป็นอย่างต่ำหรือเปล่าคะ?”

ร้านค้าตอนนี้ไม่มีที่ไหนถูก มีประมาณ 5 ร้านก็ไม่ใช่น้อย ๆ แล้ว โจวเสี่ยวเหมยรู้ว่าพี่สี่และพี่สะใภ้สี่มีรายได้มหาศาล แต่รายได้ทั้งหมดมีเท่าใดหล่อนก็ยังไม่แน่ใจนัก

หล่อนจึงคาดเดาไว้แบบนั้น

“รีบอาบน้ำเถอะ อาบเสร็จก็ควรจะกลับไปได้แล้ว” หลินชิงเหอยิ้มและเอ่ยไล่

เธอพูดได้ว่าตั้งแต่ก่อนหน้าจนถึงตอนนี้มีร้านค้าทั้งหมด 8 ร้านแล้ว นอกจากนั้นก็ยังมีอีก 2 ร้านที่ยังไม่ได้เปิด แต่ก่อนหน้านี้เธอได้เรียกหม่าเฉิงหมินมาปรับปรุงภายในร้านแล้ว

เตรียมที่จะเปิดร้านขายเสื้อผ้าอีกเช่นเดิม

เธอมีทั้งหมด 8 ร้านรวมร้านเกี๊ยว และยังมีร้านขายเครื่องดื่ม ร้านขายอาหารอบแห้ง อีกทั้งร้านขายบุหรี่ที่อยู่ถัดจากร้านขายเครื่องดื่มด้วย

พวกเขาเปิดมันเมื่อตอนเดือนมีนาคมก่อนวันแต่งงานของโจวเอ้อร์นี ซึ่งทั้งหมดนี้โจวชิงไป๋เป็นคนดำเนินการ

4 ร้านที่เหลือก็จะเอาไว้ขายเสื้อผ้าทั้งหมด

อีก 2 ร้านที่กำลังจะปรับปรุงภายในก็เป็นร้านที่เพิ่งซื้อในปีนี้ ซึ่งทำเลร้านก็ดีมาก ราคาจึงไม่ใช่น้อย ๆ

ยังไม่ทันได้ข่าวคราวจากบ้านสี่ประสาน หลินชิงเหอก็ซื้อมาแบบไม่กะพริบตาแล้ว

ดังนั้นถ้าหากนับจริง ๆ ละก็ ร้านเล็กใหญ่ทั้งหลายแหล่มีทั้งหมด 10 ร้าน บ้านก็มีอีกหลายหลัง บ้านสี่ประสาน รวมถึงบ้านที่ท่านพ่อท่านแม่โจวอยู่ อีกทั้งโจวชิงไป๋ก็ไปกว้านซื้อที่ดินมา รวม ๆ แล้วก็มีไม่น้อย

แต่อสังหาริมทรัพย์พวกนี้ไม่มีคนนอกรู้ ถึงเธอรวยก็ไม่แสดงออกมา แม้แต่ลูกแท้ ๆ ก็ยังไม่รู้เลย ว่าเธอและชิงไป๋จะมีอสังหาริมทรัพย์เยอะขนาดนี้

หลินชิงเหอกลับมาถึงบ้านแล้ว อีก 2-3 ปีจะเป็นช่วงเวลาที่ไห่หนานเจริญที่สุดแล้ว ถึงตอนนั้นเธอกับชิงไป๋จะไปที่นั่น เธออยากจะซื้อที่ดินของที่นั่นไว้ หลังจากนั้นก็จะสร้างบ้านพักไว้ที่นั่น น่าจะเป็นที่พักผ่อนช่วงฤดูหนาวที่ดีทีเดียว

โจวชิงไป๋ง่วนอยู่กับการห่อเกี๊ยว พอเห็นภรรยาอารมณ์ดีก็ยิ้มถาม “คิดอะไรอยู่น่ะครับ”

“คิดถึงอนาคตตอนที่พวกเราแก่ไปว่ามันต้องสมบูรณ์แบบมากแน่ ๆ เลย” หลินชิงเหอยิ้มตอบ